Dzięki bardzo. Serdecznie pozdrawiam. :)

Dziękuję. Dobrego weekendu :)

Dzięki za wpis i Twoją obecność. Pozdrawiam:)

Przyznaję, że zachęciłeś mnie do lektury Kawafisa.

Dzięki za nowy wpis. Lektura Kawafisa bardzo dużo mi dała. Przede wszystkim nauczyła mnie tego, że to co najważniejsze w poezji nie zależy od subtelnych sformułowań i zabaw lingwistycznych, ale od rzeczywistej treści wiersza

Hej. Wróciłam do tego wiersza raz jeszcze. Rzeczywiście moja interpretacja poszła w zupełnie innym kierunku, a właściwie na manowce. Nie znałam wcześniej twórczości Kawafisa, więc musiałam się z nią po prostu zaznajomić. Teraz zupełnie inaczej odbieram treść Twojego wiersza. Dzięki za " naprowadzenie mnie" na właściwe tory interpretacji :) Pozdrawiam .

Dziękuję za Twój komentarz. Pozwól jednak, że delikatnie z nim popolemizuję. Słowa "honor" i "odwaga" użyłem w wierszu w kontekście wskazania na przedmiot poezji , a nie jako określniki samego Kawafisa, ale nawet gdyby miały one dotyczyć samego poety, to dlaczego uważasz, że w stosunku do Kawafisa te słowa są pustymi słowami? Kawafis nie był żołnierzem, politykiem, ani kimś takim, którego zajęcie wymagało wykazania się specjalnymi cechami. Wybrał świadomie los poety. Był poetą, który wiódł bardzo skromne i wycofane życie. Jako poeta był bezkompromisowy i odważny. Pisanie w tamtych czasach erotyków homoerotycznych wymagało nie lada odwagi. Cale życie tworzył jeden tom wierszy (154 wiersze) , które ciągle doskonalił , nie dbając o swoją popularność, czy splendory. Drukiem ukazało się za jego życia tylko kilka wierszy w jakiejś formie. Jego bezkompromisowe trzymanie się specyficznej formy literackiej zaowocowało tym, że przeszedł do historii jako jeden z największych twórców literackich i należy do grona kilku największych poetów w historii. Dla mnie jest jednym z Wielkich obok Whitmana, Miłosza i Eliota. Moją parafrazą chciałem skierować czytelnika do rozważenia kondycji poezji, i w tym sensie porównałem formę Kawafisa jako Termopile , które były i tak skazane na klęskę , bo ostatecznie zatryumfowała krzykliwa i rozchełstana forma emocjonalna w miejsce klasycznego opisu faktów i osób, co preferował Kawafis.

To prawda , mam wiele wierszy zainspirowanych poezją moich ulubionych twórców. Pisząc parafrazę , mogę tym sposobem głębiej wchodzić w klimat ich wierszy. Dzięki za komentarz.