- Wcześnie wstałeś ojcze - odezwała się kapłanka do stojącego obok sarkofagu mężczyzny, który zatopiony w myślach, głaskał swoją bujną brodę. Ubrany w lniany kilt sięgający kolan nie przypominał bóstwa do którego modlili się śmiertelnicy. Czarne, kręcone włosy opadały na ramiona, zakrywając ich muskularność. Spojrzał na nią szaro-stalowymi oczyma i uśmiechnął się.
- Ile spałem? - zapytał.
- Siedem nibirańskich lat -odpowiedziała Akasza i po chwili dodała zapinając mu na szyi, złoty naszyjnik napiersiowy - Innana już zasnęła.
- Enki odezwał się? - zapytał ponownie.
- Tak. Nadal uparcie nalega na wyprawę na dalekie południe. Przysłał sporo kosztowności, jadła i … - przez chwilę się zawahała,lecz dodała - zwierząt. Pozwoliłam sobie zatrzymać jedno dla towarzystwa, oraz niewolnika.
- Niewolnika ? - zapytał - Przecież nie brakuje nam śmiertelników.
- Tak, wiem ojcze, ale ten człowiek zna południe i cię ochroni.
Nannu spojrzał na nią i roześmiał się serdecznie. Echo jego głosu niosło się od podziemia zigguratu, aż po jego szczyt. Oto niewolnik ochroni bóstwo.