X
dolor essendi
wolny
2022-01-07 16:50
bólu istnienia
przeszywasz mnie do głębi
blizn nie zostawiasz
bo to tylko dusza cierpi
bólu myślenia
zapełniasz pustkę
pod powiekami
nie kończącym się obrazów zalewem
w uszach dźwięczysz
głosami co kiedyś brzmiały
bólu pamięci
który rozdzierasz rany niezgojone
jątrzysz gniewem myśli
w walce toczonej
ze zmorami co wracają
by kąsać zębem jadowitym
tęsknoto za czekającą na spełnienie
obietnicą niegasnącej miłości
gdy tu wszystko
ma granice
tęsknoto za absolutem
wobec skończoności
toczysz duszę bólu istnienia
gdy bezustannie nawiedza mnie
hałaśliwy myśli tłum
boli więc jestem cogito ergo sum
przeszywasz mnie do głębi
blizn nie zostawiasz
bo to tylko dusza cierpi
bólu myślenia
zapełniasz pustkę
pod powiekami
nie kończącym się obrazów zalewem
w uszach dźwięczysz
głosami co kiedyś brzmiały
bólu pamięci
który rozdzierasz rany niezgojone
jątrzysz gniewem myśli
w walce toczonej
ze zmorami co wracają
by kąsać zębem jadowitym
tęsknoto za czekającą na spełnienie
obietnicą niegasnącej miłości
gdy tu wszystko
ma granice
tęsknoto za absolutem
wobec skończoności
toczysz duszę bólu istnienia
gdy bezustannie nawiedza mnie
hałaśliwy myśli tłum
boli więc jestem cogito ergo sum
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
2 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Anielska Łza
2022-01-18
Dopóki boli, wiemy, że jeszcze żyjemy, niezależnie od tego, czy boli ciało, czy dusza. Z tą tylko różnicą, że na ból duszy żadna tabletka nie pomoże. Jedynym lekarstwem jest miłość, dużo miłości... Pozdrawiam cieplutko :)
2022-01-18
Serdeczności Małgosiu :) Na razie zamykam laptop i biegnę po syna do przedszkola :) Miłego popołudnia :)
2022-01-18
Nie da się ukryć, że aktywność portalowa wymaga czasu, ale szkoda Twojego zdrowia. Wysypiaj się, łap oddech. Codzienność potrafi dać w kość. Buziaki
2022-01-18
Bardzo mi brakuje naszego życia Portalowego, gdy robię sobie dłuższe przerwy dla o garnięcia codzienności. Ostatni wstawiam tylko wiersze i biegnę dalej, by tylko kilka razy dziennie chociaż z telefonu zajrzeć na forum, ale komentować w telefonie nie lubię. Chyba znowu zacznę nocne "dyżury" na Portalu, żeby nadrobić zaległości, bo widzę, że ostatnio dużo się dzieje :)
2022-01-18
Na ból duszy najlepiej pomaga spotkanie z wiecznością, ale na razie za wcześnie - i dla mnie i dla Ciebie :)
Miłość, tu na ziemi - wobec tego bólu, to stanowczo za mało, choć pomaga go znosić, w oczekiwaniu na absolut. Nikt nie jest w stanie dać mi tyle miłości ile potrzebuję (choć nie mam powodu do narzekania).
Dobrze Cię widzieć
Miłość, tu na ziemi - wobec tego bólu, to stanowczo za mało, choć pomaga go znosić, w oczekiwaniu na absolut. Nikt nie jest w stanie dać mi tyle miłości ile potrzebuję (choć nie mam powodu do narzekania).
Dobrze Cię widzieć
Coffee_81(*)
2022-01-10
Utwór smutny, przejmujący... ale świetny w opisie uczuć i myśli!
Mam wrażenie, że idealnie odczuwam każdą strofę....
Klikam gwiazdy i życzę dobrego dnia :)
Mam wrażenie, że idealnie odczuwam każdą strofę....
Klikam gwiazdy i życzę dobrego dnia :)
2022-01-10
Pozostaję w tym współodczuwaniu z wielką przyjemnością :)
Tobie też dobrego Coffee :)
Tobie też dobrego Coffee :)
Phil Insomnia
2022-01-09
Smutne wersy...ból istnienia potrafi przytłoczyć. Pozdrawiam:)
2022-01-09
Potrafi, jeśli zdominuje. Ale w otoczeniu miłości czasem cichnie.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam serdecznie
naskraju*(*)
2022-01-07
Ot, codzienność naszej egzystencji na platformie życia. Czytając wyobraziłam sobie te bóle bytu jak wiertnicze szyby w których poszukujemy siebie, poszukujemy sensu istnienia, sensu myślenia... Czy zagłuszymy zewnętrze, zabliźnimy widoczne rany, kiedy nasze wnętrze będzie cierpieć i kłócić nasze myśli. Uwolnić to, co nas boli tam w środku jest niekiedy wyczynem.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam serdecznie
2022-01-07
I żyć z tym na co dzień...
Ból bywa czasem nieodłącznym towarzyszem. Czasem lepiej się z nim nauczyć żyć, bo wszelkie zagłuszacze odczłowieczają, a realnej ulgi nie przynoszą.
Pozdrawiam
Ból bywa czasem nieodłącznym towarzyszem. Czasem lepiej się z nim nauczyć żyć, bo wszelkie zagłuszacze odczłowieczają, a realnej ulgi nie przynoszą.
Pozdrawiam
Inne wiersze z tej samej kategorii
"Koszmary"
- Tadek1(*)
Cieszmy się wschodem słońca
- Starzec
Miałam sen /mini proza/
- tańcząca z wiatrem
* (czy domy to kwiaty ?)
- Marta Surowiecka
CISZA PRZEŁAMANA NA PÓŁ
- Anielska Łza
***[Nie pokażę/Mroku serca mego]
- crazy_poet
Ewaluacja
- Prostaczek
Przeszłości są tu
- Pliska
Hmmm
- Cath
Kocham
- Mojito Polaco
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności