Twoje Wiersze - „Pokój van Gogha w Arles” -olej na płótnie

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

SuviMay

2022-02-01

Bardzo interesujące jest to, że dobrane kolory, perspektywa, etc., miały kojarzyć się odbiorcy z odpoczynkiem. A jednak podświadomość namalowała zupełnie inny obraz, a raczej obrazy. Sama mam różne odczucia w zależności od wersji: pierwsza jest dla mnie najcieplejsza, druga wzbudza niepokój i poczucie wewnętrznego chaosu, a trzecia ma w sobie jakąś formę surowej, chłodnej pustki. Przypomina raczej miejsce przymusowego pobytu, niż ciepłego, wypoczynkowego pokoju. Ale patrzenie z tej perspektywy zawiera pewnie w sobie wiele zniekształceń.
Na podstawie której wersji napisałeś wiersz?

Kornel Passer

2022-02-01

Szczerze mówiąc oglądałem wszystkie trzy wersje już dawno temu razem z wieloma innymi obrazami van Gogha, a wiersz powstał całkiem niedawno. Odcienie klimatyczne między wersjami istotnie zachodzą i bardzo ciekawie i trafnie je odczytałaś, ale u mnie w czasie pisania mieszały się ze sobą. Najtragiczniejszym doznaniem z tego obrazu było uświadomienie sobie , że człowiek ten miał niekwestionowany zamiar namalowania spokojnego , zacisznego i bezpiecznego miejsca , a wyszła mu otchłań . Dzięki za ciekawy wpis.

Afrodyta^(*)

2022-01-29

Myślę, że Twoja druga strofa bardzo trafnie oddaje nie tylko wizję obrazu, ale także znaczenie, które może nieść, stanowi więc interpretację, którą wprowadza podmiot liryczny. Gdy patrzę na ten obraz, zawsze mam uczucie, że jestem w środku, a rzeczy z pokoju i jego ściany za chwilę na mnie spadną. Pozdrawiam ciepło.

Kornel Passer

2022-01-30

Dzięki za komentarz. Też doznałem właśnie takiego wrażenia. Namalowane przedmioty zwracają na siebie uwagę znaczącymi kolorami ale cały pokój nie zachęca do zamieszkania . Pozdrawiam.

Iks Weli

2022-01-29

Nakładające się na siebie obrazy, od tytułowego, przez komentarz do niego i dalej, poza okno, jak odbijające się w sobie lustra, do nieskończoności, do głębi otchłani tego, który widzi... Właściwie, co?
Siebie. Tego, który malował. Tego, który opisał. Tego, który patrzy na, przez i poza, a mimo to - jest. Metafizyka obecności. To mi się bardzo podoba. Zbudowałeś swój własny obraz, będąc w pokoju van Gogha, więc teraz panuje tu niepowtarzalny nastrój, spokój, uwaga, czysta świadomość. Piękne. Dzięki, Kornel. Pozdrawiam

Kornel Passer

2022-01-29

Dzięki Iksie za Twój komentarz. Zawsze sam chciałem malować , a nigdy nie poczyniłem w tym kierunku żadnych kroków poza rysowaniem w dzieciństwie. Więc pozostało mi tylko pisać o obrazach. Van Gogh mógłby być w pewnym sensie patronem poetów piszących do szuflady, bo za życia sprzedał jeden jedyny obraz. :(

naskraju*^(*)

2022-01-29

Były trzy wersje tego dziela, trzech niemal identycznych obrazów olejnych namalowanych na przełomie lat 1888 i 1889 - podczas pobytu w Arles.
Ta wieloznaczna kolorystyka, inna na każdym obrazie odzwierciedlała wewnetrzną tęsknotę za bezpiecznym i cieplym domem. Symbol nadziei Van Gogha na marzenie o "Żółtym Domu".
"Wreszcie mogę ci wysłać mały szkic, aby dać ci przynajmniej wyobrażenie o sposobie, w jaki ta praca będzie nabierała kształtów. Dziś znów czuję się dobrze. Moje oczy są nadal zmęczone, ale mam też nowy pomysł w głowie i tu jest jego szkic"... czyli jakby efekt Pigmaliona - tworzyć chwilą?

Dobrze cię widzieć. Pozdrawiam

Kornel Passer

2022-01-29

Dzięki za Twój komentarz. To dramat, gdy chcesz namalować oazę spokoju, a wychodzi ci niepokój i samotność. Pozdrawiam serdecznie.

Czarek Płatak

2022-01-29

Kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie.
Poczułem się przez chwilę jak w galerii. Nawet zapach choć o nim nie wspominasz jest tu w pewnym sensie.