Smutek
Smutek zagościł w mym sercu od rana.
W pobliskim parku drzewa płaczą deszczem.
Wczoraj przyjaciel mój odszedł do Pana.
Ze swym aniołem uniósł się w powietrze.
Smutek zagościł i pewnie zostanie,
Jeszcze na długo w umyśle i w duszy,
Trudno się zgodzić z wolą Twoją Panie,
Gdy kogoś bierzesz, a przecież nie musisz.
Skoro go wziąłeś, widać był potrzebny.
My tu płaczemy, a on tam się śmieje.
Tym wierszem proszę Cię jeszcze o jedno,
Zdejmij z nas smutek, a daj nam nadzieję.
GrzesioR
24-11-2023