Bardzo mi to bliskie :))

Cóż za brak empatii. Pozdrawiam

To też tak jakby wzruszać się nad losem bohaterów z filmu, serialu a oburzać się, że ktoś płacze za ścianą i zaburza spokój. Gorzka i dobrze napisana satyra na brak uporządkowania ludzkich emocji.
Pozdrawiam serdecznie :)

Użalanie się to jedna z najmniej korzystnych opcji w życiu! Czasem trochę można, ale szkoda życia gdy tyle wokół się dzieje 😃 Dobra satyra choć raczej nie do śmiechu...Pozdrawiam Małgoś serdecznie 😊⭐🍀

Mój smutek najważniejszy, zresztą, czy tylko smutek. Pozdrawiam

Bardzo dużo prawdy jest Małgosiu, w Twoim wierszu... Świetnie napisany, lekko, zgrabnie a ma "swój ciężar" treści!
Pozdrawiam serdecznie:))⭐

Ból można wyrazić w wierszach i nie trzeba się przy tym nad sobą użalać. Uwolnienie emocji jest zdrowe i potrzebne, choć tutaj widać, że jednak peelka widzi tylko swój ból... A wiele osób cierpi, a nawet nie dają tego po sobie poznać... Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj Małgosiu , dobry wiersz , poruszający naszą tendencję do użalania się nad sobą , z jednej strony. Obojętność na cierpienia innych z drugiej. Nagradzam go gwiazdkami i cieplutko pozdrawiam Irena

Z jednej strony wrażliwość z drugiej takie zadufanie w sobie ,jakby ktoś tak mógł wiedzieć,że w danym momencie , że zakłóca nasz spokój,jak mógł?...

Pozdrawiam Małgosiu 🙂

Często ludzie naprawdę nie mają powodów do bycia nieszczęśliwym. Wystarczy się rozejrzeć, by zobaczyć co znaczy prawdziwe nieszczęście. Mądre przesłanie w wierszu.
Pozdrawiam serdecznie Małgosiu:)

każdy jest jaki jest... czasem trochę tolerancji i jest oki ...

Watro wiedzieć i czuć więcej, niż tylko być rozkochanym we własnym, wydumanym nieszczęściu. Satyra z mądrym przesłaniem.
Dobrego dnia.

Bardzo ciekawy wiersz. Z jednej strony wydaje nam się od samego początku, że peelka jest osobą wrażliwą, zdolną do ciągłego przeżywania swojej własnej tragedii, jakby zdarzyła się dopiero co, ale te "wytrzepane wspomnienia" sugerują, że utknęła ona daleko w swojej przeszłości, ciągle roztrząsając to, co się stało, a czego już cofnąć się nie da. Z drugiej strony, gdy słyszy, że ktoś również cierpi, pojawia się jakaś taka złość, i pytanie, czy ta złość pojawiła się, bo peelka ma o sobie tak wysokie mniemanie, że tylko sobie przypisuje możliwość tego użalania się nad przykrościami, i jest przekonana, że nikt poza nią gorzej nie ma, czy ta złość wynika właśnie z zakłócenia jej dumania nad sobą innym płaczem, w efekcie czego musiała na chwilę przestać myśleć o swoim losie, a poddać się ciekawości czy też chwilowym myślom na temat powodu rozpaczy innego człowieka. Podoba mi się Twój wiersz, nie do końca wiem jakie mam zdanie o podmiocie lirycznym, czy go lubię, czy się z nim utożsamiam, ale to właśnie sprawia, że moja ciekawość uruchomiła się przy tej treści. Pozdrawiam.