Ludzie są jak drzewa...
Czasem mają porowatą,
twardą korę,
a czasem cienką i delikatną.
Czasem głęboko zapuszczają korzenie,
a czasem nic nie trzyma ich w miejscu
i żyją chwilą, niewiele biorą
i niewiele dają.
Czasem mają piękne, gęste liście
i wiatr może targać nimi do woli,
a czasem zaledwie kilka, jak jesienią,
trwających siłą woli w tej niedoli.
Ludzie są jak drzewa.
Wyciągają ręce do innych,
źle znosząc samotność.
Kruszeją z wiekiem
i pochylają ku ziemi z pokorą.
Drzewa są jak ludzie.
Pełne życia, pełne doświadczeń.
Podatne na zranienia.
Jeden los.