Każdy kredyt bywa ryzykowny, ale bez nich nie byłoby oczekiwanych rezultatów.
Takich też nieustająco życzę! Najlepiej za "gotówkę" ;-)
🌞

Kto by pomyślał, że czynność cywilna typu pożyczka może być inspiracją poetycką, ciekawe

Jakby nie patrzeć...pisanie się opłaca :)
Może nie da się na tym "zarobić kokosów", ale człek się przynajmniej "twórczo wyżyje" i przez komentarze ma możliwość poznać fajnych ludzi :)
Pozdrawiam

brzmi trochę jak kredyt zaufania
do twórczości
niech więc piszą się nowe wiersze
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

Po przeczytaniu mam teraz wyrzuty sumienia. Bo przecież inspiracje biorę z muzyki, poezji, natury – więc jestem po uszy zadłużona. Tylko nie wiem, komu ten dług mam spłacać? Ty w każdym razie nie masz u mnie żadnych długów. Ale muszę przyznać, po przeczytaniu Twojego wiersza mam inne spojrzenie na poezje. 6/5 Serdeczności

Ciekawy temat podjął Pan w tym wierszu. To pisanie na kredyt i mnie nieraz frapuje. Na ile jesteśmy autentyczni - ile w danym wierszu jest " nas samych" , a ile zapożyczonych myśli, fraz od innych...A potem łańcuszek "idzie" dalej....ten kto nas czyta, to potem wychwytuje nasze ulotne myśli i wplata we własną twórczość i tym samym zatacza się koło :) Inną sprawa jest kredyt zaufania do artysty, czy jest on autentyczny w tym co przekazuje i ma swój niepowtarzalny styl nie do podrobienia czy tylko kopiuje innych bez wyrzutów sumienia... Pozdrawiam serdecznie :)

bo słowo jest jak ziarno … ma moc i słabość ... a jednak kryje się w nim potencjał życia .. chociaż jest kruche … możemy słowa zapożyczyć ...uzupełniając je mądrością … która z serca płynie… słysząc te słowa wzruszamy się … bo powróciło uczucie w poczucie winy ...mocne one były ...skruchę poczyniłem… i życie nabrało sensu … to jaky spłacony dług za pożyczenie słów ...które wydały owoc dojrzałości … zawsze trzeba być na czas … nie wolno się spóźniać ...bo decydują sekundy ...itd ...wtedy czytelnik chłonie wersy jednym tchem … nawet na skrawku kartki można zapisać wersy chociaż się nie pomieszczą ...ale autor jest ich właścicielem ...potrafi interpretując je dokończyć słowem nie zapisanym ...to jakbyś spłacił zaciągnięty dług tymi słowami co do grosza … dług zawsze trzeba spłacać honorowa ,,co do słowa ... bo ono pochodzi od Boga ,,, pozdrawiam serdecznie ,,,jedziemy w Góry ... wracamy pod wieczór ...

Czuję się autentycznym dłużnikiem wielu poetów, powieściopisarzy, malarzy, kompozytorów, filozofów, z którymi spędziłem kawał życia. To był dobry czas. Pozdrawiam.

Hoho! Strasznie dużo masz długów, Staszku! Ale na pociechę, przyznam się, że podobnie i chyba my wszyscy piszący. Inspirujemy się słowami i twórczością innych, zdarza się nawet, że podsłuchujemy śmieszne i poważne rozmowy, podglądamy naturę i było by tego grubo więcej. Długi spłacamy wierszami, swoimi frazami, pomysłami tematów, emocjonalnymi wzruszeniami itd...a zatem suma sumarum, bilas wychodzi przyzwoity!
Pozdrawiam serdecznie,  Staszku:))⭐

Z Twojego wiersza pasuje mi ten kredyt uwagi i czasu czytelnika. Mając zaufanie dla Twojej sztuki i wiarygodności czytelnik daje ci w kredycie swój czas i uwagę. Jeśli się nie zwróci, kolejnego kredytu możemy nie dostać, bo czas i zainteresowanie są cenne. Z tego powodu pisze krótkie formy, żeby czytelnikowi nie było żal poświecić paru chwil na przeczytanie.
Pozdrawiam

Prawie wszystko, co tworzymy jest zwrotem jakiegoś długu, spłatą kredytu. Ale czasami udaje nam się umieścić w wierszu coś absolutnie własnego. I to jest "wartość dodana" naszej twórczości.
Najprościej - jeśli chodzi o słowa. Kiedyś napisałem wiersze o pipstonach i o pryzłach. Jeśli własne słowa umieścisz w znanym czytelnikowi kontekście - może je zaakceptować bez bólu. Znacznie gorzej jest z uczuciami. Gdy chcesz wywołać w czytelniku własne uczucie, którego on nigdy wcześniej nie doświadczył - musisz na prawdę mieć talent.
Problem jest w tym, by wiedzieć, jak wiele i od kogo można pożyczać, by nie zostać oskarżonym o plagiat.

Każdy wiersz wysyłamy w świat
na kredyt zainteresowania.
Ślę moc serdeczności:)

Moją uwagę masz za darmo Stasiu i nie masz u mnie żadnego długu, nie musisz niczego spłacać...a jeśli przyjdziesz do mojego wiersza charytatywnie z dobrej woli, a jeszcze lepiej z sympatii do mojej twórczości, to będzie dla mnie wysoką nagrodą :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Tak bywa.
Mój wiersz dziś na kredyt.
W Poniedziałek Wrocław.
Jeżdżę raz w roku na dzień.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia.

Czytając ten wiersz, czuję, jakbym sam spłacał dług — wobec słów, które przyszły za późno, i emocji, których nie umiałem od razu udźwignąć.
Może tak właśnie jest z twórczością — to nigdy nie jest czysta transakcja, raczej ciągłe balansowanie między tym, co nasze, a tym, co wzięte w leasing od świata.
W poezji raty spłaca się przecież całe życie. Pozdrawiam pięknie i miłego dnia życzę

Całe życie jesteśmy kredytobiorcami we wszystkich wymiarach.To smutna świadomość ale inaczej się nie da..Często pożyczamy nieświadomie..Pociecha jedna-wszyscy tak robią...

Kredyt na całe życie
Spłacasz należycie.
Pozdrawiam.