Oddziela się niejako ziarno od plew taką postawą

potem znajdę wszelaką marność, co mknie nadto z odwagą

ja dla marnych będę marny, bo nie żyję tak jak oni - wciąż w kłamstwie z sobą

wpada w nawyk we mnie prawdy oręż, by mieć jak na dłoni to zacne grono



Przez to, że człowiek jako plotkarz, mi kiedyś wyrządził krzywdę

wiem co mnie może za to spotkać, gdy niegdyś było mi z tym źle

ale zwyczajnie odcinam się od ludzi grubą kreską

nawet gdy mam chęć podbicia, wewnątrz studzi mnóstwo tęsknot



Jedna z nich, to dostrzec jeszcze w człowieku człowieka

lecz zanim coś powie - niech chce w głowie mój potencjał

po prostu zobaczyć, patrząc mi głęboko w oczy ot tak

co w środku obnażyć - na dłoni mieć to, co stworzy głowa



Zaczynam żywot milszy, choć już znam losu koleje

a i tak tylko bliskich dopuszczam znowu do siebie

mówię o rodzinie i bardzo wąskim gronie przyjaciół

wśród niej odnowić się i na mą korzyść odmienić nastrój



Jest mi wśród innych źle z jednego tak prostego powodu w skrócie

przed ich usilnym bezeceństwom bardzo ciężko po prostu uciec

to nie są oni, tylko stek ich sprawczych napomknięć w swej tyrze;

Co jest wolności symptomem? - Wystarczy samodzielnie myśleć