Też mnie to zdumiewa, podobnie jak zabieranie małego dziecka do kina na dramat pełen przemocy, czego byłam ostatnio światkiem! Też mi się to w głowie nie mieści...
Dziękuję, z Twoje pełne zaangażowania słowa i wyrażenie opinii:))
Serdecznie pozdrawiam, Mirelko:))

W jej mniemaniu pewnie nią jest.

Tak, Iwonko popełniłam nadużycie nazywając ją "mamusią"!

Dziękuję, Wojtku za piękny i szczery wpis, masz rację do rodzicielstwa, trzeba dorosnąć i z pewnością nie wiek o tym decyduje!
Tak droga prosta, a dalej już po pochyłej...
Serdecznie pozdrawiam:)

Dziękuję Lariso... zgadam się z Tobą ważne, żeby reagować na tego typu sytuacje, gdy podejrzewamy, że dziecku dzieje się krzywda, z pewnością noc nie była odpowiednią porą dla małego chłopca, może gdy wcześniej ktoś powiedział to mamie...byłoby inaczej. Zbyt dużo dzieje w tragicznych zdarzeń, w ostatnim czasie z udziałem dzieci.
Serdeczności:)

Podejrzewam, że to samotna mama z sześcioletnim synkiem, bo tekst oparty jest na prawdziwym zdarzeniu... dla dziecka, takie rozpoczęcie roku, dużą traumą, chłopiec trafił do pogotowia opiekuńczego a mamusia do izby wytrzeźwień!
Dziękuję, Ulu za komentarz, serdecznie pozdrawiam:)

Bardzo dziękuję, Piotrze... masz rację, że to bardzo smutne!
Serdecznie pozdrawiam:)

Niestety, Motylku takie sytuacje zdarzają się, tak jak ta, o której mój tekst!
Miłego dnia:)☀️

Właśnie tak Czarodzieju, taki jest cel mojego tekstu!
Bardzo dziękuję, za spuentowanie jego sensu:)
Serdecznie pozdrawiam.

Dziękuję, Rzabko, tak się zdarza osoby krzywdzące dzieci, próbują bagatelizować swoje winy, jak już we wcześniejszych odpowiedziach pisałam, tekst powstał na podstawie prawdziwego zdarzenia.
Serdecznie pozdrawiam, Rzabko:)😘

Tak, tym razem nie doszło do tragedii, syneczkiem z wiersza jest sześcioletni chłopiec, dzięki interwencji, kobiety, uzyskał pomoc, ale przeżył traumę!
Dziękuję, Jarku, dobrego wieczoru: )

Ten wiersz powstał w oparciu o prawdziwą historię... ważne, żeby ludzie reagowali na krzywdę dzieci i delikatnie mówiąc na niefrasobliwość opiekunów.
Dziękuję, Kropelko, serdeczności:)

Cóż, tak się zdarza... szkoda, że kosztem dziecka.
Serdeczności:-)

Niestety!... to bardzo przykre.
Pozdrawiam serdecznie i życzę spokojnego wieczoru:)

Madziu dziękuję, za szczerość i podzielenie się własnymi doświadczeniami. To co napisałaś przeczytałam ze szczerym wzruszeniem i zrozumieniem. Też nie lubię pisać o sobie, ale wiem z jakimi trudnościami spotkałaś się wychowując " córcię", z wykształcenia jestem pedagogiem, skończyłam specjalność opiekuńczo-wychowawczą, więc tego rodzaju problemy nie są mi obce. Być może, nie napisałabym tego tekstu, gdybym w swej niewiedzy, sądziła, że był to jednorazowy "wyskok"  kobiety, zdaję sobie sprawę, tak traumatyczne było to przeżycie dla dziecka, wiem też jak działają różne instytucje!
Mój tekst miał na celu, jak to świetnie podkreślił Rambler, uwrażliwieć innych, na sytuacje, które zagrażają bezpieczeństwu dzieci, nie być obojętnym, reagować, nie dawać przyzwolenia...
Z serca dziękuję, Madziu za, Twoją wypowiedź:)💕

Wiesz, nie lubię za dużo o sobie... ale myślę, że tu jest konieczne w tym momencie wyjaśnienie - wychowywaliśmy z mężem przez prawie 6 lat dziewczynkę jako rodzina zastępcza- było to pierwsze i ostatnie dziecko jakie przyjęliśmy do naszego domu jako rodzina zastępcza. Dziewczynka miała prawie 14 lat jak u nas zamieszkała (nasz syn wtedy miał 10 lat)- jej tata od lat nie żył a mama alkoholiczka pływała w alkoholu od "zarania dziejów"- urodziła 3 dzieci i zmarnowała całej trójce życia. Najstarszy - nie skończona szkoła, kradzieże, więzienie, ucieczki, dziś za granicą. Nasza "córcia" przeszła w dzieciństwie pogotowia rodzinne i inne rodziny zastępcze - dziś ma 21 lat i nie radzi sobie z życiem - ma zespół FASD i wiele innych schorzeń. Najmłodszy z rodzeństwa od urodzenia upośledzony ( też zespół FASD ale dużo bardziej zaawansowany i skomplikowany niż u siostry) przebywa praktycznie od maleńkości w zawodowej rodzinie zastępczej ... Dlatego serce boli... Bo to nie jest jednorazowy problem wypicia alkoholu i zapomnienia przez mamusię - dla mnie problem alkoholowy u rodziców oznacza kłopoty na całe życie- a pity przez kobiety w ciąży oznacza poważne dysfunkcje w życiu płodowym małego człowieczka a później w całym jego życiu ... Moje serce boli też z niemocy- bo zderzyliśmy się z betonem w PCPR-rze, w Poradniach Psych.-Pedag. itp. ( Stefan o tym kiedyś pisał a ja potwierdzam) bo daliśmy z siebie wszystko a i tak mamy wiedzę, że na niewiele się to zdało...

Dziękuję, Madziu, to jest smutne i serce może boleć!
Serdecznie Cię pozdrawiam:)

Muszę się zgodzić, że tak jest, najbardziej boli, gdy tych kolorów brakuje dzieciom!
Serdecznie pozdrawiam, Andrzeju:)

To smutny tekst mimo ironicznego tonu, bo sytuacja oparta na faktach!
Proszę nie płacz... dużo dociera teraz informacji o krzywdzonych dzieciach, może lepiej, że o tym wiem i możemy, w różny sposób nagłaśniać swój sprzeciw wobec takich zjawisk i zachowań, możemy też być bardziej czujni i reagować!
Dziękuję za, Twój wpis, serdecznie pozdrawiam:)

Tekst napisałam na podstawie prawdziwej historii z nocy sylwestrowej. Dziecko, to sześcioletni chłopczyk, zabrany w nocy do pogotowia opiekuńczego, a mamusia, do izby wytrzeźwień... zastraszająco dużo ludzi nie umie wypełniać roli rodzica, kompletny brak odpowiedzialności... niestety zgadam się z Tobą , Gosiu, Markiem, Grażynką i innymi...
Dziękuję i przytulam czule:)💕

Lepiej, bym tego nie ujęła!:-)

Tak, Grażynko... niestety i masz rację, to trudny temat!
Serdeczności:)

Zgadzam się z Tobą, Marku, to przykry wniosek... niestety!
Dziękuję:)

Niestety, to prawda, głupia czułostkowość, to nie troska o dobro dziecka!
Serdeczności, Sisi:)

* przegięcie w drugą stronę!
Dziękuję i serdeczności dla Ciebie:)

Tekst ma charakter ironiczny, w rzeczywistości mamusia miała w "nosie" synka i poszła w "alkoholowe tango"!
Ale zgadzam się z Tobą, dużo jest przegięcia i w drugą!
Dziękuję i serdecznie dla Ciebie: )

Niestety, to z pewnością nie jest jednostkowy przypadek, tekst jest oparty na prawdziwej sytuacji.
Dziękuję, Leniu:)) Dużo dobrego dla Ciebie:))