Twoje Wiersze - Echo

Echo

sonet

2024-10-10 18:07

Przestrzeń hukiem rozdarta złocistoróżowym
Zszywa się ukojenia nicią wielokrotną
Kryształowych perełek tęczową samotność
Otula pyłem miękkim, ceglastym i płowym.

Opowieści zawiłe, zbyt wcześnie przerwane
I niewypowiedziane owija milczeniem,
Ze złotem i szkarłatem dymy sine żeni,
Aby biografiom nadać – aspekt dokonany.

Lecz w tej żałobnej pustce echem tynku szarej
Dźwięczą strzaskanych skrzypiec nuty delikatne,
Serenady błękitne, z minionych śpiewników

I operowej arii – akordy ostatnie.
Przytłacza je boleśnie krwawy pogłos krzyku
I daremne tykanie – wciąż żywych zegarów…

autor

Ola22

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czerwony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Marek Żak

2024-10-10

Ładnie skonstruowany piękny i ciekawy sonet, Czy dźwięki rzeczywiste są złowrogie, tego pewien nie jestem, ale autorka tak założyła, przeciwstawiając je echu, w tym muzyce. Pozdrawiam

Ola22

2024-10-11

wydawało mi się, że te pogłosy i echa, a zwłaszcza odgłos pękającego tynku - w rzeczywistości totalnego zniszczenia - upiornymi można do upiornych zaliczyć. A tykanie zegara, który już nikomu nie jest potrzebny, a wciąż działa - kojarzy mi się osobiście z horrorem...

sturecki

2024-10-10

Wiersz maluje obraz rozdartym dźwiękiem, gdzie piękne kolory skrywają smutek i samotność. Czuje się echo przeszłości, które wciąż powraca, a wspomnienia są jak strzaskane skrzypce, które nie dają o sobie zapomnieć. To przypomnienie, że mimo trudnych chwil i bólu, muzyka życia wciąż gra, nawet gdy czas nieubłaganie płynie.