Ten tekst to jak pomnik - nie jest o mnie bynajmniej

bo tym razem mowa o kimś, kto chyba chciał mieć wpływ na mnie

nim nazwę go należycie, chcę nadmienić tytułem wstępu

że przeżył swe całe życie z wielkim trudem i w biegu



Nie mógł sobie znaleźć żadnego kompana

dlatego zastygał w bramie, wcześniej będąc w bramach

a gdy szedł na spacer zygzakiem, zwyczajnie robił raban

by znów usnąć w bramie, która dla niego domem nadal



Lecz w zasadzie dlaczego przedsięwziąłem zamiar

napisania o nim, skoro nie miałem tego w planach?

Po prostu postanowiłem nakreślić o nim w paru zdaniach

bo mnie zaczepił, mówiąc: poratuj pana!



Widziałem go już wcześniej, niegdyś postawa zapracowana

widywany przeze mnie w kolejce od samego rana

do sklepu, po napój życia z procentem, by być wciąż z dala

od problemów które ma znów dzisiaj, bo nie chce krzywd swych pokazać

- rzecz jasna piszę o tym, co przeszłe -



Ale nie wiem, czy on kiedyś pracował zarobkowo

w każdym razie zdążył się już upodlić hardkorowo

nie wiem czy żyje nawet; wówczas z opuchniętym ryjem

gdy go ostatnio widziałem i innych pijaczków wylęgarnie

usłyszałem to jedno zdanie, które mi zapadło w pamięć:

"To prawda, że jestem jaki jestem, ale nigdy nie byłem żukiem gnojarzem"

Wtedy pomyślałem, że czasem trzeba się aż za bardzo upodlić

by żyć w jako takiej harmonii z upływającym czasem...