Wow ,mocny w wyrazie wiersz z morderstwem za życia w roli głównej .
Niestety też uważam , iż to nie tylko z zamierzchłych czasów .

Jest tu po trochu bohaterstwa, rezygnacji i poświęcenia. To raczej obraz kobiety z wcześniejszych lat, gdy mężczyzna zarabiał na utrzymanie a kobieta, tworzyła tło, dbała o zaplecze i godziła się na wszystkie warunki, bo w przeciwnym razie jej egzystencja stała pod znakiem zapytania. Mało kto zastanawia się nad tym, że za sukcesami wielkich i sławnych, stały gdzieś w cieniu ich kobiety.
Pozdrawiam.

Dość ciekawy wiersz.
Na pierwszy plan wysuwa się od razu podejście bezpośrednie o tym że kobiety stające się tak zwanymi kurami domowymi wyrzekają się swoich marzeń na rzecz rodziny. I nie zawsze są szczęśliwe z tego wyboru. można dywagować dlaczego tak się dzieje. Konwenanse, podejście społeczne lub ich samych obraz świata wpojony im przez rodziców... Ale nie o tym chcę powiedzieć bo można na ten obraz spojrzeć szerzej.
Bo przecież są ludzie którzy wyrzekają się własnego życia w imię (w ich mniemaniu) wyższej idei. Czy zawsze są szczęśliwi z tego że są małymi trybikami w machinerii owe j wielkiej idei? czy raczej ja ta kobieta z twojego wiersz czują jak to zarżnięte życie cuchnie z jednej z szuflad i cały czas próbują nie zauważać tego... i skąd się bierze to ich mniemanie które pcha ich w taki los?
Pozdrawiam :)

Zamordowała życie. Tylko dlaczego? Można by rzec, że na początku swojego małżeństwa, po przebudzeniu się z nocy poślubnej podjęła służbę. Więc niepotrzebne jej było życie, więc zabiła. Najgorsze jest to, że sama się zniewoliła na czterdzieści lat. Znieczulica w niej i obok dojrzewała i dlatego tak często trwamy w tym marazmie. Co było po tych latach? Tego nie wiemy.

Pozdrawiam

Biedna jest kobieta, o której opowiedziałeś. Ale tak bywa bardzo często. Zbyt często.
Może czas odwrócić role?

Bardzo przejmujący utwór, wymowny i mocny w przekazie, dzięki słownictwu, które nazywa pewne rzeczy po imieniu. Najgorzej jest zapomnieć o sobie, porzucić siebie i "udawać", że jakoś to będzie, "udawać, że nic się nie czuje". Wielowymiarowy tekst, uderzający i trafiający w punkt.

Jestem pełen podziwu dla mądrości i trafności tego tekstu. W zasadzie nigdy nie oceniam, ale zrobię wyjątek i dam maksa. Pozdrawiam

Od razu pomyślałam o życiu wielu kobiet, które w chwili założenia rodziny usługują mężowi i dzieciom. Wszystko muszą zrobić same, czasu brakuje jedynie dla nich samych, ich przyjemności, pragnień i marzeń. Takie przyzwyczajenie powoduje, że rodzina rzadko kiedy myśli o tej matce, żonie, która się dla nich poświęca, a jej samej niewiele z tego zostaje... Smutne ale myślę, że wcale nie rzadkie.
Pozdrawiam i zostawiam gwiazdki :)

Mocny wiersz. Przyszło mi na myśl życie kobiet, które nie żyły dla siebie, ale tylko dla innych. Takie podejście nie może wyjść na dobre, bo najważniejsze to odczuwać przyjemność z życia wedle własnych pragnień. Zostawię gwiazdy, pozdrawiam.