Noo, mi się przypomina taka sytuacja, kiedy, za dzieciaka, będąc we Włoszech usiadłem na karuzelę falę z mamą, to ja byłem zachwycony, tylko mama potem choroby morskiej dostała :-) a to naprawdę falowało, a nie kręciło się po skosie jak u nas:-)

Zyxi jest trochę jak wesołe miasteczko i ten diabelski młyn. Radość, strach, raz góra, raz dół. Życie to mgnienie oka zupełnie jak przejażdżka na takiej atrakcji. Ja osobiście źle się czuję na takich młynach, karuzelach itp.
Pozdrawiam serdecznie :)

Ja nie cierpię karuzel, wysokości i preferuję wzloty w spokojną nirwanę ciszy,muzyka ,herbatka dobra książka i nikt mnie nie zatrzyma.,lecę gdzie chcę 😁


Zostawiam ⭐ i serdeczności 🌞🙂🌺🍵

Elu ze mną na diabelskim młynie ani na karuzeli byś się nie pokręciła z moim błędnikiem po wacie cukrowej , lizakach i karmelkach miałbym ja albo inni wkoło ,,przechlapane" w dosłownym znaczeniu tego słowa. Za to chętnie wsiadam na karuzelę marzeń.
Pozdrawiam ciepło;)

Tak sobie myślę, Elu, że mnie czasami ten świat nasz codzienny, zagubiony i hałaśliwy także męczy. Chciałoby się gdzieś "ponad przyziemność" uciec. Wydaje się czasami, że to właśnie ten świat, tu na niskości kręci kręci jak zwariowana karuzela. I dokąd to wszystko prowadzi? Sami nakręcamy tę karuzelę bezsensów, pustki i strachu. Sami też niejednokrotnie pozwalamy, żeby nami kręcono jak i komu się podoba. To koło diabelskie czasem zwie się również młyńskim kołem. W tym drugim znaczeniu byłoby mi iże pomyśleć, że warto dać się zmielić Boskim naukom, żeby z tego (ze mnie) jaka wyszła mąka. Zastanawiam się jeszcze nad tym "diabelskim"... Może to strach podpowiada mi, żeby tak zwać tę próbę zbliżenia się do nieba... Zły często posługuje się strachem, żeby nas zniechęcać. Może to koło jest "diabelskie" dlatego, że kręci się ciągle w tę samą stronę... Dlatego, że nim w nie wsiądę, wiem, że raz będę na górze, a raz na dole... Diabelskie więc, bo "skazane", ale "skazane" na ciągłe poszukiwanie i oczekiwanie na niebo.
Męczy mnie tego świata głupotą, ale czy mądrzejszy jestem? Raczej niebardzo. Choć karuzele to nie moje ulubione miejsce, to może jednak warto mi jest pomyśleć k mlynskim kole, o mnie w życiu, o życiu we mnie, o zbawieniu, o wartościach, o sprawach wiecznych...
Myślałem, że niezbyt mnie Twój wiersz poruszy, a jednak...😊 Głębia wiersza wypływa zawsze z głębi myśli Poetki / Poety. U Ciebie, jak widać harmonia. 😊 hej ho, Elżbieto! 🙋🏻😃

Ale to fajne. Znów stałam się małą dziewczynką 🙂😃 Aczkolwiek tak samo jest i w życiu - te nasze przyjemności są krótkotrwałe. Ale warto się nimi cieszyć.
Bardzo sympatyczny wiersz.
Pozdrawiam Elu 🙂

Nie mogłam nigdy się kręcić.
A moja Irmina wręcz przeciwnie- bodajże cały dzień.

Też się zastanawiam dlaczego poczucie przyjemności płynące chwili musi tak krótko trwać, pomimo iż uważam że tak jest dobrze, ponieważ dzięki temu możemy trzeźwo funkcjonować w codziennym życiu. Pozdrawiam

"Z dołu do góry, z góry na dół, z ciemności w słońce, z ciszy w krzyk, falowanie i spadanie"... - jak śpiewała kiedyś Kora.
Ciekawie napisałaś.

Karuzela jak przemijanie, jak wzloty i upadki. Miłosna podniebna odyseja. Ciekawie opisany lot pod chmury na wyciągnięcie księżyca. Jednak to, co piękne, często trwa chwilę i powroty bywają bolesne. Dwuznaczność w tytule... diabelski młyn i wesołe miasteczko.

Pozdrawiam

Piękne wspomnienia z dziecińtwa przypomniałaś. Mialo to swój urok. Pozdrawiam

Witaj Elu , wierszem tym obudziłaś wspomnienia z mojego dzieciństwa , och to wesołe miasteczko. Piękny opis , bardzo serdecznie pozdrawiam i pozostawiam gwiazdki Irena

Jako dziecko uwielbiałam wesołe miasteczko, karuzelę i diabelski młyn. Ile dawało to radości. Paliczki połamałam idąc prosto po ziemi. Czasami warto oderwać się od codzienności, lodem w górę i w dół.
Pozdrowienia!

tak było jest i będzie ...raz w górę raz w dół ... dlatego nie bawi mnie ani koło ani karuzela życia ...chodzę zawsze twardo po ziemi ....

Bardzo precyzyjnie opowiedziałaś o wznoszeniu. A upadek jest wpisany w lot.
Dobry wiersz. Pozdrawiam :-)

Raz w górę... sama przyjemność,
spadanie w dół to już nikczemność!

Miłej niedzieli Elu, nie chodzi czasem o "gondolę"

Całe nasze życie to taka karuzela . Wznosimy się i opadamy , nabieramy szybkości , przez chwilę cieszymy się widokami z wysokości , by za moment znowu dotknąć stopami twardej ziemi codzienności .

Pozdrawiam ciepło ;-)

Mamy tych wniosków wszyscy wiele, nieliczni tam tam pozostająca na długo, a jeszcze mniej na zawsze.
Pozdrawiam,
Miłego dnia

Aż mi się w głowie zakręciło na samą myśl Elu. Jako dziecko uwielbiałem wszelkiego rodzaju karuzele i tym podobne. Teraz już bym nie wsiadł na nic. Super opisałaś te doznania , emocje związane z tą formą rozrywki.
Pozdrawiam.

Fajnie napisane, bardzo dobrze sie czyta. Cała ta karuzela jako metafora potrzeby bycia ponad cala przecietnosc. Zatrzymalem sie przy fałszywych konikach... doskonałe okreslenie, bo ta cala karuzela to taka sztucznosc swiata jest...
Pozdrowienia Elu, serdeczne

Od wieków marzeniem ludzi były wzieść się wysoko, czego dowodem jest mit o Dedalu i Ikarze...Wzieść się wysoko ponad przyźiemność, problemy...Wiem, że niektórzy kochają karuzele...ja natomiast się ich boję...to kręcienie w kółko przyprawoa mnie o dreszcze...choć rozumiem, że dają namaiastkę unoszenia się w przestrzeni. Pozdrawiam.