I po chwili znowu
oczy skłania ku innej.
Tak świat już urządzony
dla żony, żony, żony - ech...

:-) :-)

Ja tu widzę typowy kryzys wieku średniego :))
Bardzo prawdziwe. Wydaje mi się, że czasem potrzeba jakiegoś wstrząsu, aby docenić to, co się ma...
Pozdrawiam serdecznie :)

Z przekąsem z życia wzięte bez oceny stron!Brawo Goga !
A tytuł to majstersztyk ;))
Serdeczności

Kryzys wieku średniego i męskie ego to jeden aspekt, ale nigdy nie jest tak, że wina leży wyłącznie po jednej stronie i dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Żeby ogień nie wygasł, trzeba do niego dokładać a podtrzymanie tego ognia to sprawa obu stron, tymczasem niektórzy uważają, że nie potrzeba się starać, gdy jest już obrączka i akt małżeństwa. Pojawia się rutyna, pożycie z obowiązku, niedbałość o wygląd itp. itd. Jasne, że może to być wynik zmęczenia, gdy np. zajęcia są niesprawiedliwie podzielone. Wtedy trzeba spróbować te sprawy uporządkować.
W sytuacji tej szarości domowej, łatwo jest skusić się błyskotką i oddalić dla podbudowania własnego ego. Czasem przychodzi refleksja i docenia się prawdziwe wartości, wtedy następuje powrót z podkulonym ogonem, ale czasem nie. Trzeba zatem być czujnym.
Wiersz super. Już go zagwieździłam, przede wszystkim za poruszenie trudnej problematyki. Pozdrawiam.

Prawdziwe... pozdrawiam

Lubię takie teksty, tu opisany z kobiecego punktu widzenia, bo autorka jest kobietą i tak to widzi Tak jest pewnie w 90% przypadków, ale bywa inaczej, kiedy facet ma kasę i jest interesujący. Wtedy zmiana na nowszy model. Vide Harrison Ford.
Pozdrawiam

Wiersz dzięki swojej formie ma wydźwięk raczej pozytywny, zwłaszcza końcówki strof. Nie ma tu jednak mowy, wg mnie, o niczym optymistycznym w temacie Twojego utworu. Nie jestem też od stawania po którejś ze stron, w kwestii męża czy też małżonki, albo w ogóle kochanki. Myślę, że w swoim wierszu zawarłaś jedno z dosyć powszechnych sytuacji w małżeństwach, chociaż mam nadzieję, że nie tak częstym, jakby się mogło wydawać (oby). Reasumując naprawdę dobry wiersz - technicznie, ale również i pod względem tematycznym, bo temat sam w sobie może i dotykany wiele razy, ale w Twoim wierszu Twoim stylem pisania broni się sam i nie trzeba go w żaden sposób ulepszać, a jedynie zastanowić nad sensem - jako czytelnik, bo sensu tu nie brak. Pozdrawiam serdecznie!