Twoje Wiersze - my, artyści

my, artyści

rymowany

2025-10-04 03:39

tam gdzie dróg rozwidlenie
jedna prowadzi w mrok
druga, gdzie marzeń spełnienie
mały wystarczy krok…
to tylko natchnienie

przerwana melodia w pół słowa
labirynt myśli, zawiłych dróg
uchodzi pamięć płowa
wspomnienie poranionych nóg…
to wędrówki połowa

tu rajów złociste ogrody
tam piekieł okrutny żar
pomiędzy brakuje zgody
przekleństwo to czy dar?...
to początek przygody

między snem rzeczywistość blada
wchłania jak nurty rzek
po cichu marzenia wykrada
jak wiekiem, wiek…
to duszy zagłada

a gdzieś kres cierpienia
w niepamięć odchodzi ból
gdzie nie ma znaczenia
co czuję i com czuł…
to spokój strumienia

autor

Stukacz^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jan Kępiński

2025-10-04

Ładnie i zgrabnie opisałeś nas los.
Ale nie upadamy na duchu, do góry nos.
Być może tak się też stanie,
że drogi pozostaną z nami
i za barierą powrócimy na nie.

Stukacz^(*)

2025-10-04

cierpieć i podziwiać piękno świata
taki los już artystów
dla innych hamburger, łopata
dla innych - statystów

Maciek.J^(*)

2025-10-04

Masz lekkie pióro Stukaczu to widać i czuć

Stukacz^(*)

2025-10-04

klawiatura mechaniczna :/

Krystek

2025-10-04

Uważam, że artyści mają większą
wrażliwość. Więcej widzą, słyszą
i czują.
Serdecznie pozdrawiam, radosne
myśli zostawiam:)

Stukacz^(*)

2025-10-04

mają, widzą więcej, czują kilka razy intensywniej, słyszą dokładniej
pozdrawiam i miłej niedzieli :)

jolka

2025-10-04

Odczuwamy rzeczywistość mocniej od zjadaczy chleba
może grubej skóry jednak nam potrzeba..

Stukacz^(*)

2025-10-04

jestem za tym aby
tworzyć i czuć
a inni jak żaby
niech se czują tylko chuć

więc twarda skóra odpada
bo mnie tak nie wypada

sturecki

2025-10-04

Rzecz o artystach jako wędrowcach między światłem i cieniem – raz przyciągają ich marzenia, raz przygniata ciężar bólu. Sztuka jest drogą pełną rozwidleń: natchnienie, cierpienie, raj i piekło, a każda melodia przerwana w pół słowa prowadzi dalej.
Moje zdanie: artysta zawsze idzie tam, gdzie boli i zachwyca jednocześnie, bo bez tego nie ma sztuki.
6/5