mam w sobie miejsca wiedzą nietknięte
czyste jak pierwszych oddechów siła
tam gdzie duch świata maluje piękno
w duszach artystów dla których miłość

jest nie-odkrytym lądem nadziei
że się to wszystko pomieści w piórze
co moc niewiedzy od wiedzy dzieli
dając nietknięte płótno naturze

i wciąż próbuje zapełnić pejzaż
czymś więcej niżeli tylko słowa
dla których zmienna bywa niezmierność
tego co w sobie artysta chowa

by dziełem nagłym upaść na kartę
miejsc niezbadanych opisać żywioł
na świata nędzę rozrzucić magię
potem spokojnie na przyzbie przysiąść

.

gdzieś za drzwiami śpi potęga
snów przez ciebie niewyśnionych
spójrz do lustra i nie pękaj
unieś się nad ściany domu

i w przestrzeni rozłóż skrzydła
tej co cię tęsknotą dusi
uwierz że jedyna prawda
to jest to co w sercu nosisz

więc któż ci zabroni powiedz
wierzyć w rzeczy niemożliwe
kiedy drzwi otwierasz nowe
i z uśmiechem w dłoniach żyjesz

.

wciąż rozmieniam się na drobne
słowa . słówka i słóweczka
kolorowe passodoble
i okrągła śmiechu beczka

karuzelą kręcę śwarnie
jak bąk się obracam w koło
a litery biegną gwarnie
każda upaść chce na stronę

sens się pyta: gdzie tu sztuka?
pióro się nadyma dąsem
a ja wciąż z uporem pukam
w miejsca co się puentą kończą

nieodkrytą aż do końca
kropki co gdzieś mi ucieka
porzucając z śmiechem drwiącym
słowa . słówka i słóweczka



hej!