w starym borze jak wieść niesie
żyje sobie modra wróżka
i od wiosny aż po jesień
wietrznie szepcze drzewom w uszka

aby w siłę czasu rosły
rozłożyście aż pod niebo
od jesieni aż do wiosny
bo to lasu jest potrzebą

by schronienie dać najmiejszym
już od wiosny aż po jesień
tam gdzie modra wróżka wieszczy
gdzie się echo jej słów niesie

hen ze szczytów po porosty
gdzie trwa magia siły życia
od jesieni aż do wiosny
w borze śpi potęga skryta

.

w wierszach jestem tak wielka
jak świat który jest we mnie
w nim się mogę przeglądać
by odkrywać snów głębię

tajemniczą jak miraż
pod powieką stworzony
tam gdzie duszy jest przystań
tworzę wiersze szalone

by choć chwilę móc poczuć
co pod skórą się kłębi
wyśnić wersów samotność
aby dotrzeć do głębi

co w człowieku się kryje
i co ciągle go zmusza
aby ukryć bezsiłę
tam gdzie chowa się dusza



. fantasmagorie .