Szczególnie trudno pesymistom we współczesnej tyranii szczęścia :/ Smutek jest naturalnym uczuciem. Paradoksalnie możemy mieć bardziej radosne życie, gdy dajemy sobie przestrzeń na trudne emocje. Ciągły optymizm może prowadzić do przygnębienia, bo świat nie jest jednorodny.

Każdy zasługuje na miłość i szczęście, niezależnie od tego jak je definiuje. Może pesymistom nie wszystko przychodzi z łatwością i choćby dlatego potrzebują więcej miłości, niż inni... Ale to tylko moje zdanie i nie musisz się z nim zgadzać :) Pozdrawiam cieplutko :)

Najciekawsze jest to że tytuł wiersza do mnie przemawia i jestem na "tak" i nie umiem wytłumaczyć. Po prostu tak czuję ;) Może to intuicja a może pod słowami jest jakaś energia którą wyczuwam. Nazwę to poetycką magią :) Pozdrawiam!

Część.
Zarówno tytuł, jak i treść wiersza wywołuje we mnie kontrowersje odnośnie kochania.
Prawdziwa miłość nie ma nic wspólnego z pesymizmem i optymizmem,nie dla kaźdego szczęście,jest tym samym szczęściem .
Bardzo pouczający :) wiersz.

Serdecznie pozdrawiam:)

Zawsze uważałam siebie za pesymistkę ale chyba jednak istnieje we mnie odrobina optymizmu :) serdecznie pozdrawiam

Hej Basiu. Ciekawa rzecz się właśnie stała. Czytam Twój wiersz, słucham Twojego utworu i nagle jasne niebo przysłoniła czarna, burzowa chmura. Zrobiło się ciemno i mrocznie, jest potężna wichura.
Każdy ma prawo wyboru własnej postawy wobec życia i świata, z którą będzie szedł przez swoją ścieżkę. Jeśli ktoś chce to zmienić, może to zrobić, jeśli nie, nic nam do tego. Inną kwestią jest, że bardzo wiele osób, zwłaszcza młodych, czuje, że nic z tym się zrobić nie da i nie szukają w związku z tym wsparcia, nawet jeśli wewnętrznie czują, że bardzo obciąża to ich życie i chcieliby w głębi innej codzienności.
Apel przyjęty ze zrozumieniem. Pozdrowienia.

Witaj , piękny , smutny , pesymistyczny wiersz. Świetnie przedstawiłaś podejście do rzeczywistości pesymisty, z góry skazany na brak szczęścia , niepowodzenie .
Udało się Tobie spowodować to, że wszystko we mnie krzyczy- nie, na takie postrzeganie świata .Całość otuliłaś jakby mgiełką z piosenki .Pozdrawiam optymistycznie Irena

Pesymizm jako cecha ludzkiej osobowości, skłonność do dostrzegania tylko złej strony świata jest trudna do zmiany, czy "wyleczenia", ponieważ stanowi część jestestwa. NIestety pesymiści zazwyczaj gorzej radzą sobie z problemami, czują mocniej negatywne emocje i właśnie "kochają bardziej". Trudno też komuś, kto na co dzień jest roześmianym mistrzem ceremonii zrozumieć takiego pesymistę. Uśmiechnij się, zmień się, zabaw się, itp. We wszechobecnym kulcie otwartości, szczęśliwości, kreatywności i świetnej zabawy, niełatwo być pesymistą nie czując się przy tym gorzej niż się powinno. Lekko nie jest. Pozdrawiam.

Trochę mi to przypomina społeczny apel ,albo przemówienie iście z ambony do ludzi niewiedzących jak to jest z tymi pesymistami. Całkowicie rozumiem przekaz ogólny wiersza, bo tak to bywa ,że optymiści nie chcą znać smutku i wraz z ekstrawertykami iść po lepsze , a osoby nie chcące wychodzić w pełni dnia żyją w swoich światach, jak najbardziej osobno, jednocześnie nie chcąc być kompletnie sam na sam ze sobą. Często to może skutkować łzami ,ale nie każde łzy smutku są złe, a w byciu smutnym można znaleźć pewien stopień ukojenia ;)

Chociaż psychologia jest obecna w poezji, to więcej w tym amatorszczyzny niż profesjonalizmu. Unikajmy diagnoz, gdy po prostu brakuje wiedzy. Opisywanie stanów psychicznych to cecha ludzka, bo to próba rozumienia rzeczywistości, gorzej z trafną interpretacją i znalezienie remedium. Jest swoistą zarozumiałością przypisywanie wrażliwości wybiórczo. Rozsądniej jest jej uściślanie i precyzowanie. Wykształcony muzyk reaguje na muzykę inaczej, niż amator czy tzw. meloman i praktycznie nie sposób ocenić, kto jest bliższy prawdy. Rzeczywistością jest własna ocena. Taktownie, warto pomagać pesymistom i jeśli uważamy się za optymistów – własnym przykładem. Serdecznie pozdrawiam.

Jako rasowy pesymista i przeklinacz optymizmu chciałbym dodać tylko, że jak zawsze trafiłaś w moje pesymistyczne gusta, jak zawsze zaskakują i pasują, bardzo mi się podoba ;)
Pozdrawiam gdzieś zza pesymistycznej mgły.

Zaciekawiłaś mnie swoim wierszem. Czy aby te podziały nie czynią trochę zła, no bo jak? Pesymista nie cieszy się z niczego a optymista nigdy nie czuje smutku? Czy pesymista smuci się na złość optymistom a optymista weseli na przekór pesymistom. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że jest to jakiś rodzaj patrzenia na świat, jak na przykładzie szklanki, dla jednego do połowy pełnej, dla drugiego do połowy pustej.
Piękną piosenkę dodałaś do wiersza, aż zadałam sobie trud i zobaczyłam w tłumaczu o czym ona jest i jestem zachwycona tekstem , na przykład tym fragmentem:
"Przyjdź sam... Przyjdź tak ostrożnie zamknięty... Przyjdź jakkolwiek jesteś... Po prostu przyjdź... Przyjdź z nami! Przyjdź ze smutkiem i piosenkami... Przyjdź jakkolwiek jesteś... Po prostu przyjdź..."
Ależ to piękne i optymistyczne słowa. Po prostu bądź! Każdy pragnie to usłyszeć i otrzymać taki dar jak i być takim darem dla drugiego człowieka. Ten piękny przekaz jaki tu zawarłaś, chciałabym uzupełnić jeszcze jedną piosenką. Możesz ją potraktować jako upominek muzyczny. Będę miała poczucie, że moje puste dłonie nie były aż tak zupełnie puste:

https://www.youtube.com/watch?v=YoBKl4ukSwc

Poza tym Małgosia mądrze napisała, nikt z nas nie lubi być naprawiany na siłę. Ja np. mam już taką refleksyjną naturę i mieszankę optymizmu z pesymizmem, nie zawsze i nie dla wszystkich zrozumiałą.
A tak w ogóle Basiu, fajnie, że jesteś. Pozdrawiam:)

Pesymizm, to sposób patrzenia na świat. Nie wiem skąd się bierze, ale wiem, że z tego się nie "wyrasta", choć czasem można łagodzić objawy.
Pesymizm jest jakoś głębszy od optymizmu, bo optymistę ucieszy prawie wszystko, a pesymista szuka we wszystkim drugiego dna. Nie wiem, czy kochają zbyt mocno, ale na pewno bardzo potrzebują miłości.
Schopenhauer powiedział kiedyś, że "Aby nie być bardzo nieszczęśliwym, najlepiej jest nie żądać aby się było bardzo szczęśliwym". Nie naprawiajmy pesymistów "na siłę".
Pozdrawiam serdecznie.

Człowiek pesymistą się nie rodzi, ale życie robi swoje... chyba że znajdzie się ktoś, kto mu pomoże, wtedy być może nabierze wiary w lepsze jutro...
Pozdrawiam ciepło:) B.G.

Pesymistom jest ciężko głównie poprzez ich nastawienie, wtedy przeżywają wszystko głębiej, choć podobnie można powiedzieć o wrażliwcach. Niestety, szczęście często omija takie osoby... Nigdy nie jest tak, że każdy dostaje od życia po równo...

Pozdrawiam serdecznie :)