Twoje Wiersze - Rembrandt „Lekcja anatomii doktora Tulpa” - Kornel Passer

X

Logowanie

Rembrandt „Lekcja anatomii doktora Tulpa”

wolny

2024-11-02 12:15

ekfraza

W teatrze ludzkiego ciała
nie widać nudy
ani zerkania na zegarek,
a wartka akcja rozcinania mięśni
nie potrzebuje suflera.

Spójrzcie jednak
też na nas,
bo to my, niderlandzcy medycy
i nasze zdrowe twarze,
jesteśmy ważniejsi
od truchła przestępcy,
powieszonego za kradzież
płaszcza.

Nas
nikt nie ośmieli się położyć
na scenie
in theatrum anatomicum,
bez szat,
pierścieni i błyskotliwych
powiedzonek.

Dopiero śmierć i bieda
uczą, że ciała
nie należą do nas, ale do sztuki
i gildii chirurgów.

Czyż nie byłoby rozsądniej,
gdyby po śmierci
człowiek stawał się
różą lub ptakiem?

autor

Kornel Passer

Kornel Passer

przejdź do strony autora

Jesteś Premium.
Dziękujemy!

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

15 razy

Treść

6

8

5

6

4

0

3

0

2

0

1

1

0

0

Warsztat

6

5

5

9

4

0

3

0

2

0

1

1

0

0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Annna2

2024-11-18

Wyświetlił się na górze i tak sobie pomyślałam o chłopcu- czytałam kiedyś wywiad.
Opowiadał, że w średniowiecznych zamkach biegano po schodach zygzakiem.
Skąd wiedział i dlaczego? To nie jest taka ogólnodostępna wiadomość- skąd 7 latek wie( historycy tak)
Zygzakiem- bo iskry się z łuczyw sypały i można było się poparzyć.
A co jeśli nie żyjemy tylko raz?
Chciałabym być ptakiem- kormoranem na wyspie nad moim Limajnem
Piękny 5/6.

Kornel Passer

2024-11-18

Bardzo ciekawa informacja. Nie wiedziałem. Cóż, wiara w reinkarnację jest dość mocno obecna w świecie i jest jedną z tez hinduizmu i buddyzmu. Ja w to nie wierz, ale to ma znaczenie tylko dla mnie. Serdecznie dziękuję za opinię:)

Maciek.J<sup>(*)</sup>

2024-11-06

Piękne marzenie ale ptakami raczej nigdy nie będziemy

Kornel Passer

2024-11-06

Zgadza się. Z drugiej strony lubię sobie wyobrażać inne światy, bo nasz świat mógł przecież wyglądać zupełnie inaczej....

Monika Larn

2024-11-04

Zawsze byli ludzie chcący dowiedzieć się więcej i zobaczyć więcej, a przyświecały im różne cele - od tych bardziej wartościowych do pustej ciekawości. Ten obraz jest jednocześnie dokumentem epoki. Wiersz sugestywnie z nim współgra. Mnie najbardziej w wierszu uderzyła trzecia i czwarta strofa, o wycenie ciała z zależności od statusu materialnego czy intelektualnego. Przypomniała mi się wystawa BODIES REVEALED, która cieszyła się ogromnym zainteresowaniem, pewnie z tych samych powodów, co wcześniej.

Kornel Passer

2024-11-04

Temat śmierci może prowadzić nasze myśli albo ku bezcielesnym światom idei, metafizyce i sprawom ostatecznym albo odwrotnie, ku rozkładowi, sekcji zwłok i procesom gnilnym. Czasem ta fascynacja "brzydszym" aspektom śmierci przeważa, jak to było w przypadku theatrum anatomicum. Z kolei wystawa, a raczej seria wystaw BODIES REVEALED miała jeszcze inny cel, a mianowicie w zamyśle jej autora miała pokazać rzekome piękno ludzkich zwłok. Dziękuję za komentarz.

Elżbieta

2024-11-02

Świetny wiersz! Jestem pod urokiem puenty! Ale to właśnie takie lekcje, tak ta przyczyniły się do poznania wielu tajemnic ludziego ciała. Teatr ciała i widowiskowa sekcja. Na obrazie są przedstawieni medycy, ale wiemy, że taki teatr długo odbywał się w obecności wielu widzów jeszcze w XIX na salach wykładowych w obecności licznie zgromadzonych studentów, Zawsze był problem z "kandydatami do sekcji". A swoją drogą dzięki obrazowi na zawsze w pamięci pozostał rzezimieszek i stał się w pewnym sensie bohaterem obrazu. Jego kolorystyka jest dodatkowym walorem dla stworzonego kontrastu kolorystyki i historii, iż zacnym obywatelom, taka rola nie grozi.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

Kornel Passer

2024-11-02

Dziękuje za szeroki komentarz i ubogacenie wiersza ciekawymi informacjami. Swoją drogą zastanawiająca jest w człowieku ta ciekawość sekcji zwłok, bo to ona napędzała istnienie tych teatrów. Sam, jak na którymś tam roku prawa miałem możliwość uczestniczenia w sekcji zwłok (oczywiście jako widz), zrezygnowałem... Pozdrawiam:)

Jastrz

2024-11-02

Do lekcji anatomii dodałeś lekcję psychologii.

Kornel Passer

2024-11-02

Tak można powiedzieć. Obraz bez psychologi postaci byłby ikoną. Pozdrawiam:)

Odyseusz62

2024-11-02

Rozproszysz się z ciała swojego nie wiedząc co z niego powstanie nowego.
Pozdrawiam z*.

Kornel Passer

2024-11-02

Przed nam albo nicość kompletna albo to COŚ, czego i tak nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić w sposób w miarę konkretny. Pozdrawiam i dziękuję za wizytę:)

Eleanor Rigby

2024-11-02

Nie jestem rozczarowana Twoją ekfrazą Kornelu, ciało przyciąga wzrok po zastosowaniu przez malarza światłocienia. A Ty w drugiej strofie przyciągnąłeś uwagę czytelników na medyków zaciekawionych sekcją zwłok. I w puencie ten poetycki romantyzm :)

Kornel Passer

2024-11-02

Tak, trafnie spostrzegłaś ten zamysł podmiotu lirycznego. Nie zależało mi na szczegółach anatomicznych ciała ludzkiego lecz na portrecie zbiorowym medyków i tym, co z tego portretu da się wyczytać. Serdecznie dziękuję i pozdrawiam:)

WARS

2024-11-02

Wiersz na ten temat napisał Stanisław Grochowiak. W internecie znalazłem wiersz Jacka Kaczmarskiego pod tym samym tytułem

Kornel Passer

2024-11-02

Z pewnością przeczytam przeczytam Kaczmarskiego, którego to wiersza nie znam. Wiersz Grochowiaka, zgodnie z jego turpistycznymi upodobaniami, idzie w kierunku bardziej anatomicznym. Ja chciałem tego uniknąć. Serdecznie dziękuję za komentarz. Pozdrawiam:)

JoViSkA

2024-11-02

Świetny punkt widzenia na obraz...Wiersz stawia pytania o sens życia i śmierci, o rolę sztuki i nauki, a także o godność człowieka z refleksją nad kruchością istnienia i nieuniknionym losem każdego człowieka.
Pozdrawiam Kornelu :)

Kornel Passer

2024-11-02

Dzięki za komentarz zwracający uwagę na wszystkie aspekty wiersza. Serdecznie Ciebie pozdrawiam:)

Dagmara<sup>(*)</sup>

2024-11-02

Jak zawsze jestem pod ogromnym wrażeniem Twojego spojrzenia na obraz.
Myślę sobie jednak, czy to by wystarczyło byśmy byli różą czy ptakiem. Śmierć nie jest piękna potem ciało, które się rozkłada także nie. Widać to zresztą po działaniach ludzi by ją odsunąć od siebie jak najdalej. Tylko lekarze, patolodzy muszą się nauczyć obojętności na takie obrazy.
Pozdrawiam serdecznie

Kornel Passer

2024-11-02

Dzięki za Twój komentarz i przemyślenia. Masz rację zwracając uwagę, na to, że puenta wiersza może kryć w sobie chęć odsunięcia tematu śmierci. Zgadzałoby się to zresztą z dość powszechną postawą wobec śmierci, polegającą na tym, że mamy skłonność do uważania śmierci za coś, co dotyczy innych, a nie nas samych. Pozdrawiam:)

Marek Żak

2024-11-02

Mam trochę inaczej, bo w sferze zadaniowej, chowam emocje do kieszeni i staram się wykonać zadanie, jak najlepiej. Ci panowie mają nauczyć się anatomii, żeby być dobrymi medykami i ciało traktować jak atlas, a emocje schować do kieszeni. Potem mogą zamienić się w poetów, filozofów, malarzy itp.
Pozdrawiam Kornelu.

Kornel Passer

2024-11-02

Nie wiem, czy wiesz, ale za "udział" w obrazie w charakterze obiektu do sportretowania, również w portretach zbiorowych, takiego mistrza jak Rembrandt, czasem trzeba było zapłacić. Nie wiem jak był konkretnie w tym obrazie, dlatego tego wątku w wierszu nie ma, ale jestem pewny, że namalowani medycy byli malowani z natury. Dzięki za komentarz.

jobo

2024-11-02

Klimat tego obrazu jest w twoim wierszu. Wisi w Hadze w Maurithuise, widziałem go z bliska, "Szczygieł' Fabritiusa też tam wisi. Dziewczyna z Perłą i nne rzeczy Vermeera.
Mnie najbardziej uderza Autoportret, starego już Rembrandta. Nieduże to muzem, ale
absolutnie wyjątkowe. Spotkaliśmy się z Jastrzem w Holandii, zwiedzał Muzea Amsterdamu a ja Hagi.

Szac i max

Kornel Passer

2024-11-03

Dzięki ale raczej się nie ruszę. Szczerze mówiąc, jedyny kierunek podróży poza kraj, do którego jestem w stanie się jeszcze zmusić, to lot w stronę słońca. Po prostu jestem niepoprawnym domatorem.

jobo

2024-11-03

Skocz tam zobaczyć bo naprawdę warto, człowiek o twojej
wrażliwości dostanie boskiego łupnia satysfakcji. Wstęp niedrogi. Mogę dać namiary na niezły hotel za umiarkowane
pieniądze w Delft, to bardzo niedaleko od Hagi, autobus
miejski jezdzi. W Delft tez jest pysznie. Masz mój email
chyba, jeśli chcesz to napisz.

Kornel Passer

2024-11-02

W albumach swoje robi odpowiedni papier. Wystarczy porównać stare albumy z nowymi.Przepaść. U Rembrandta ważne jest uchwycenie różnych skali cienia, więc z pewnością warto byłoby zobaczyć, co z tego po wiekach zostało na oryginałach.

jobo

2024-11-02

Oświetlenie sztuczne, ale doskonale dobrane, więszość obrazów
holenderskiej szkoły w świetle dzienny nie trafia tak dobrze
jak świetle niezbyt silnych lamp, moim zdaniem.
Francuski impresjonizm trafia do mnie w świetle dziennym
ale to pewnie u każdego inaczej.

Kornel Passer

2024-11-02

Dzięki za komentarz. Nie widziałem oryginału.Pocieszałem się, że często widok oryginału jakiegoś ważnego dzieła sprawiał rozczarowanie, bo bywało, że wydawał się mnie wydatny jeśli chodzi o kolory niż ten z albumu czy Internetu. Oczywiście to tylko tłumaczenie, bo oryginał to oryginał.

sturecki

2024-11-02

Twój wiersz wnikliwie spogląda na "teatr" ludzkiego ciała, gdzie medycy, przybrani w szaty i atrybuty, odgrywają rolę ważniejszą niż leżące przed nimi ciało przestępcy. W wyrazistym kontraście zestawia się ich duma i odległość od martwego ciała – które, pozbawione wszystkiego, staje się obiektem nauki i sztuki, bez prawa do godności. Pod refleksją o ludzkiej przemijalności pojawia się pytanie, pełne ironii i tęsknoty, czyż nie byłoby mądrzej, gdyby śmierć przynosiła człowiekowi przemianę w coś tak naturalnego i swobodnego jak róża lub ptak.

sturecki

2024-11-02

Cieszę się, że komentarz oddał różnorodność i głębię Twojego wiersza. To przyjemność móc zagłębiać się w takie teksty.

Kornel Passer

2024-11-02

Bardzo wnikliwy i precyzyjny komentarz wychwytujący różne aspekty tego wiersza. Bardzo Ci dziękuję:)

Lenia

2024-11-02

Świetny wiersz:):) z podziwem:)pozdrawiam:)

Kornel Passer

2024-11-02

Serdecznie dziękuję za opinię. Pozdrawiam:)

Moona@

2024-11-02

Jestem pod wrażeniem!
Czy w ogóle możemy powiedzieć, że należymy do siebie jak ludzie?
Perspektywa stania się po śmierci różą jest może kusząca, ale wolę ewangeliczną obietnicę :)
Pozdrawiam Kornelu :)

Moona@

2024-11-02

Dokładnie :)
Grzebanie w trupach jest dla ludzi o profesjonalnym podejściu.
Patomorfolodzy dostarczają wiedzy, która może pomagać żywym i ogólnie medycynie.

Kornel Passer

2024-11-02

W tym obrazie fascynujące jest też pokonanie lęku przed zwłokami ludzkimi i próba oswajania śmierci. Śmierć jest straszna, niezależnie od ego, czy jesteśmy wierzącymi, czy nie, bo finalnie nie jest przeżyciem filozoficznym, czy religijnym, ale sprowadza nas do procesów somatycznych.

Moona@

2024-11-02

Może gdyby ludzie stawali się po śmierci czymś pięknym nie byłoby tak ciężko umierać i niektórzy nawet umieraliby z przyjemnością ;)

Kornel Passer

2024-11-02

Oczywiście, że masz rację. Ta róża to tylko z estetycznej przekory wobec ciała przedstawionego na obrazie. Pozdrawiam serdecznie:)

Moona@

2024-11-02

jako ludzie

Mitylene

2024-11-02

Nie wiem dlaczego ale lubię ten obraz, chyba dlatego , że jest intrygujący. Ciekawie poprowadziłeś motyw teatru ludzkiego ciała. Tyle tam się dzieje, zmienia za życia i po śmierci też, te zmiany są zauważalne. Szkoda jak napisałeś w ostatnich wersach, że nie stajemy się różą czy ptakiem, jest to na pewno ciekawsza alternatywa, niż gnicie w grobie. Ta refleksja , że "ciała nie należą do nas", zatrzymuje i właściwie przeraża...Bo jeśli my sami nie jesteśmy właścicielami naszych ciał, to kto tym właścicielem jest ? Ta niesłychana tajemnica rodzi kolejne pytania, dotyczące sensu istnienia tu na ziemi i poza jego ramami. Jak zwykle wiersz niezmiernie ciekawy. Pozdrawiam :)

Kornel Passer

2024-11-02

Dziękuję za szeroki komentarz. Obraz ten fascynował mnie od dzieciństwa, gdy zobaczyłem go w jakimś albumie z biblioteki rodziców . Pierwsze doznanie emocjonalne to było odczucie grozy. Twarze o ostrych rysach pochylone nad zwłokami oddawały jakiś mało przyjemny rytuał, z którym nie chciało się mieć do czynienia.

Autor poleca

Autor na ten moment nie promuje wierszy

Inne wiersze z tej samej kategorii

być może to ma dziś sens

- Dźwięki Strun^(*)

na drżącym kolanie

sprawa ciała...

- naskraju*^(*)

* (20 wieczór...)

- Marta Surowiecka

historia jednej fotografii… (pierwsze spojrzenie)

- naskraju*^(*)

Usłyszeć ciszę

Inne wiersze tego autora

*** (W moim domu...)

Impresja na koniec podróży

Jan Vermeer „Pisząca list”

Paul Gauguin „Wizja po kazaniu”

Piosenka dla nieuleczalnie chorego

Koniec cywilizacji (wersja II)

Czytanie wierszy w bezsenną noc

Puchowy poranek

Poeta spóźniony

Drugi wiersz o muzyce Billa Evansa

Wielkanocne dylematy

Malarstwo Beksińskiego

Pokaż mniej

Jesteś Premium.
Dziękujemy!

x

Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności