Vilanella dla Niej III
Na drodze po której wciąż jeszcze idę.
Ciebie noszę, jak melodię con moto.
a deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię.
Drzewa dzwonią w tonacji cis-moll.
Letnia zieleń barw mimiki tą złotą,
na drodze po której jeszcze wciąż idę.
Wiem, banał jak wierzba jeszcze płaczę.
Liście derwiszem, tak jakby przed burzą,
a deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię.
Mój świat jak walc w sam takt con amore,
by osłodzić czas, niczym osy patoką.
Po drogach, po których jeszcze idę.
Mijane drzwi, ale przecież nie zachodzę.
Sad i ogród nocą są tylko tam chłodną,
a deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię.
Tęsknię i kocham, wiem- tylko tyle mogę.
Werble dwutaktu bębnią ciszą blaszaną.
Na drodze, po której jeszcze wciąż idę,
a deszcz wyżłobił na niej Twoje imię.