Twoje Wiersze - Spotkanie z kotem

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Pianista

2021-04-14

Bardzo fajny wiersz. Jestem zdania, że przedostatnia strofa jest istotna w kontekście „odwrotności”- koty są na tyle uparte, że im tam żadne kwanty nie będą mówiły, co mają robić! Podoba mi się, pewnie celowe, opisanie pewnej „nieoznaczoności” kota:
„kot syty
w futrze rozmyty
nieostre kontury
bury”
Jeśli byłby konkurs na rym miesiąca, to głosowałbym na ten ostatni. I nie kwanty są najbardziej poetyckie...
Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-04-14

Dzięki Pianisto. Moje rozumienie tych spraw jest oczywiście czysto intuicyjne , mimo , że to i owo czytałem. Ten wiersz nadspodziewanie mi wyszedł, co było dziwne nawet dla mnie. Miałe wrażenie , że całkiem przypadkiem wylądowałem na jakiejś dziewiczej planecie.

LidiaM-9

2021-04-14

Musiałam poczytać na temat eksperymentu, żeby zrozumieć puentę. Z fizyki kwantowej nie jestem dobra, a że wiersz mnie zaintrygował dwoistością, musiałam pogrzebać w źródłach. Zostawię gwiazdki w podzięce za zaintrygowanie zagadnieniem. Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-04-14

Cieszę się , że skłoniłem Ciebie do spędzenia chwili z najbardziej poetyckim rodzajem fizyki. :)

ZaspanyV

2021-04-13

Kot- czyli byt chyba mający swoje zasady, chyba słyszący co się doń mówi, chyba wiedzący czego mu nie wolno, chyba myślący o ważnych sprawach. Bardzo przyjemne i w punkt napisane. Mi najbardziej podobało się zaobserwowanie zmiennego stanu konturu kota, bo jak wiadomo koty przyjmują kształt naczynia do którego są wlane, a i tak wtedy dość niewyraźne.

Kornel Passer

2021-04-13

Rozmywający się kontur kota jest jedną z cech jego "kwantowości" . Dzięki Ci za komentarz.

Iks Weli

2021-04-13

Fajnie się czyta, lekko, można posłuchać współbrzmiących podobnie słów i odebrać to nawet, jako ćwiczonko, wprawkę z poezji. Fajne, choć wybija mnie z rytmu przedostatnia strofa tak, że osobiście to bym ją przegonił z tego pokoju ;) Pozdrawiam

SuviMay

2021-04-14

To był dobry krok, Panowie. Jest lepiej. Chciałam Was tylko utwierdzić w tej decyzji :)

Iks Weli

2021-04-14

:) Wybacz moją niewinną bezczelność, której się poddałeś ;)) Ale po tym zabiegu właśnie widzę między frazami: "koty nieposłuszne" a "jasna cholera" - idealny odstęp :) Mam wrażenie, że tak było od zawsze :) A może moja dzisiejsza bezsenność mnie zwodzi... W każdym razie z przyjemnością biorę wszystko na siebie :)

Kornel Passer

2021-04-13

No i wyrzuciłem moje słowo jedyne , kochane , a wszystko przez Ciebie... :)

Iks Weli

2021-04-13

No, ja akurat, obok zaciekawienia świadomością, od zawsze interesowałem się też kosmosem i ogólnie fizyką teoretyczną. Pewnie właśnie dzięki temu dostrzegam teraz wiele wspólnych miejsc w naukach ścisłych, jak i tych duchowych, dotyczących świadomości i jestem przez to czuły na takie niuanse znaczeniowe, jak w Twoim wierszu, nawet jeśli Ty do końca nie jesteś ich świadomy :)

Kornel Passer

2021-04-13

Jestem Ci bardzo wdzięczny za tak głębokie wejście w temat wiersza. Muszę to wszystko przemyśleć i może faktycznie coś skoryguję. Obawiałem się , że "kwantowość kota" będzie tak egzotycznym pomysłem, że nikt w to nie wniknie , widocznie nie doceniłem czytelników . :)

Iks Weli

2021-04-13

Rozumiem, myślę jednak, że dla kogoś, kto zna ten eksperyment, jasne jest odniesienie do fizyki kwantowej, a wtedy dodatkowe wyjaśnienie jest niekonieczne. Może wystarczyłoby zmienić tytuł na "Spotkania z kwantem kota", żeby było czytelniejsze bez dodatkowego wyjaśniania? Co by jednak nie mówić, kot, z jego niezrozumiałymi dla przeciętnego człowieka "własnymi ścieżkami", moim zdaniem, jest świetnym materiałem do połączenia z wiedzą wynikającą z obserwacji najdrobniejszych cząsteczek, z których składa się nasza rzeczywistość. Poza tym "obserwacja" i "obserwowany obiekt", to w fizyce kwantowej jeden z najważniejszych rozdziałów, jak i w Twojej poezji, no przecież! I to jest najciekawsze, że Twój talent obserwatorski za kotem wszedł w kwantowe "zdarzenia" :)

Kornel Passer

2021-04-13

Nie miałem siły zrezygnować z jednego z tych dwóch słów "kwantowo" i "spontanicznie", bo chodziło właśnie o spontaniczność "kwantową". Każda kwantowość jest wprawdzie spontaniczna, ale obawiałem się , że nie będzie to czytelne.,

Kornel Passer

2021-04-13

przedostatnia

Kornel Passer

2021-04-13

W stu procentach masz rację co do wybijania z rytmu przez ostatnia strofę, ale zostawiam ją dla wyższych celów, "tak zwanych", oczywiście, ale jednak. Dzięki.

maciejka

2021-04-13

Gdy widzę kota, zastanawiam się, co on myśli - bo myśli na pewno. Kot to tajemnica - może więc i świat będzie ciekawszy, gdy on obejmie władzę nad nim?
Podoba mi się Twój wiersz :-)

maciejka

2021-04-13

Nie znałam - widzisz, kobieta potrafi :-) :-)

Kornel Passer

2021-04-13

Nie wiem na ile "władcze" jest spojrzenie kota. A propos władzy w oku to jest znakomity wiersz Mirona Białoszewskiego, który taką władzę w oku pokazuje . Mniej więcej tak to leci ( z pamięci): "Ja baba z bloku, mam blok na oku, jeden ruch rzęs i blok rozchrzaniony jest" .

Osia

2021-04-13

Bardzo lubię Twoje eksperymenty .
Wirtualne uściski

Kornel Passer

2021-04-13

Dziękuję za komentarz i przychylność . Tak, to lekkie eksperymentowanie, które zaczyna mi się podobać. Pozdrawiam.

SuviMay

2021-04-13

"Jeśli chodzi o pana kota, panie Schrödinger, mam dobrą i złą wiadomość..." - powiedział weterynarz ;) Uwielbiam ten tekst.
Na odwrót mówisz! Czyli chodzi o to, że to kot ma Ciebie tutaj w garści, to on z Tobą eksperymentuje, a nie Ty z nim? :) W dodatku realnie, to już nie tylko eksperyment myślowy :) Kot ma człowieka, a nie człowiek kota! Ba, ludzkość całą w pudełku! A może chodzi o coś głębszego? Można byłoby się jeszcze pochylić nad głębią tego doświadczenia i spojrzeć na wiersz z jeszcze innej strony. Uruchomiłeś nieźle zwoje :) Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-04-13

Kiedyś przeczytałem , że według nauki świat może zniknąć spontanicznie, a przypomniałem sobie to, gdy droczyłem się z nie moim kotem, więc pomyślałem, że skoro ten kot jest tak uparty, to nawet gdyby świat zniknął, to kot na pewno zostanie. I stąd już tylko krok do doświadczenia Schrodingera. I rzeczywiście kot jest u stały a ja wraz ze światem jestem albo i nie. Nałożyło się to na próbę wejrzenia w sposób odczucia rzeczywistości przez kota, które jest chyba bardziej "kwantowe" od mojego. I tak powstał wiersz, a że moja typowa poetyka się nie nadawała , to jest taki jaki jest.

Baba-Goga

2021-04-13

"kot schrödingera na odwrót" to zabawa z czytelnikiem :-)
Jest zagadka.

Baba-Goga

2021-04-13

Tak też myślałam. Mam w domu kota i znam to obserwujące, uważne spojrzenie kocich oczu. Jakoś nie przyszło mi jednak do głowy, że to ja jestem w pudełku, więc Twój wiersz otworzył mi oczy na tę rzeczywistość. ;-)
A co do zastosowanej poetyki, to "płodozmian" zawsze dobrze robi. W każdym razie - mnie się podoba.
Pozdrawiam

Kornel Passer

2021-04-13

Napisałem nieco wyjaśniającego do Suvi na temat tej zagadki. Nie pierwszy raz przekonuję się , że moja typowa poetyka nie mieści pewnych rodzajów treści, które też chciałbym chwycić. To taka próba wniknięcia w rzeczywistość niejasną , tak niejasną jak natura kota. schrodinger na odwrót to mniej więcej to samo , co klasyczny "kot schrodnigera" tyle że w pudełku ląduje obserwator .

konvalove

2021-04-13

Świetny jest ten wiersz, Kornelu! Życie z kotem, zwłaszcza, gdy ma się w sobie podobne cechy, to dopiero musi być wyzwanie. Podoba mi się zaznaczenie pewnej kwestii w Twojej treści, a mianowicie:
"kot nie mój
ja nie jego
obce byty"
zaciera to linię pomiędzy "panem", a "pupilem" - każde z nich jest indywidualistą, i żyje po prostu po swojemu. Całość odbiega formą od Twoich poprzednich wierszy, ale przyznam, że to fajna odskocznia. Pozdrawiam serdecznie!

Kornel Passer

2021-04-13

Dziękuję za komentarz. To naprawdę nie był mój kot, więc obcość moja i kota dotyczyła również i tego aspektu. Od tej obcości do kwantowego znikania i pojawiania się już tylko krok. Taka poetyka "strzałów słowami" daje pewne możliwości niedostępne w innej. Pozdrawiam.