Hej ho! 😊🙋‍♂️

Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Dzięki i pozdrawiam. Hej ho!😊🙋‍♂️

Z tą kontemplacją, to znów nie jest taka prosta sprawa. Ojcowie Pustyni od wczesnych wieków chrześcijaństwa praktykowali modlitwę, którą dziś nazywa się "modlitwą Jezusową". Chodzi o częste w ciągu dnia wypowiadanie krótkiej frazy, która jest wezwaniem do Jezusa. Można tu korzystać ze znanych już formuł lub stworzyć własne wezwanie. Wszystko miało i ma na celu ciągle przebywanie w Bożej obecności, a więc nieustanne trwanie w modlitwie. Tak jesteśmy skonstruowani, że bezustannie kłębią się w nas myśli. One też właśnie są elementem przez który próbuje się w nas wkraść Szatan. Doświadczamy więc różnych rozproszeń, a dalej także pokus itd. Ćwiczenie pozwala na swego rodzaju wyciszenie. Tu jest ważne to, że w chrześcijańskiej medytacji i kontrmplacji w centrum jest Pan Bóg. Chcemy się tak wyciszyć, żeby pozostać z Nim jakby sam na sam i trwać w Nim, w Jego obecności. W innych bowiem pozachrześcijańskich formach medytacji akcent pada raczej na samego człowieka.

W art.2715 Katechizmu Kościoła Katolickiego można przeczytać:

"Kontemplacją jest spojrzeniem wiary utkwionym w Jezusa. Ja "wpatruję się w Niego, a On wpatruje się we mnie" – mówił w czasach swego świętego proboszcza wieśniak z Ars modlący się przed tabernakulum."

Kontemplacja rozpoczyna się od rozmyślania, medytacji Słowa, a dalej przechodzi właśnie w spojrzenie, w słuchanie, w milczenie, w trwanie. To jest piękne, ale wymaga ćwiczeń i wysiłku. Natomiast zachęcam do praktykowania.

Ja nie zawsze umiem tak jak ten już wspomniany wieśniak z Ars zwyczajnie siedzieć spokojnie i patrzeć na Niego, gdy On patrzy na mnie. Wówczas co jakąś chwilę powtarzam w głowie taką dość dziecięcą frazę: Jesteś Ty, jestem ja – pobłogosław cały świat! I dalej siedzę i patrzę. Takie tam... Bo słowem rzeczywiście jest trudno ująć Boga, a i modlitwy, które sami "wymyślamy" niby mówiąc, co nam na sercu leży, bardzo często są jakimś nieskładnym bełkotem. Nauczyłem się kochać modlitwy przekazywane nam przez ojców i matki z pokolenia na pokolenie. Mają w sobie wielką głębię. Po cóż mi więcej...

Dzięki, że jesteś, Elu. Pozdrówki ślę do Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️