Nie sposób tego opisać, lecz mimo wszystko spróbuję

mieć co rusz niebo w odbiciach - ten widok tylko skutkuje

miłością od pierwszego wejrzenia podczas mych strof z przepięknych westchnień

mi wciąż słodko jest przez odniesienia - szkoda tylko, że jest ich więcej



Zatrzymać się na tej jednej nie jest mi dane

mam wybrać je, a wnet w pędzie przebiec ich śladem...?

To że jest ich tak dużo, na pewno coś ma z klątwy

w potrzebie im tak służąc, pragnę pozostać wolny



A chcę im służyć miłością w szczerych komplementach

zawierzyć ból, gdy ich ogrom więzić może w dreszczach

jedynie Bogu mogę, bo nie chcę im służyć inaczej

mieć siłę poczuć oddech kobiet w pełni, wspólnym przystankiem



To cel, do którego dążę - przyjaźń z nimi - by mieć wolność

spojrzeć wgłąb, umiejąc z kobiet wybrać wykwintny nieboskłon

by ich wnętrzem, swoje własne karmić i upiększać

wybitnie nieokiełznane, jakby z rytmu serca