Twoje Wiersze - POMIĘDZY - sturecki

X

Logowanie

POMIĘDZY

wolny

2024-10-13 05:43

między duchem a materią
milczenie rozciąga włókna nieistnienia
w pustce odnajduje tętno wszechrzeczy
oddech formuje niesłyszalne echa

tam, gdzie myśl styka się z ciałem
iskry świadomości krążą, niepewne
szukając odbicia w niezmąconej wodzie
gdzie fale dotyku sięgają dna duszy

między materią a duchem
impulsy przędą czas w bezkształtnej formie
powstaje świat z niczego
by zniknąć w nicości, która nigdy nie była

tam odnajduję siebie
zawieszonego między utopią a realnością
gdzie nic nie waży zbyt wiele
a jednak wszystko jest ciężarem istnienia

autor

sturecki

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

19 razy

Treść

6

12

5

7

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Warsztat

6

4

5

15

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

GrzesioR

2024-11-12

Wiersz jest świetny, choć osobiście mam zgoła inne odczucia gdy wchodzę w stan głębokiej modlitwy czy medytacji (czyli jestem pomiędzy). Moim zdaniem nie jest to nicość która nigdy nie była, czy stan między utopią a realnością. Wręcz przeciwnie, ten stan jest bardzo realny. Problem prawdopodobnie tkwi w naszym umyśle, który w takich chwilach powinniśmy wyłączyć, a to jest trudne, a czasami
wręcz niemożliwe.
Urzekły mnie też piękne metafory w Twoim wierszu.

Pozdrawiam z podobaniem 5/6 :)

sturecki

2024-11-13

Doceniam Twoje refleksje, szczególnie te dotyczące stanu głębokiej modlitwy czy medytacji. Masz rację, że dla wielu osób ten stan bywa niezwykle realny i pełen treści, a nie pustki. W moim wierszu chciałem uchwycić bardziej subiektywną perspektywę – taką, w której nicość i przejściowość są formą wewnętrznej podróży. Może to właśnie ta różnorodność doświadczeń sprawia, że możemy tak bogato rozmawiać o duchowości.
Co do wyłączenia umysłu – to chyba jedno z największych wyzwań współczesności, o którym warto pisać i mówić. Twoja interpretacja daje mi wiele do przemyślenia i jest inspiracją na przyszłość. Cieszę się, że metafory przemówiły do Ciebie.

Wanda Kosma

2024-10-14

Ciekawie opisujesz coś, co jest między materią a duchem, i być może w części tego opisu jest zbiorem wspólnym, na przykład:
"w pustce odnajduje tętno wszechrzeczy".
Wiersz jest dla mnie bardzo trudny, bo nie jestem w stanie myśleć tak dychotomicznie. Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-14

Rozumiem Twoje podejście do trychotomii i bardziej złożonego spojrzenia na rzeczywistość. To dla mnie ważne, że wciąż możemy wymieniać myśli. Dziękuję za miłe słowa, a odwiedziny (jeszcze tam zajrzę) były dla mnie przyjemnością!

Wanda Kosma

2024-10-14

Miałam na myśli to, że trudne jest dla mnie myślenie dychotomiczne, czyli o dwóch przeciwieństwach, gdy w podstawowy sposób myślę o istnieniu co najmniej trychotomicznie (materia, duch, dusza), a w aspekcie samej materii również inaczej niż o jednym zbiorze, bo jej natura jest według mnie inna niż materialna. Ale moja "trudność" nie ma wpływu na to, jak interesujący i zatrzymujący jest Twój wiersz.
Dziękuję za sympatyczne wizyty pod moimi wcześniejszymi wierszami, byłam wczoraj mile zaskoczona :) Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-14

Dziękuję za Twoją refleksję. Cieszę się, że dostrzegasz w wierszu to "pomiędzy" materią a duchem. Rozumiem, że może być trudny, ale to właśnie próba połączenia przeciwieństw daje wierszowi dodatkowy wymiar.

Jastrz

2024-10-13

Myślę, że to "pomiędzy" to bardzo mało przestrzeni. Duch z materią połączony jest bardzo ściśle w nierozerwalny (za naszego życia) węzeł. Czy np. wyobrażasz sobie przeżycia mistyczne, nawiązanie komunii z Bogiem, kiedy uwierają Cię buty, albo boli ząb?

sturecki

2024-10-14

To bardzo trafne uwagi i ciekawe pytania. Rzeczywiście, duch i materia są ze sobą ściśle związane, a nasza fizyczność wpływa na duchowe doświadczenia. Trudno o przeżycia mistyczne, gdy coś tak przyziemnego jak ból zęba nas rozprasza. To przypomina, jak ważna jest równowaga między ciałem a duchem, nawet w codziennych, przyziemnych sytuacjach.

Maciek.J<sup>(*)</sup>

2024-10-13

ciężar istnienia to często największy ciężar
bo życie potrafi zaboleć

sturecki

2024-10-14

To prawda, ciężar istnienia bywa ogromny, a życie potrafi przynieść ból. Jednak w tym ciężarze często kryje się także siła, która pozwala nam stawiać czoła trudnościom.

sisy89

2024-10-13

Bardzo ładny, refleksyjny wiersz, zatrzymał i zamyślił.
Pozdrawiam serdecznie :)

sisy89

2024-10-13

Oczywiście:)

sturecki

2024-10-13

Dzięki. Podejrzewam, że zatrzymanie było nieprzymusowe, a zamyślenie pojawiło się z własnej woli.

januszek

2024-10-13

"między duchem a materią"
jest w "POMIĘDZY"
już się plewią
aforyzmy albo fraszki
w komentarzach jak igraszki
czy materia je spłodziła ?
nie, to dusza Bogu-miła.

:)

sturecki

2024-10-13

Dzięki. Już zapewne wiesz, że odpowiedziałem na Twój komentarz stosowną rymowanką, tyle, że w innym miejscu.

Dagmara<sup>(*)</sup>

2024-10-13

Piękny wiersz....zamyślił.

"tam, gdzie myśl styka się z ciałem
iskry świadomości krążą, niepewne
szukając odbicia w niezmąconej wodzie
gdzie fale dotyku sięgają dna duszy"

Dzisiaj to szczególnie...
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-13

Chyba muszę publikować więcej wierszy lirycznych o medytacyjnym nastroju. Dziękuję i pozdrawiam.

Waldi1

2024-10-13

Pomiędzy ... to wszystko może się zdarzyć ... i musimy wybierać co dla nas jest najlepsze ... każdy krok rozważyć nawet w młodożeństwie .. świat nie jest idealny ... już w starożytność powstał taki projekt ... równość ...solidarność ... sprawiedliwość .. i co mamy ... więc sam układam z pomocą Bożą swoje życie i dzięki Niemu się udaje ...a tylko dlatego ... ze każdy krok był dobrze wymierzony ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2024-10-13

Zgadzam się, że każdy krok w życiu wymaga rozwagi, a świat nie jest idealny, jak pokazuje historia. Twoje podejście, by z pomocą Bożą układać życie i dobrze wymierzać każdy krok, jest rozsądne. Pozdrawiam.

Elżbieta

2024-10-13

Bardzo piękny wiersz! Znajduję w nim subtelnie refleksje, powiązań między ciałem i duszą, były ten wiersz ciekawą odpowiedzią na kartezjańską wizję człowieka!
Utwór jest pięknie napisany, również od strony stylu i warsztatu, szkoda, że nie mogę przyznać sprawiedliwie gwiazd, wybieram treść, bo jest mi bliższa!
Pozdrawiam serdecznie, miłego popołudnia:)⭐

sturecki

2024-10-13

Cieszy mnie, że wiersz rezonuje z Twoimi przemyśleniami i dostrzegasz w nim refleksje nad związkiem ciała i duszy. To fascynujące zjawisko, jak poezja może stać się dialogiem z filozofią, nawet z tak odległymi myślicielami jak Kartezjusz. Doceniam również uwagę dotyczącą stylu – staram się, aby forma była spójna z treścią i czasami mi się to udaje lepiej, bo zazwyczaj gorzej. Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego popołudnia.

Wszystkość<sup>(*)</sup>

Wszystkość^(*)

2024-10-13

Wspaniały wiersz Staszku, uwielbiam takie rozważania. Stamtąd, z tego pomiędzy jest wszystkość( i moje pseudo). Jesteśmy królami stworzenia.✨👏

sturecki

2024-10-13

Cieszę się, że wiersz trafił w Twój gust. Rzeczywiście, to "pomiędzy" kryje w sobie ogromną głębię, a my, jako część stworzenia, mamy w nim swoje miejsce. Pozdrawiam serdecznie, królowo "wszystkości"!

LydiaDel

2024-10-13

Takie rozważania nie są nikomu obce. Każdy zastanawia się, skąd przyszliśmy, dokąd idziemy, co z nas pozostanie. Wiadomo, ciało rozsypie się w proch, resztę, co ma naprawdę znaczenie, zatrzymam w astralu. To jest to przejściowe miejsce, które sobie wybrałam. Może śmieszne, ale w ten sposób mam odpowiedź na moje pytania i mogę się zająć innymi. Niestety, naukowo nie da się podbudować, ale wiara przenosi ponoć góry, ale też tylko ze słyszenia.
Piękne metafory, niemal w każdym wersie - "fale dotyku sięgają dna duszy" i wiele innych
"gdzie myśl styka się z ciałem" - pewnie moment poczęcia...
"wszystko jest ciężarem istnienia" - to są te przytłaczające myśli (splątane), zdajemy sobie sprawę, jak mało wiemy. Szczęśliwi, co sobie z tego nie zdają sprawy i mają się za mędrców świata - to tak na marginesie.
"nic nie waży zbyt wiele" - nic nie jest tak ważne, jak życie. Reszta nic nie waży.
Piękny wiersz, treściwy i refleksyjny. Mój komentarz, jak zwykle chaotyczny, ale uczciwy. Pozdrawiam niedzielnie

sturecki

2024-10-13

Twoje rozważania są pełne głębi i wskazują na to, jak ważne jest poszukiwanie odpowiedzi na wielkie pytania życia. Naukowe dowody mogą być trudne do zdobycia, ale wiara, nadzieja i intuicja często prowadzą nas do osobistych odkryć. Cieszę się, że metafory z wiersza trafiły do Ciebie – to one pozwalają uchwycić to, co często niewidoczne gołym okiem. Pozdrawiam równie serdecznie.

JoViSkA

2024-10-13

Najcięższa jest teraźniejszość, która z czasem straci na wadze, jednak istnieje obawa o wagę przyszłości, która spędza sen z powiek...
Pozdrawiam Staszku i życzę miłej niedzieli :)

Kornel Passer

2024-10-13

Do M. Szymańskiego; OK, nie ma sprawy.

sturecki

2024-10-13

Tworzymy konkurencyjny portal wierszy!
TW - nie martw się, jesteś szerszy.
Nasz to skromna chudzizna,
która nikomu gwiazdek nie przyzna.

sturecki

2024-10-13

Dodam do swojego garnuszka
kolejną rymowankę,
tym razem od "januszka".
Dodam, bo ma w sobie przesłanie - głosy
i czytana przyjemnie łaskocze
nie tylko uszka.

januszek

2024-10-13

"między duchem a materią"
jest w "POMIĘDZY"
już się plewią
aforyzmy albo fraszki
w komentarzach jak igraszki
czy materia je spłodziła ?
nie, to dusza Bogu-miła.

:)

sturecki

2024-10-13

Mam satysfakcję, że mój wiersz stał się źródłem tak licznych śmieci. I z nich da się wyłowić wartościowe słowa.

sturecki

2024-10-13

Rozumiem, że potrzeba została zaspokojona, ale jej inna odwłoka także prowokuje!

sturecki

2024-10-13

Na całe szczęście to wersy dla Kornela i nie muszę próbować na nie odpowiadać rymem. Niech się martwi adresat.
Zauważam tylko, że rozpłodniliśMY komentarze. Mam nadzieję, że nie wymagają alimentów !?

sturecki

2024-10-13

Nie chcę wymieniać nazwiska,
szkoda, że opuszcza nas JoViSkA!

sturecki

2024-10-13

Drogi Kornelu, czy to wazelina,
która mnie tylko martwić zaczyna?
A może to ironia – poetycki blef?
Jeśli to pierwsze – wiedz – zalewa mnie krew!

Lecz jeśli to zgrywa i trochę zabawa,
to z rymami twoimi jest fajna sprawa!
Bo choć zgliszcza czasami z wierszy zostają,
to przecież na nich nowe budują powstają!

JoViSkA

2024-10-13

Zatem tego się trzymajmy
i z wdzięczności bijmy brawa
chwały mu nie odbierajmy
bo to fajna jest zabawa! :)))

Dziękuję serdecznie kolegom po piórze...
wybaczcie, nie mogę pozostać tu dłużej :))

Miłej niedzieli chłopaki! :)))

Kornel Passer

2024-10-13

Nie ma wśród komentujących
tu większego niż on mistrza,
gdy zaczyna komentować
z wierszy pozostają zgliszcza :)

sturecki

2024-10-13

Jak ta sobie rymujemy ...

Mój kałamarz w pełni – i go cenię,
sturecki ma cele gotowe w kieszeni,
gdy w biegu rzucam spontaniczne słowa,
to dyskusja jest – co widać – gotowa.

Rymów górą sypie każdy – no, prawie
kto ma chęć, pióro i używa je sprawnie.
Każde zdanie, choć z pozoru nieśmiałe,
podkreśla talent, uskrzydla NASZĄ chwałę!

JoViSkA

2024-10-13

Prawdę musisz przyznać jednak
że sturecki nam przoduje
wchodząc do każdego wiersza
sprawnie wszystkie komentuje :)))

Kornel Passer

2024-10-13

Owszem, dzielnie stań do walki,
każdy kiedyś wygrać może,
jak sturecki weźmie górę,
to ja pomoc Tobie wdrożę.

JoViSkA

2024-10-13

Do Kornela
Gdzież bym śmiała go przeganiać
mam za krótkie przy nim pióro
ledwo maznę ze dwa zdania
On zasypie całą górą :)))

JoViSkA

2024-10-13

Jasne jak płomień w zapalniczce schowanej w kieszeni czarnych spodni Stasiu :)))))

Jak w amoku rozpędzony
odpowiadasz, komentujesz
punkt widzenia niestrudzony
pierwszy sobie uzurpujesz :)))

sturecki

2024-10-13

do "Kornela Passera"
Urocza rymowanka. Wyuczę się jej na pamięć.

sturecki

2024-10-13

Dzięki wymiarowi czasu, wszystko w naszym życiu zdarza się po raz pierwszy! Także ten komentarz do komentarza o komentarzu komentarza. Czy to jasne?

Kornel Passer

2024-10-13

Jak sturecki gdzieś zagląda
to oczekuj komentarza,
gdybyś chciała go przegonić,
schowa się do kałamarza:)

JoViSkA

2024-10-13

Tego jeszcze nie było! Dostałam komentarz do komentarza :)))) Dzięki!

sturecki

2024-10-13

Tak poważnie, to Twoje słowa są pięknie ujętym wyrazem refleksji nad życiem, jego ciężarem i niepewnością. Teraźniejszość, choć najcięższa, traci swą moc w miarę upływu czasu, lecz niepokój o przyszłość zawsze może na nowo zakłócać spokój. To filozoficzne zmaganie się z nieznanym, które jednocześnie inspiruje i przeraża, jest czymś, z czym mierzymy się wszyscy, szukając równowagi między chwilą obecną a niepewnością tego, co nadejdzie.

Marek Żak

2024-10-13

Połączenie materii i duchowości i ich wzajemne relacje to trudne do ogarnięcia. Waga i ciężar, fajnie to opisałeś, bo ciężar jest bardzo subiektywny, to coś waży niewiele, dla jednego waży naprawdę niewiele, ale dla innego jest ciężarem trudnym do uniesienia. Puenta do zapisania. Pozdrawiam

sturecki

2024-10-13

Zgadzam się, ciężar to kwestia perspektywy – dla jednego lekkość, dla drugiego ogromny balast. Dzięki za refleksję, pozdrawiam.

Moona@

2024-10-13

Ciekawe rozważania o szukaniu połączenia.
Dla mnie dusza i ciało to jeden pieron :)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-10-13

Każdy ma swoje spojrzenie na te kwestie, a rozmowa o tym to zawsze okazja do refleksji, nie do kłótni. Ważne, żeby szukać własnych odpowiedzi, co zawsze robię i mam pod ręką.

Moona@

2024-10-13

Ja to widzę w kontekście biblijnym.
Oczywiście, że nasza cielesność dąży do zaspokojenia w innych obszarach niż nasza "duszewność". Bardzo trudno uzyskać totalną zgodność.
Dech życia wraca do Boga w momencie naszej śmierci, ale w moim rozumieniu nie jest to absolutnie to samo co " opuszczenie tzw. duszy- jakiejś wietrznej materii, która ponoć waży 21 gramów ;)
To poważne tematy, które najlepiej jak każdy ogarnia po swojemu.
A wymiana zapatrywań to nie kłótnia :)

sturecki

2024-10-13

Będzie antyteza! Z jednej strony dusza i ciało są ze sobą nierozerwalnie związane, ale z drugiej strony mają różne właściwości – ciało jest fizyczne, a dusza duchowa. To, że odczuwamy je jako jedno, nie znaczy, że nie mają odrębnych aspektów czy ról do spełnienia.
Jak ja lubię tak kłóć ...

Izka1<sup>(*)</sup>

2024-10-13

Świetny wiersz poruszający fundamentalne pytania o naturę rzeczywistości, świadomości i istnienia. 5/6 Pozdrawiam filozoficznie

sturecki

2024-10-13

Dziękuję za tak głęboką ocenę. Cieszę się, że wiersz skłonił do refleksji nad tymi fundamentalnymi pytaniami. Pozdrawiam równie filozoficznie, choć jedynie domyślam się, jakie one są.

Krystek

2024-10-13

Wiersz zatrzymuje w głębokiej zadumie.
Pozdrawiam serdecznie, pomyślnego
dnia:)

sturecki

2024-10-13

Hi, hi ... byle nie trzymał zbyt długo, bo przecież "inne rzeczy" czekają. Dziękuję. Miłej niedzieli.

klaks

2024-10-13

Między duchem a materią, szukając zrozumienia, spotykają się w nocy kot i poeta...Pozwolę sobie nawiązać do mojej dzisiejszej publikacji. :)
Świetnie opisałeś ten stan poszukiwania i zrozumienia...
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-13

Kot i poeta – dwie dusze w nocnych poszukiwaniach zrozumienia, to piękna metafora. Faktycznie pasuje do moich wypocin. Oczywiście, zajrzałem do Twojej dzisiejszej publikacji i - rzecz jasna - odkryłem więcej podobnych refleksji. Dzięki.

Odyseusz62

2024-10-13

Ten temat jest mi bardzo bliski mam już kilka wierszy na myśli.
Twój bardzo rzetelnie napisany obsypuję gwiazdami. Pozdrawiam.

sturecki

2024-10-13

Dzięki. Nie dajesz mi powodu do zmartwień. A swoje myśli czym prędzej zapisuj, bo mogą umknąć.

andrew

2024-10-13

Nie wiem czy wypada mi tak pisać, ale odbieram go jako jeden z najlepszych Twoich wierszy.
Super. Podoba mi się bardzo.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2024-10-13

Nie wiem czy wypada mi tak pisać, ale trochę moich najlepszych wierszy już było wskazywanych. Traktuję to pochlebstwo w kategorii subiektywnej oceny i jest mi oczywiście bardzo miło. Absolutnie nie popadam w euforię, wszak nie wiem dlaczego?

Annna2

2024-10-13

fibryle w mózgu.
Dla mnie dualizm duszy i ciała jest rzeczą spójną.

sturecki

2024-10-13

Rozumiem ... dualizm duszy i ciała może być postrzegany jako naturalna jedność, gdzie jedno wpływa na drugie, tworząc spójną całość. To ciekawy temat do dalszej refleksji. Dziękuję.

Autor poleca

Autor na ten moment nie promuje wierszy

Inne wiersze z tej samej kategorii

***(Opatulona, onieśmielona...)

- Kornel Passer

Anioł Zwiadowca nie żyje?

Sto słówek... trędowata i znachorka (14)

- naskraju*^(*)

Zatrupianie owieczek

- Przeboski Mandaryn

tak bywa z kochaniem

Epistemologia poety

Inne wiersze tego autora

ZAGUBIENI W REGULAMINIE

CZY CZECH TO TRZECH?

BEZMIAR MIERZONEJ ILUZJI

PEWNE ILOŚCI SĄ PEŁNE

ZNACZENIE KLAPEK

TRZY SPOSOBY WERSEM TKANE

TEN, TA, TO – OJCZYZNA

BRNĄC W STRONĘ OCZEKIWAŃ

WIERSZEM DO MOJEGO BOGA

CIAŁO POZA CIAŁEM

NIE MIERZ WIELKOŚCI POCHOPNIE

Pokaż mniej

x

Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności