Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Piękny wiersz ...pozdrawiam serdecznie...

Powiadają mądrzy kaznodzieje, że Pan Bóg to nie kiełbasa – nie trzeba Go czuć... I rzeczywiście mają rację. Wiara nie powinna być oparta o same uczucia, bo to jest dom budowany na piasku. Wiara jest życiem. Ru bardziej chodzi o sposób myślenia, sposób postępowania, sposób reagowania na życie własne oraz otaczający nas świat. W gruncie rzeczy chodzi więc o to, czy rzeczywiście mamy dla Boga miejsce w naszej codzienności. Tak zupełnie prosto, po męsku, niejako namacalnie, naocznie – czynem, słowem, modlitwą. To nie Bóg ma się nam objawiać, ale to my powinniśmy uczyć się dostrzegać Jego obecność wśród nas. To jest właśnie to Jezusowe nauczanie, że "blisko jest Królestwo Niebieskie". Ono jest zupełnie blisko nas, tylko musimy nauczyć się je dostrzegać. Także dobrą drogą w dojrzewaniu wiary jest zasada: mniej uczuć, a więcej myślenia Bożego. Mojżesz jak zszedł z Synaju z tablicami Przykazań, to powiedział: "Słuchaj, Izraelu..." Właśnie tak! Słuchanie Słów Bożych to jest nasze pierwsze zadanie. Słuchając uczymy się. A jeśli słuchamy Boga i jest On dla nas najważniejszym "punktem odniesienia", to wszystkie inne duperelki w życiu ułożą się we właściwe miejsce.
Jeśli chodzi o wiersz, to druga strofa jest jak dla mnie najbardziej skłaniająca do refleksji. Tam wskazujesz na obszar "poznania", "poznania Boga", i "trwania w Słowie". To są wielkie tematy. Sam termin "znać" kogoś jest już bardzo gleboki. Jezus w Ewangelii również stosuje to słowo. Warto poszukać do własnych rozważań. A dalej również "słowo" jest zupełnie istotne dla nas, ludzi.
Pozdrawiam Cię serdecznie Grzegorzu. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Niezwykła zaduma nad wiarą... podoba się wiersz:)pozdrawiam:)

Silna manifestacja wiary. Zawsze podziwiałem osoby które wyraziście potrafią zamanifestować swoje przywiązanie wspólnotowe. Kiedyś kolega mi powiedział że głęboka wiara przechodzi z pokolenia na pokolenie i to taki naturalny proces. Niestety nie mogłem się z nim zgodzić bo obserwując swoją bliższą i dalsza rodzinę zauważyłem duże kontrasty w tej materii. Czyżby ludzie w jednym pokoleniu tak bardzo byli w stanie się zmienić? Przecież oczywistym jest to że Stwórca jest jeden i wszyscy do Niego idą lecz różnymi ścieżkami wyznając odmienne religie. Mimo to nienawiść, wrogość religijna jest tak potężna na świecie. To niezrozumiałe skoro chcemy wszyscy tego samego.
Trochę się rozpisałem Grześ i zanudzam...
Pozdrówki :-)