Myślę, że blokada nie jest bezterminowa...pewnie za jakiś czas zostanie odblokowana :)

Jasne, że mogę dawać każdemu tyle samo i wyjdzie na to samo. Ale nadal jestem zablokowany.

Staszku, a nie możesz dawać za warsztat np o dwa punkty mniej profilaktycznie? Wówczas będzie wilk syty i owca cała i beret się nie sfilcuje...:))))

1/ Obydwa głosy są bardzo pouczające i zdając sobie sprawę z niedoskonałości swojego warsztatu i pełnej o nim wiedzy, nie oceniałem go u innych autorów, za co administrator zablokował mi tę możliwość. W zasadzie to o tę możliwość nie zabiegam, bo staram się komentować starannie (według moich możliwości) samą treść, co również przydaje się autorom. Przecież nie każdy czytelnik jest znawcą literatury i w zasadzie odbiera utwór wyłącznie zerkając na treść. Nie wszystkim zależy na gwiazdkach, ale chyba wszystkim na ocenie, pomijam fakt - pochlebnej czy krytycznej.
2/ Inną kwestią jest prawo każdego do wyrażania swojego "zdania " w formie wiersza. Tak, jak są osoby które wypowiadają zdania płynnie albo je koślawią, tak są autorzy, którzy piszą poprawnie i pięknie albo piszą byle co i byle jak.
Żyjemy w czasach, gdzie wszystko weryfikuje szeroko rozumiany rynek. Ja i każdy z panów jesteśmy jego częścią.
3/ Nareszcie merytoryczna dyskusja. Dodam, że trafiam tu na takie, choć przyznaję, że rzadko.

Niektórzy uważają to za niepiękne zachowanie, ale wtrącę się w rozmowę, bo temat ciekawy. Ogólne obniżenie poziomu "publikowanej" na portalach poezji ma wiele przyczyn, ale mnie uderza jeden, który uważam za podstawowy, a mianowicie, coraz mniejsze oczytanie piszących. Już nie raz naraziłem się tu na ostracyzm, ale jeszcze raz powiem, że czasem mam wrażenie, że tak naprawdę uczestników portalu w ogóle nie interesuje poezja i poeci! W komentarzach mocno się powściągam i rzadko nawiązuję do swoich lektur, bo nikogo to nie interesuje. Mam tu na myśli nie tylko lektury poetów światowych i krajowych, ale i w ogóle oczytanie w literaturze i innych dziedzinach humanistycznych. Ten ogólny brak erudycji jest powalający, gdy dotyczy ludzi, którzy sami próbują pisać. Na palcach jednej ręki mogę policzyć tu rozmowy, w których wymienia się nazwiska poetów, pisarzy, filozofów, itd. Sam odbyłem takich kilka w ciągu ileś- tam- letniej obecności na portalu. W komentarzach ślemy sobie pozdrowionka i klepiemy się po wirtualnych pośladkach i to wystarcza. I te ciągłe zachwyty nad banalnym metaforami, które na dłuższą metę już nie irytują, ale po prostu nudzą. Ile jest tu wierszy stanowiących właściwie niegotowe zapiski czy wyrwane fragmenty czegoś, co może i mogłoby być wierszem. Wracając do głównej myśli, powiem jeszcze, że to właśnie z szerokich lektur bierze się potem chęć pracy nad własnym tekstem. Mam to szczęście, że moja literacka młodość wypadła na czasy przedinternetowe, co ochroniło mnie przed wiedzą "wikipediczną" i wikipedicznym poznawaniu literatury, co teraz ma powszechnie miejsce. Wiem, że brzmi to na wywyższanie się i nie spodziewam się aprobaty dla swojej wypowiedzi. Pozdrawiam.

Zgadzam się, a nawet poprawię: 99%.
Ale piętnaście lat temu proporcje były dokładnie odwrotne.
Gdybyś w tamtym czasie opublikował ten wiersz na nieistniejącym już JL (Jest Lirycznie) albo (nie daj Boże) na Nieszufladzie, nie zostawiliby na Tobie suchej nitki.
Ba, nawet na Beju można było znaleźć poetów z najwyższej półki, a na Poezji Polskiej konkursy rozstrzygał sam Stanisław Barańczak.
Łatwo nie było.
Poezja rozjechała się.
Wielu świetnych poetów w pogoni za oryginalnością popadło w obłęd, reszta uległa zniechęceniu, a początkujący poeci pozostali bez jakichkolwiek autorytetów.
Zasada "piszta jak chceta" zdaje się być wszechobecna.

Odpowiem tak: nie gniewam się nigdy za merytoryczne uwagi czy ogólny odbiór moich wierszy, łatwo mi wpadają do głowy dopełniaczówki, za to trudniej przychodzi ich wyplenienie. Poza tym, zauważyłem, że co najmniej 95% czytajacych nie zwraca na nie uwagi.

No to mamy chyba podobne wykształcenie literackie; jestem tylko amatorem-pasjonatą.

Satysfakcjonujący komentarz. Takie też są potrzebne.

Niestety ja nie potrafię pisać na zmówienie. Piszę mało i tylko wtedy, kiedy chcę i mam, wewnętrzną potrzebę, wówczas nie widzę świata i czas nie gra roli.

Nie zgodzę się do końca. Zdarzało mi się pisać wiersze na zamówienie. W trzech czwartych szło opornie, ale pozostały procent to pyły perełki. Dodam, że tych na zamówienie było poniżej jednego procenta z mojego dorobku.

Beskid Mały, ale tylko na wakacjach:)

Już tylko na klawiaturze.
Które to Beskidy, bo one takie rozległe. Ja mieszkam na Pogórzu Wielickim.

Niczego nie mam za złe. Dopełniaczówki są w wielu moich wierszach i musiałbym wiele czasu poświęcić na ich wyplenienie. Poza tym, są takie poetyckie.

Każdy ma swój styl i ja to szanuję. Jak dla mnie jest lepiej, ale wciąż bardzo kwieciście i zbyt dużo dopełniaczówek (dwie bym jakoś zniosła, ale jest jeszcze "piasek myśli", "krawędź wszechświata" etc.) No i te nie wiem czy zamierzone czy niezamierzone rymy "półmroku- kroków", "odcienie-spojrzenie".. Jak dla mnie zbyt dużo się tu dzieje. Powtarzam jednak, że to moje subiektywne wrażenie. Innym może się podobać :) Ja jestem po prostu taka, że nie lubię nadmiaru, a skoro jesteś otwarty na uwagi, szczerze o tym mówię i tego samego oczekuję od Ciebie :)

Dziękuję za wnikliwy komentarz i cenne uwagi! Zgadzam się, że niektóre miejsca wymagały przemyślenia, więc wprowadziłem kilka poprawek – trzy z pięciu uwag zostały uwzględnione. Zdecydowałem się jednak pozostawić niektóre frazy, które mają dla mnie szczególne znaczenie, ale jestem wdzięczny za Twoje spostrzeżenia. Cieszę się, że pomimo uwag, doceniłeś zamysł i metafory. Dzięki za motywację.

To prawda, ale może też gnębić czytających, zajmując kolejne połacie ich myśli.

Ja napisałem wiersz, pytanie, co inni zrobią?

Ooo, to się cieszę, w końcu udało mi się coś ważnego dostrzec :)
Teraz cała magia w tym co zrobimy z tą przestrzenią...

Dziękuję za piękne słowa! Cieszę się, że dostrzegasz w tych wersach istotę tworzenia poezji – proces, w którym myśli i obrazy rodzą się w głowie, a każdy wers otwiera nowe okno na przestrzeń pełną możliwości. To właśnie ta ciągła zmiana i rozwój sprawiają, że pisanie wiersza jest tak fascynującą podróżą. Twój komentarz idealnie uchwycił moment kreowania treści.

Cieszę się, że mój wiersz wywołał u Ciebie takie skojarzenie! „Komitatywnie” może odnosić się do współistnienia różnych elementów w harmonii, co idealnie pasuje do idei tworzenia poezji.

Dziękuję za miłe słowa! Poezja jest dla mnie właśnie takim dynamicznym tworzeniem, gdzie każde słowo ma swoje miejsce i wpływa na całość. Twoje uznanie jest dla mnie bardzo cenne.

Dziękuję za dokładne przeanalizowanie wiersza! Masz rację, proces tworzenia poezji to złożony mechanizm, gdzie każda część ma swoje znaczenie – od pomysłu po narzędzia, jak pióro czy interpunkcja. Co do frazy „dziejąc kłęby fraz,” była to próba ukazania, jak słowa mogą tworzyć coś nowego, niemal organicznie. Jednak Twoje spostrzeżenie jest trafne – „dzieląc” może być bardziej zrozumiałe i precyzyjne. Cieszę się, że mój opis zainspirował do refleksji nad procesem twórczym.

Dziękuję za Twoje przemyślenia! Fraza „dziejąc kłęby fraz” miała na celu ukazanie słów jako czegoś żywego i tworzącego się na nowo, ale rozumiem, że może być to nieco nietypowe. Cieszę się, że dostrzegasz, jak wiele można wyrazić słowami, tworząc piękne obrazy na kartce papieru, upiększając je aforyzmami. Myśli i słowa naprawdę współpracują, by stworzyć coś wyjątkowego.

Dobrze, że pięknie odebrane, nie wiem czy z rozmachem, ale na pewno refleksyjnie o procesie tworzenia poezji.