Twoje Wiersze - NA WŁASNY RACHUNEK

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2025-05-14

Najważniejsze że na własny, a nie cudzy :)
Niezależność jest bardzo cenna, bo daje wolność :)
Pozdrawiam Stasiu :)

sturecki

2025-05-15

Dokładnie. Lepiej potknąć się na własnej ścieżce niż maszerować pewnie cudzym chodnikiem. Niezależność to wolność z autografem sumienia.
Widzę, że niektóre z moich słów odebrałaś dosłownie.

JoViSkA

2025-05-14

Chciałam nadrobić, ale jak zwykle coś pilniejszego oderwało mnie od komputera...cholera :)))

sturecki

2025-05-14

Nadrabiasz ...?
Nawet jeśli własna droga kręta, lepiej się na niej potknąć, niż komuś innemu buty czyścić. Niezależność to luksus ducha, który nie potrzebuje złotych klamek.

Mada44

2025-05-11

Odkładane sprawy są jak zadra. To prawda żyjemy na własny rachunek i to od nas zależy jak sobie to życie uporządkujemy. Pozdrawiam

sturecki

2025-05-11

Dokładnie – zadry z czasem nie znikają, tylko wrastają głębiej, a rachunek i tak przyjdzie do zapłaty ... lepiej więc wcześniej go posortować. Pozdrawiam serdecznie.

Jastrz

2025-05-10

Wiele w życiu zawdzięczamy innym, ale i tak w sumie żyjemy na własny rachunek. Na Sadzie Ostatecznym nie będziemy przecież mieli adwokata. Będą tylko nasze uczynki i Ten, który je policzy, zważy i rozdzieli.

sturecki

2025-05-11

Prawda – choć żyjemy wśród ludzi, to rachunek końcowy każdy podpisuje sam, a Boska księgowość nie uznaje wspólnych kont ani rabatów.

Izka1^(*)

2025-05-10

Twoje rozliczenie z własnym życiem inspiruje do czynienia czegoś podobnego przez czytelników. U każdego przyjdzie taki moment. Skorzystam z Twojego schematu. Pozdrawiam serdecznie

sturecki

2025-05-10

Dzięki – jeśli moje słowa mogą być lustrem lub latarnią, to niech świecą tam, gdzie ktoś akurat szuka siebie między wersami.

Motylek78

2025-05-10

każdy bez sens ma swój sens
każde istnienie ma sens
jesteśmy jak ziarenka piasku
jedno nie znaczy nic
ale miliony tworzą pustynię
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

sturecki

2025-05-10

Pięknie powiedziane – bo nawet bezsens, gdy zbierze się go dość dużo, zaczyna układać się w krajobraz większego znaczenia.

jobo

2025-05-10

Giętkość małpy
Siłę słonia
Daje zawsze=
pisanie dobrych wierszy, z tym że dowolne asocjacje są uprawnione, jęsli są?

Szac gwiazd!

sturecki

2025-05-10

Jeśli są – to lecą jak iskry z głowy: gibkość małpy to metafora, siła słonia to puenta, a wszystko razem skacze po stronach jak po drzewach z sensu na sens.

Tadek1^(*)

2025-05-09

o krok od bankructwa i być może na trasie do bogactwa.

sturecki

2025-05-09

Czasem ta sama droga prowadzi i do krawędzi, i na szczyt – pytanie tylko, czy masz odwagę iść dalej, wiedząc, że asfalt bywa złudzeniem.

Gminny Poeta

2025-05-09

Uwaga jedna a właściwie podpowiedź chodzi o jedenasty wers. Zamieniłbym go na "i ze zdziwieniem stwierdzam że ciągle"

Ogólnie wyszło dobrze gdyż jak mniemam piszesz szczerze. A to zawsze wychodzi dobrze. Morze szokować ale wychodzi dobrze. Jestem za i pozdrawiam z uśmiechem:))))

sturecki

2025-05-09

Doceniam czujność i propozycję – wers ze zdziwieniem ma w sobie świeżość porannego lustra, a szczerość … cóż, czasem szokuje, ale przynajmniej nie pudruje prawdy.

eSka

2025-05-09

Ciekawa introspekcja. Co do końcówki - jestem zdania, ze wszystko i wszyscy żyją po coś.
z uznaniem!
Stefan

sturecki

2025-05-09

Dzięki – byle tylko to „po coś” nie okazało się „po nic”, bo nawet cień ma sens, gdy wskazuje, gdzie stoi światło.

Larisa

2025-05-09

Jestem wolny na własne życzenie, bo żyję na własny rachunek.
Żyję w zgodzie z własnym sumieniem, i to nadaje życiu prawdziwy sens.
Życie bez wolności, to nie jest życie, ale trwanie...
Bardzo dobry wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

sturecki

2025-05-10

Bo czasem wystarczy jedno dobrze odczytane słowo, by poczuć, że w tym świecie ktoś naprawdę słucha – a nie tylko odpowiada.

Larisa

2025-05-09

Dobrze, że są jeszcze ludzie, którzy zdają sobie z tego sprawę.
Doskonale zrozumiałeś mój koment.
Serdeczne, Staszku i miłego wieczoru!

sturecki

2025-05-09

Dziękuję – wolność na rachunek własnego sumienia to jedyna faktura, której nie trzeba nikomu przedstawiać, ale trzeba ją spłacać codziennie.

hibiskus

2025-05-09

Witaj,

jak zwykle nieco filozofii...
Parę zdań w stylu rozważań...

I to dla mnie jest sens pisania, a zatem i komentowania...

Pozdrawiam majowo 6/5.

sturecki

2025-05-09

Bo bez filozofii zostają nam tylko rymy do kotleta – a przecież poezja to nie przyprawa, tylko główny składnik myślenia.

LydiaDel

2025-05-09

Zaczynam od końca - "bez sensu? – a może nie …".
To ma sens. Nie jesteś od nikogo zależny, nie tylo materialnie, ale także psychicznie. Ale to oznacza tez dużą odpowiedzialność. Zanim wydamy , policzmy, ile mamy zobowiązań. Kiedyś się tego bardzo lękałam, tej wolności i odpowiedzialności, teraz inaczej nie potrafiłabym żyć. Więc musiałam dojrzeć, tak jak Ty dojrzałeś do tego wiersza. 6/5 Serdeczności

sturecki

2025-05-09

Dojrzałość to właśnie to: umieć być wolnym i nie uciekać od rachunków, także tych, których nie wystawia bank – tylko własne sumienie.

Waldi1

2025-05-09

ja spoglądam zawsze na czas … by nigdy się nie spóźniać …lubię mieć drobne w kieszeni i grubsze w portfelu ...dlatego … że karta może nie zadziałać … bo system padnie więc płacę gotówką … i nie ma zaskoczenia … nie zalegam z płatnościami … to ma w życiu sens … ponieważ nie zostawiam bliskim problemów ...dobrze żyć na własny rachunek i od innych nie być zależnym ...po co kłaniać się w pas ..bo złotówkę potrzebujesz ...więc sięgasz do kieszeni i masz ….to jest piękne … czyli wolność i swoboda … a jak ktoś potrzebuje wsparcia to grosik dasz na chleb i jakiś pasztecik ...bobrze że bez cienia wątpliwości i to ma w życiu zawsze sens … pozdrawiam serdecznie … widzisz ile piękna jest w Twoim wierszu ...czyli szkła życia ...

sturecki

2025-05-09

Piękna, szczera i mądra refleksja – bo właśnie o to chodzi w „szkle życia”: widzieć jasno, nie mącić sobie widoku zadłużeniem duszy ani portfela. Twoje podejście to życiowa poezja praktyczności – gdzie wolność zaczyna się od niezależności, a kończy na prostym geście pomocy. Dziękuję Ci za ten prawdziwy komentarz – jak garść drobnych, które naprawdę mają wartość.

Marek Żak

2025-05-09

Dla mnie to raczej oczekiwania, którym nie chce się, czy nie można sprostać. Bywa ze strony rodziców, nauczycieli, szefów, czy dziewczyn, z którymi po paru spotkaniach okazuje się, że jednak nie jest po drodze. To taka moja refleksja, bo po przemyśleniach doszedłem do wniosku, że niespłaconych ważnych zobowiązań jednak po sobie nie zostawiłem.
Pozdrawiam

sturecki

2025-05-09

To dobrze, że nie zostawiłeś długów – życie i tak wystawia nam rachunki z odsetkami od cudzych oczekiwań.
Dzięki.

Elżbieta

2025-05-09

Życie na własny rachunek jest dowodem dojrzałości, bo to też świadomość, ponoszonych kosztów swoich wyborów i decyzji, rzecz jasna nie chodzi tu tylko o rozliczenia finansowe, chociaż i one mamą swoje uzadnienie. Sami ponosimy odpowiedzialność jaki sens nadajemu swojemu życiu, ale nasza niezależność nigdy nie jest całkowita, zobowiązuje nas przyzwoitość i moralność do określenia
jej granic.
Podoba mi się ten wiersz:)
Pozdrawiam serdecznie, Stanisławie:))⭐

sturecki

2025-05-09

A mnie podoba się, że przyzwoitość tak pięknie brzmi w teorii – szkoda tylko, że w praktyce często błąka się bez mapy i kompasu.
Pozdrawiam i dziękuję.

Krystek

2025-05-09

Uważam , że każde nasze działanie
ma wpływ na nasze życie.
Ślę moc serdeczności:)

sturecki

2025-05-09

Oczywiście, nawet stanie w miejscu to też ruch – tylko w kierunku zastoju.
Pozdrawiam.

niezgodna54

2025-05-09

...czasem dopada nas coś w rodzaju 'musienia' się wyłuszczyć, takie 'samochciejstwo' i tak właśnie odbieram ten nieco melancholijny przekaz

Stefi:))

sturecki

2025-05-09

Dokładnie – to wewnętrzne „musienie”, które nie prosi o pozwolenie, tylko nagle każe mówić, pisać, tłumaczyć się światu i sobie; melancholia w tym bywa jak cień – nie groźna, ale potrzebna, by światło słów nabrało głębi.

andrew

2025-05-09

Nawet miłe życie jest na własny rachunek. Nawet dziecko tak żyje.
To chyba dobrze...

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2025-05-09

Tak, to dobrze ... bo nawet miłe życie bez odpowiedzialności byłoby tylko słodką iluzją; a dziecko, choć nieświadomie, też płaci własną cenę za dorastanie. I może właśnie w tym tkwi godność istnienia, że wszystko, co nasze, jest naprawdę nasze.

Groschek^(*)

2025-05-09

sprawdzony, oceniony ale nie jestem tutaj całkiem przekonany, co chcesz właściwie nam tym wierszykiem powiedzieć - trzeba dodać, iż ja szukam często czegoś nad tym, co jest uwidocznione - czyż prześladują go kiedyś pożyczone, a do dzisiaj nie oddane pieniądze od przyjaciela? osobiście kiedyś pożyczyłem (byłemu) koledze 5 tyś. na % i zwrot po 4 miesiącach - chciałem pomóc, bo właśnie wtedy przyjechał do Niemiec z rodziną.. - oddałby z pewnością, gdyby nie automaty (jednoręki bandyta itp.) no cóż..

sturecki

2025-05-09

Takie „niewypowiedziane długi” często zostają z nami najdłużej – i nie chodzi tylko o pieniądze, ale o zaufanie, które przegrywa się w kasynie.
A o czym jest ten wiersz? Sam nie wiem, ja tylko miałem ochotę tak go napisać.

Odyseusz62

2025-05-09

Na pewno nie!
Pozdrawiam Cię.

sturecki

2025-05-09

To dobrze, żeś się powstrzymał, świat już i tak pełen jest niepotrzebnego lamentu, choć nie mam pojęcia w jakim tonie zamierzałeś napisać.

Odyseusz62

2025-05-09

Chciałem po tym komentarzu napisać całą elegię
ale napiszę tylko...
... dziękuję że jesteś.

sturecki

2025-05-09

To prawda, poezja nie odkrywa prawdy wprost, ale oświetla ją z boku, tam gdzie logika już nie sięga; to nasz szept w kierunku sensu, który choć ukryty, domaga się, by go szukać z odwagą i sercem.

Odyseusz62

2025-05-09

Sens istnienia jak i istota czasoprzestrzeni w którą nas wrzucono jest przed nami ukryta ale nie zwalnia to nas od szukania prawdy a poezja może być w tym bardzo pomocna.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-05-09

Nie, ale co? A jednak … czas nie pyta o zgodę. Ale póki trwa, mamy szansę go wypełniać – słowem, gestem, obecnością. I to jest nasz sprytny rewanż na złodzieju.