Wejście do świątyni było bardzo niepozorne, jednak typowe dla pieczar, którymi usiane były wzgórza. Mężczyzna schylił się i powoli wszedł do jaskini. Jego zdziwionym oczom ukazała się wielka sala hypostylowa, która tonęła zalana światłem słonecznym. Ów jasność wpadała przez otwory w suficie. Spojrzał przed siebie. W oddali, tuż przed posągiem bogini Nut, dostrzegł coś, co jarzyło się boskim blaskiem. Im bardziej się zbliżał, tym bardziej światło go oślepiało. Po chwili dotarł do niezwykłego znaleziska i ze zdumieniem odkrył, że to sarkofag z nieznanego mu materiału. Wieko było odsunięte, więc ostrożnie zaglądnął do środka. Był pusty. Wtem usłyszał dziwny dźwięk dobiegający zza znaleziska. Chwycił za rękojeść noża i zajrzał za sarkofag. Leżała tam młoda kobieta walcząca o każdy łyk powietrza. Przez białą skórę widoczne były pulsujące żyły, jej długie ciemne włosy opadały na nagie ciało. Patrzyła na niego błagalnym spojrzeniem. Mężczyzna przykucnął przy niej i podniósł do pozycji siedzącej. Trzymając ją w ramionach spojrzał w jej twarz, wtedy zauważył jej niespotykany kolor oczu. Tęczówka mieniła się niebiesko-szarym kolorem. Był nią tak zafascynowany, że nawet nie zauważył kiedy jej oddech nabrał rytmicznego tempa i się wyrównał.