Sztuka szukania i łaczenia w jedną całość.
To rzemiosło bardzo skomplikowane.
Z pozdrowieniami

Życie to sztuka holizmu; wszystkie naczynia są połączone. Od 5 tysięcy lat wie to TCM (tradycyjna medycyna chińska), którą studiowałam kilkanaście lat, ucząc się zupełnie innego sposobu myślenia o holistycznym człowieku niż nasz zachodni. Piękny, mądry wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)

A świat niestety nie sprzyja scalaniu człowieka w jednostkę kompletną. Promuje się oddzielanie rozumu od cielesności, wyłączanie lub przesadne podkręcanie emocji, skupienie na przyjemności i mamonie. A jak wiadomo ludźmi "rozedrganymi" łatwiej manipulować i prowadzić ku upadkowi?
Pozdrawiam z podobaniem:)

Pięknie uchwycony balans między ciałem, umysłem i duszą, które wędrują razem przez życie, tworząc złożoną, ale pełną sensu całość. Wiersz oddaje wrażenie, jakby każda z tych części miała swoje zadanie, ale tylko w harmonii tworzą pełnię istnienia.

Głęboka refleksja nad naturą człowieka, rozpatrywaną w trzech wymiarach: ciała, umysłu i duszy. Wiersz podkreśla, że człowiek jest całością, a życie to proces "składania" tych części w harmonijną całość. Inaczej sobie człowieka nie wyobrażam, te trzy elementy przenikają się wzajemnie i tworzymy istotę wyjątkową na tej ziemi. Może poza nasza planetą jest inaczej. Możemy tylko spekulować Tak jak widzisz, Twój wiersz skłonił mnie do refleksji. Pozdrawiam serdecznie

Ciało, umysł i dusza... czyli człowiek.
Sztuka ma większe pole do popisu niż nauka.
Artysta malując ludzkie ciało przekazuje nam
emocje umysłu i duszy... dla malarstwa, rzeźby - ciało ludzkie
jest punktem wyjścia, ale malarstwo abstrakcyjne maluje same
emocje... ciało, umysł i duszę łącząc w jedno.
Nasuwa mi się wniosek, że być może
jesteśmy czymś więcej niż tylko ciałem, umysłem i duszą.
W sztuce możemy istnieć w każdej formie (postaci).
Bardzo ciekawy, nietuzinkowy wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

Tak mi trochę Freudem zaleciało i jego podziałem na id, ego i superego czyli składowe osobowości,
Wg mnie jak we wszystkim potrzeba między nimi równowagi, tej sztuki składania ujętej w puencie Twojego wiersza.

Nigdy nie patrzyłam na człowieka z Twojego punktu widzenia. To znaczy, nie rozdzielałam tak dosłownie. Widziałam całość. Nie , naturalnie rozdzielałam, tylko w podświadomości. Nie zastanawiam się głębiej, tak jak po przeczytaniu Twojego tekstu.
Po przeczytaniu puenty jestem całkiem z tropu zbita. Żeby komuś nie wpadło do głowy dowolnie sobie wymieniać ciało, umysł i duszę, według spontanicznych przemyśleń. Sztuczna inteligencja już w drodze, dużymi krokami i z odwagą przepycha się. 6/5 Serdeczności.

Człowiek to całość

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Witaj,

super...

Pozdrawiam z uśmiechem 5/6

Tym razem nie przesadziłeś i zaskoczyłeś nawet mnie. Wszystko wyważone, smaczne i trafne. Pozdrawiam z uśmiechem:))))

Kolejny udany tryptyk, ważne pytania i przemyślenia, człowiek to jednak tajemnica:):) serdecznosci:)

Jesteśmy całością i to nie podlega już dyskusji, określono to podejściem holistycznym i jest ono w opozycji do XVII wiecznego kartezjańskiego dualizmu, dzielącego człowieka na dwa niezależne byty!
Gwoli ścisłości, trzeba zaznaczyć, że pozwoliło ono dzięki podjętym wówczas badaniom nad budową ciała i jego fizjologią, wyjaśnić wiele procesów, dzięki którym dokonał się postęp w medycynie. Ale, to co było korzystne dla nauki, nie zawsze przekładało się na właściwe podejście do człowieka. Kiedy dusza gubi się..., cierpi też ciało, a myśli błądzą. Nie da się rozdzielić osoby na części. Chyba, że zostało już tylko ciało, a duch uleciał w światłość!
Ważny temat, poruszyłeś w wierszu.
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

Ciału, Umysł, Dusza, czyli CUD, bo to nie zwyczajne mieszania, dodawanie i mnożenie, ale cudowna złożoność, jaka jesteśmy:). Pozdrawiam.

W historii filozofii ( mam na myśli czasy, kiedy jeszcze filozofowie wierzyli, że zajmują się odkrywaniem prawdy) ścierały się poglądy na temat człowieka. Z jednej strony go rozczłonkowywano, a z drugiej uznawano za nierozerwalna jedność. Religia też miała tu coś do powiedzenia. Twój podział na ciało, duszę i umysł przypomina mi podział biblijny, który jest o tyle ciekawy, że raczej powszechnie nieznany, a ujmuje człowieka jako "ducha", "duszę" i "ciało". W tym podziale duch odpowiada powszechnemu pojęciu "duszy", biblijna dusza jest właśnie "umysłem" , ciało ciałem. Trochę to pogmatwane, ale sądzę, że ciekawe, chociażby jako curiosum historyczno-religijne.

Pięknie i trafnie określiłeś części człowieka
Nasuwa się pytanie -dlaczego jest różne
człowieka działanie?
Pozdrawiam serdecznie, miłego weekendu:)

Zbiję Cię z tropu nieco
Jesteś filozofem nie poetą
Mnie też ta przypadłość gubi
A może to powód by się tym chlubić

Pozdrawiam z wszystkimi gwiazdami.

Wiersz jest dobrze skonstruowany i poskładany i wydaje się, że wszystko układa się w logiczną całość, to dlaczego u niektórych jest tak mało człowieka w człowieku? Nie poskładali się czy rozsypali?
Pozdrawiam Stasiu i życzę miłego piątku :)

Świetny wiersz, jak filozoficzny traktat zamknięty w czterech krótkich srofach, może w tej zwięzłości słów jest nazieja poezji na przyszłość gdyż ludzie nie mają czasu na czytanie, to tak nawiasem :). Świetnie zdefiniowane wszystkie części człowieka, puenta bardzo dobrze je podsumowuje, otwierając jednocześnie dorogę do dalszych refleksji nad utrzymaniem równowagi między tą złożonością naszego istnienia. Wiersz może służyć za piękną inspirację do dalszych rozważań dla artystów:)
Pozdrawiam serdecznie :)

Postanowiłem pomilczeć, by moje oceny nie były jedynie kurtuazją za Twoje wnikliwe analizy moich wierszy. Dziękuję Ci za nie. W międzyczasie czytywałem Twoje wiersze aby po kilku mieć jakieś swoje zdanie.
Mają wspólny mianownik, puenty! Fajne, mądre i interesujące.
Pozdrawiam serdecznie. Anton

to prawda ze człowiek to więcej jak części ... są takie które można za życia komuś przeszczepić ... potrzeba jest tylko zgodność tych ciał ... to tak w zaokrągleniu ... chce jeść i spać to kolej rzeczy ...
podstawa bytu ... skóra różnie reaguje na zimno i na wiatr ... wiem jak to jest gdy wchodziłem do stawu zimą gdy było - 12 ...stopni ... czasem liczy się kroki ... mnoży pytania i wątpliwości ... dochodzą do prawd ... ważymy przyszłość i dążymy do celu ... ale czasem trzeba w wcześniej odejść i dusza szuka raju ... le nie każdy dotrze tam ... to wszystko zależy od relacji z Bogiem w przeciwnym razie pochłonie nas piekło ... czasem ktoś mówi piekło jest na ziemi ... bo stwarzamy je sobie sami ... a jednak życie to sztuka tylko trzeba do niego odpowiednio podejść to kromka chleba z masłem ma cudowny smak ...itd ... pozdrawiam serdecznie dobranoc ...