„Dom nad rzeką Moskwą” jest powieścią Jurija Trifonowa o wyzwalaniu się człowieka z czynienia zła. To wszystko, co wpływa na losy jednostki, to historia. Twój „Biały Dom”
nawiązuje do moskiewskiego Kremla po drugiej stronie rzeki.
Jak Lew Pireus niezniszczalny. Tylko czas płynie nieubłaganie. Zobaczyć jego upływ i zrozumieć jest tak trudno. Zmienia się historia, ale lubi się powtarzać. Przechodzi przez każdego z nas jak paralizator wstrząsa nami.
Wielu filozofom, jak i zwykłym ludziom, wydawało się, że ludzkość po wojennej pożodze i okrucieństwie XX wieku wyciągnie wnioski i machina zła nigdy się nie powtórzy. Tymczasem jest inaczej i świat nie jest wolny ani od zbrodni, ani od fanatyków i nacjonalistów.
„Na wcześniejszą zamianę wiosny na zimę nikt nie dawał zgody, na Wietnam”… na Afganistan, na Donbas i wiele wojen.
„Z drzewa tak rosochatego z jakiego zrobiony jest człowiek, nie można wyciosać czegoś zupełnie prostego”… wykluczeni są doskonałą pożywką i narzędziem dla fałszywych proroków. I jaka jest wobec tego rola inteligentów w dzisiejszym świecie?
Wszystko takie samo… „I nikt nie zna dokładnego rozkładu jazdy”… wszelkie pieriestrojki, pomoc w ramach Planu Marshalla i kontra Plan Mołotowa, Wspólnota Narodów i Statut Westminsterski to obecnie utopia. Część państw członkowskich Wspólnoty Narodów uznaje brytyjskiego monarchę za głowę swojego kraju, a większość republik prezydenta, a niektóre własne monarchie. - Królowa Elżbieta II.

Potrzebna jest reanimacja dla ogólnego odrodzenia europejskiego, tylko brakuje nieskorumpowanych specjalistów.
Obok dałaś nam czytelnikom Walc Kwiatów na pocieszenie. Bo w cukierkowym świecie wszystko jest cudowne i wszyscy są szczęśliwi.

Pozdrawiam

Podczepiam się pod wrażenia Pióra Amora :D
Rozczytałam się :)))
Świetne!
I znakomity tytuł :))
Serdecznie pozdrawiam, dołączając gwiazdki :))

Zatrzymałaś... Czytam kolejny raz.
Miłego weekendu :-)

Tekst zatrzymuje, dobrze się czyta. Z przyjemnością :)
Pozdrawiam serdecznie.

pięknie ale czasu mało ...

piękna proza poetycka***