To lubię w poezji, że jest tak podatna na osobistą interpretację,

Dzięki za dodatkowe wyjaśnienie i Pozdrawiam

ps.
mój email: marcindzieszko@wp.pl

"Przerobiłem" temat samego STANU śmierci, jako braku życia, nie przerobiłem i nie przerobię samego procesu umierania. Wiersz to wyraźnie rozróżnia., bo i różnica jest zasadnicza.

Wyślij mi na maila adres, na który mogę Ci wysłać tomik . W sprzedaży już niedostępny. Pozdrawiam.

Chciałbym przeczytać Twój tomik poezji, gdzie mogę go dostać?

Jest coś takiego jak powinowactwo umysłów i czasem, bardzo rzadko zdarza się nam spotkać taka osobę , z która możemy dokonywać "transferu" myśli bez przeszkód, ale zdarza się to niezwykle rzadko....

Ok, szanuję Twoje podejście , a sprawach duchowych i tak każdy sam musi zdecydować o sobie, więc nie musimy dalej prowadzić rozmowy, która jest za trudna na te portalowe okienka. Z pewnością mamy różne spojrzenia , ale to chyba nie dramat. Niebo nazwane jest przez Jezusa "życiem wiecznym", więc zakładam, że nie jest to puste słowo. Nie jest "wiecznym odpoczynkiem" ani innym stanem półsnu czy półśmierci, ale czymś , co jest ŻYCIEM w Przyszłym Świecie. Pozdrawiam serdecznie i spokojnej nocy życzę.

Sztuka może o tyle jest w niebie o ile jest w ludziach poszczególnych, jest ich częścią, czy częścią ich duszy

A to mnie zaskoczyłeś! No ale co? Teatry będą odgrywać sztuki? Muzycy będą grać to co na ziemi? No to nudy, bo to już znamy.
Jakoś mi się to nie klei. Nie wiem jak wygląda niebo.

Zależy jak na to patrzysz. Jeśli jazz jest bramą, przez którą doświadczamy muzyki tego i może innego świata , nie możesz nazwać go błahostką, bo wtedy wszystko musiałbyś uznać za błahostkę , łącznie z Boską Komedią Dantego, Dziadami Mickiewicza i poezją Eliota. A do takiego inkwizycyjnego świata to ja na pewno nie należę. W Piśmie Świętym, w Apokalipsie Jana, czytamy o Nowym Jeruzalem , jako o symbolu zwieńczenia historii zbawienia , czyli o Nowym Świecie, że " wniosą tam przepych i dostojeństwo narodów ". (Ap. 21;26). A więc zdobycze kultury nie są bezwartościowe w oczach Boga.

To bez sensu wymieniać Boga, obok jazzu i innych błahostek. Zastanów się nad tym.

"Tylko Bóg. Mężna wiara" mawiał ks. Dolindo. To właśnie jest mój kierunek. Nie chcę by cokolwiek mnie rozpraszało. Tak to właśnie się rozwija u mnie. Nie boję się utraty wiary, bo moja wiara to pewność. Literaturę porzucam, tak jak wcześniej porzuciłem inne błędne ścieżki. To właśnie trzeba umieć: zawrócić nawet po wielu latach, choć wydaje się to niemożliwe. "Tylko w Bożym miłosierdziu, Panie mój, nadzieja ma"

Doskonale rozumiem co masz na myśli. Istotnie , droga mistycznego "ogołocenia" polega również na wyzbyciu się konotacji literackich, ale pytanie , czy rzeczywiście taką drogę chcesz wybrać. Podążanie taką drogą rodzi wiele niebezpieczeństw. Czy jesteś gotowy na doświadczenie "nocy ciemnej" , o której pisali mistycy , czyli właściwie balansowania na granicy utraty wiary? Pisał o tym najwięcej Jan od Krzyża. Pomijam wszelkie względy wyznaniowe , teologiczne i podobne , ale zawsze zastanawiałem się , dlaczego w Piśmie Świętym, które jednak jest podstawą dla wszystkich wyznań chrześcijańskich, nie ma ani jednego słowa zachęty do praktykowania takiego życia mistycznego, jakie zrodziło się po dopiero po upływie wieków od przyjścia Jezusa? Co się za tym kryje? A przecież w Biblii jest cała masa szczegółów dotyczących modlitwy i życia duchowego.

Mistycy pisali właśnie o swojej wierze, tylko o wierze. Nie zajmowali się świecką literaturą. Bieg myśli składa się z tego czym się myśli "żywią", jeśli jest to świecki żywioł, myślisz o sprawach świeckich. Nie da się tego obejść. U mnie musi to być z przymusu. Humanizm jest mniejszym dobrem, niż wiara. Trzeba wybierać, nie złapiesz 2 srok za ogon.

Masz przykłady mistyków średniowiecznych , którzy chociaż dalecy byli od świata i jego problemów , a jednak tworzyli wielkie dzieła, które było nie było są przecież pomnikami LITERATURY, Tauler, Eckhart, Jan od Krzyża, Tomasz a Kempis....

Zależy , jak rozumiesz swoje zostawienie zajmowania się literaturą. Jeżeli masz na myśli tylko zostawienie pisania wierszy i zamieszczania ich na forum, to owszem, spokojnie można to zrobić bez szkody dla swego życia, ale jeśli masz na myśli zaprzestanie czytania w ogóle, to serdecznie odradzam. Lektury można przecież sobie odpowiednio dobierać. Pozdrawiam serdecznie.

:)

Tyle tylko Kornelu, to co dla Ciebie bywa zwykłe, dla innych niezrozumiałe:)

Ciekawe, bo wiersza tego raczej nie uważałem za trudny. To po prostu zwykła wyliczanka przykładowych upodobań i niechęci , które nas w jaki sposób opisują. To tak, jakby ktoś przedstawiał nam listę ulubionych filmów . Pozdrawiam serdecznie.

Lubię Ciebie i whisky też lubię... :) Dzięki za wpis.

Nieudane próby to jeszcze nie niemożność ;)

Ze swoimi światami alternatywnymi zawsze się dogadam, "frajera" przypiąłem sobie za niemożność dogadania się z innymi .... Pozdrawiam.

Taki przegląd rozmaitości, oczywiście mocno fragmentaryczny. W końcu zbudowani jesteśmy z naszych upodobań i niechęci...

Wierzę, ale w szalonym akademiku to pewnie specyficzna atmosfera, która skutecznie wykorzystałeś i chwała ci za to. Pozdrawiam

Drogi Marku, oświadczam uroczyście , że w roku 1986 , w pewnym szalonym akademiku na Pomorzu, panienki - studentki dało się podrywać na poezję... :) Mam nadzieje , że wszystkie obecne na portalu panie wybaczą mi te sztubackie przechwałki .... :)

Na licealistki to działało, na studentki już mniej, jak dalej, nie wiem:) .

Może piłeś blended zamiast single malt. Licha whisky śmierdzi naftą i nie nadaje się do picia, chyba że zmieszana z duża ilością coli. W tej chwili dobrej whisky nie kupisz poniżej 150 zł, a tak naprawdę single malt ze smaczkami jest od 300 zł w górę. Rzadko pozwalam sobie na taki luksus. Ja na studiach panienki podrywałem na poezję .