To co teraz piszę, wynika jedynie z głodu

bo wgłąb serca przypełzły dzisiaj leniwie znowu

chęci, by we mnie samym, nie gromadził się odór

weny zmysł we dnie mami, więc pojawił się powód



By mogła w taki dzień jak ten, znaleźć gdzieś ujście

przytomna w zapisie, daje zaledwie uśmiech

choć dobre i to, jak na początek ulgi

wprost powie mi los, jak mam to potem ugryźć



Lecz to wynik jego zrządzenia, że ciężko sobie obiecać

jedność myśli przez obciążenia te wewnątrz, bo nie mogę dać

nic z siebie - tym niemniej w tym tempie coś naniosę

by lepiej myśleć w dzień, gdy jeszcze coś tam stworzę



To jak bodziec, gdy jestestwem głodny zakwitać pragnę

ot tak w sobie, z tym że nie wiem o czym napisać mam, więc

na tym zakończę - i tu by się chyba przydała puenta jakaś;

Jak żyć najmocniej? wysłów życie, byś chciał wybaczać z serca nadal