Jak mówią Pismo Święte,
wiersz Herberta i
teksty apokryficzne,

arcykapłani mieli problem
„z pogranicza etyki i rachunkowości”

co począć ze srebrnikami,
które rzucił pod ich stopy Judasz
w geście rozpaczy
i wyrzutów sumienia.


Wreszcie za zwróconą kwotę
wykupili plac garncarza,
na którym utworzono cmentarzysko
dla pielgrzymów.

Bali się inaczej ulokować oddane pieniądze.

Nie wiadomo kiedy
miejsce to przybrało nazwę

Hakeldama.

Nie wiadomo też,
jaki był dalszy los
feralnych pieniędzy.

Wiemy przecież,
że kapitał nie lubi
leżeć w miejscu.
On z natury
pragnie krążyć.

Zmieniać położenie
i przyczyniać się
do modelowania
rzeczywistości.

(Pod koniec drugiej wojny światowej
alianci znaleźli w Oświęcimiu
kilka starych monet.

Żołnierze, którzy wzięli je ze sobą,
poumierali w drodze powrotnej. )

Przeszło pół wieku później jedna moneta
została znaleziona w marynarce należącej
do starego Żyda,

którego ciało stygło
pod gruzami w Nowym Jorku.

Wtedy gniew boży uderzył w dwie wieże.

Hakeldama
znaczy
pole krwi.