Wróciłam tam na moment. Pięknie było. Dzięki :)

Czasem, gdy człowiek i życie stają się sobie tak bliscy, że zacierają się granice, na chwilę znika czas. Mam poczucie, że być może do takiej chwili odwołuje się podmiot liryczny w wierszu, ale to tylko moje refleksje.

Kilka chwil ważnych dla podmiotu lirycznego zatrzymanych w kadrze. Fajnie ujęte wspomnienia. Czuć zapach morza i smak landrynek, oraz ciepło plażowego pisaku. Ten klimat przeniósł mnie w tajemniczy świat przeszłości...I końcówka najważniejsza...bycie razem z drugą bliską sercu osobą...Wpomnienia nie do podrobienia. Ciekawy wiersz!

Zielona miłość. Tak zielona jak przedwiośnie miłości. Czytam o landrynkach i o kiosku z oranżadą - to fascynacje wczesnoszkolne, tak jak ta relacja chyba. I już refleksja o zatrzymaniu się życia skrytego chłopca.
To tak jest jak najwcześniejsze wspomnienia przesiewamy przez filtr pamięci. Jak na niezbyt długi wiersz, dużo w nim treści.
Żeby tak można było zatrzymać czas, albo choć na chwilę wrócić pod to drzewo.

Zabieram do ulubionych :)

Może i trudno w to uwierzyć, ale w młodości przeżywa się takie chwile, kiedy czas jakby zamiera. Myślę, że doświadczył tego każdy, kto był młody i nie chodzi o wek, bo są ludzie, którzy nigdy młodzi nie byli.

ich dwoje randka
Pejzaż nadmorski w tle
wspomnienie jak skarb

Tytuł nawiązuje do historii geologicznej Ziemi, gdzie ustalono trzy eony: archaik, proterozoik i fanerozoik. Czyli w naszym eonie można też podzielić życie na etapy. Narodziny, dojrzewanie i ustabilizowanie.
Pewniw wciąż poszukujemy, a kiedy znajdziemy oczarowanie, to zatrzymujemy bieg. Rodzi się wtedy miłość i powoli przyzwyczajamy siędo siebie. Planujemy wspólne życie, budujemy dom… nie mury, rodzimy potomstwo. Trwamy w tej chwili od jej poczęcia, aż po przejście na drugą stronę. razem chcemy przejść przez naszą wieczność i razem zasnąć. Lecz czas tak nie działa i nie przewiduje dodatkowego eonu dla nas. Czy istnieje pośrednik pomiędzy nami, a tamtym światem? Kto pisze role dla nas i jaką stanowimy rangę w tym naszym świecie. Czy pozostawimy po sobie kontynuację naszego trwania? Oprócz tej największej i formalnej części naszego życia, czy istnieje nieformalna?

Pozdrawiam serdecznie

Mimo, że czas płynie, to nie raz wydaje się jakby życie zatrzymało się na tej jednej, ważnej chwili.
Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz, który tworzy intymność. Każdy z nas ma miejsca, do których się wraca. Które trwają w nas niezmiennie.
Bardzo mi się podoba :-)