Super rymowanka sytuacyjna. Materiał na fraszkę.

Byłem w temacie podciągając gacie(mam nadzieję , ze nie przesadziłem).

Najpierw sikałeś czy czytałeś? Mam nadzieję, że zaskoczenie nie było uciążliwe.

Dzięki. Krótko, ale jakże satysfakcjonująco.

Jedno myślimy, drugie mówimy/piszemy, a jeszcze trzecie robimy. Zawsze wybieramy w oparciu o sobie dobrane kryteria. Chyba po to mamy rozum. Dzięki za rekonesans myśli i rajd między moimi wersami.

Życie to nieustanna nauka. Na beju wiele się nauczyłem, prezentując tam szeroką gamę moich wierszy i wyciągałem wnioski z komentarzy. Tu trzymam się głównego nurtu swoich wypowiedzi. No i jestem odważniejszy w wypowiadaniu myśli. Dziękuję za wizytę i refleksje.

Racjonalnie myśląc, idę Twoim tropem. Naturalnie, że dozwolone. Ale, czy nie powinniśmy się kierować estetycznym odczuciem, ono ma być wyznacznikiem granic. To tak, jak z make-up. Za dużo szminki nie upiększa, wygląda raczej tanio.
A przecież poezja powinna zostać piękna, wprowadzać nas w stan zachwytu i podtrzymywać na duchu ( ku pokrzepieniu serc).
Właśnie w chwilach trudnych, smutnych zanurzam się w poezji lub szukam wsparcia w muzyce. To są moje odskocznie. Serdeczności

Rozumiem Twoje wątpliwości i rozterki, ponieważ pytanie o to, czym jest poezja i sztuka, ludzie zadają sobie od wieków. Jesteśmy przyzwyczajeni do myślenia, że poezja musi być wzniosła, pełna patosu, odnosić się do wielkich idei, a każdy wiersz ma być jak hymn ku czci wyższych wartości. Ale rzeczywistość, którą widzimy na co dzień, nie zawsze jest taka górnolotna. Prawdziwa sztuka, tak jak życie, ma różne oblicza – czasami piękne, czasami brzydkie, czasami subtelne, a czasami brutalne.
Jeśli po przeczytaniu mojego wiersza czujesz, że coś "ubyło", może to być znak, że sztuka wywołała w Tobie reakcję, zmusiła do myślenia, stawiając pytania o wartości, które cenisz. Czy to oznacza, że mój wiersz jest mniej wartościowy od innych, które na forum można przeczytać? Moim zdaniem nie, bo sztuka, która prowokuje do refleksji, otwiera nowe perspektywy, jest równie ważna.
Wiem, że bronię swojego stanowiska, ale dla mnie poezja to także bunt przeciwko ustalonym normom i szukanie prawdy – nawet jeśli ta prawda nie zawsze jest ładna ani komfortowa. Twoje poczucie "straty" może przypominać odkrycie nowej warstwy rzeczywistości – podobnie jak wtedy, gdy dowiedziałaś się prawdy o Mikołaju. Może to być moment, w którym poezja przestaje być idealizowana, a staje się bardziej ludzka, surowa. Warto to rozważyć jako kolejny etap odkrywania siebie i sztuki – nie zawsze łatwy, ale równie wartościowy.

Hi, hi ... wszystkie wiersze są życiowe, bo przecież za życia pisane. Oczywiście rozumiem Twój - jakże pragmatyczny - punkt widzenia. Dziękuję za zainteresowanie.

Mój ostatni wpis był reakcją na słowa "Kornela Passera".

Nie o to mi chodziło, rozumiem że żartujesz :))

Zbyt pobieżnie znam twórczość Gombrowicza, by się wypowiadać w temacie. Cała moja wiedza sprowadza się do sławy, jaką niewątpliwie posiada.

Ciekawe nawiązanie do Gombrowicza w komentarzu. U Gombrowicza forma nabierała gigantycznej władzy nad treścią, która w pewnym momencie stawała się w ogóle nieważna. Pozdrawiam rozmówców.

Teraz wszystko jasne! Przypominam Gombrowicza pewnie tylko konturem swoich kształtów.

Gombrowicz chyba nie pisał wierszy, więc dlatego "nowe wydanie" podobnych do jego rozważań :))

Fraza "w innym wydaniu" zmieniła wszystko, bo przez chwilę myślałem, że ze mnie Gombrowicz. Ale i tak, takie porównanie mi schlebia. Dzięki.

Lubię ciętą satyrę i prowokujące riposty, dodam, że także w moją stronę. Niczego nie mam Ci za złe, a Twoje komentarze bardzo sobie cenię. Są wyważone i szczere, a przy okazji mi schlebiają.

Zawsze piszę, szczere i tylko bardzo dobre o Twoich wierszach:)))
Ten też uważam, za bardzo celny, czemu dałam wyraz gwiazdkami... całą girlandą:)😊

Hi, hi ... dobrze, że zmienił, bo są dla mnie pochlebne. Jak wyglądałyby bez zamiany? Nieważne, liczy się to, co jest. Dziękuję za refleksje i poparcie dla mało poetyckiego (?) tematu.

Niestety styl mojego komentarza jest okropny, telefon zmienia mi wyrazy!
Przepraszam😊

Prawdą jest, że z natura się nie wygra. Pozdrawiam, wyczekując na Twoją produkcję.

"Cóż powiedzieć"? Ja wolałem napisać. Dzięki.

No tak, ciężar waży, a przy tym jest niezdrowy. Nie dość, że trzeba dźwigać to jeszcze potem leczyć. Takie życie! Dzięki za refleksję.

A mnie wiele zachowań i wypowiedzi przy oddawaniu moczu krępuje. Jednak. Dzięki za refleksje. Pozdrawiam.

Bywa z tym różnie, ja czasem zaciskałem jedynie zęby i czekałem na ulgę ze strony sprzyjających okoliczności. Dziękuję i pozdrawiam.

Te same czynności określamy za pomocą innych słów, które przecież podpowiada życie. Dziękuję za wgląd w środek strof.

Feministki też oddają mocz, inaczej - to prawda - ale jakże często używają podobnych zwrotów i korzystają z identycznego zażenowania. Dzięki za wizytę.