X
rozświetlona
rymowany
2022-12-03 13:19
dziś powiłam ciepłe myśli
jak to słońce co się śmieje
do spragnionej świtu duszy
w której kruche śpią nadzieje
na to że się błękit wyśni
wszystkim królom tego świata
by zakończyć tępy wyścig
w słowie czynom dać się zbratać
tak by glob się zazielenił
pod tym słońcem co się śmieje
ciepłym myślom dał odmienić
zarzucone w kąt nadzieje
.
wśród hałasu ludzkiej wrzawy
pośród mechanicznych dźwięków
wciąż kształtuję swą postawę
i nie okazuję lęku
tego co ukryty w środku
drąży moją wiarę w piękno
by czasami jak w amoku
nostalgicznym dąsem mięknąć
pośród ludzkiej wrzawy świata
dóbr przez które ziemia ginie
pragnę stanąć pośród latarń
by się światłem stać jedynie
hej!
jak to słońce co się śmieje
do spragnionej świtu duszy
w której kruche śpią nadzieje
na to że się błękit wyśni
wszystkim królom tego świata
by zakończyć tępy wyścig
w słowie czynom dać się zbratać
tak by glob się zazielenił
pod tym słońcem co się śmieje
ciepłym myślom dał odmienić
zarzucone w kąt nadzieje
.
wśród hałasu ludzkiej wrzawy
pośród mechanicznych dźwięków
wciąż kształtuję swą postawę
i nie okazuję lęku
tego co ukryty w środku
drąży moją wiarę w piękno
by czasami jak w amoku
nostalgicznym dąsem mięknąć
pośród ludzkiej wrzawy świata
dóbr przez które ziemia ginie
pragnę stanąć pośród latarń
by się światłem stać jedynie
hej!
