Twoje Wiersze - Co ty na to?

Co ty na to?

wolny

2024-03-26 03:43

Mojżeszu, Mojżeszu!
Dlaczego, gdy wychodziłeś z namiotu spotkania
– Jeszua w nim zostawał?
Czyżby był większy od ciebie?

Dlaczego to on pod Refidim
wybrać miał sobie mężów do walki z Amalekitami?
Czyżby on przewodził Izraelowi?

Dlaczego umrzeć musiałeś
nie wchodząc do Ziemi Obiecanej?
Czyżby tu nie obowiązywało już „twoje” Prawo?

Dlaczego Jeszua nie zrobił nic,
a jednocześnie zrobił wszystko,
by sam Bóg obalił Jerycho?
Czyżby był to od samego początku
ten sam Jeszua – Ten Jeszua,
o którym myślę...?

I dlaczego Eliasza karmić miała chlebem poganka,
której sam Pan to nakazał?
Czyż nie po to, bym odzierany zostawał
z własnych wyobrażeń o Bogu?

Czyż nie taka jest droga do Raju,
by iść za Panem,
a nie za własną Jego kreacją?

Mojżeszu, Mojżeszu, co ty na to?

Powyższy wierszyk spina w całość 4 moje wiersze publikowane tu jeden po drugim w odpowiedniej kolejności:

1. Wczesny Mojżesz lub syndrom Jeremiasza
2. Kadesz
3. Rozczarowanie Bogiem
4. Co ty na to?

Całość jest zwartą (w umyśle autora) opowieścią, w której kryje się sporo symboliki. Po drodze w komentarzach ktoś zaznaczył, że coś można by wyciąć, że coś może zmienić, ale też ktoś wskazał na klucz pt. "Stary Testament". Być może w całości będzie komuś łatwiej dojrzeć powiązania, a klucz stanie się pomostem prowadzącym w nowe. Zapraszam do mojego świata "krzywych myśli". 😊 A także do przekraczania siebie w swoich ramach interpretacyjnych. 😊

Prawdopodobnie tymi czterema wierszykami zakończę publikowanie na czas Świąt, co oczywiście także nie jest przypadkiem. A przypadkiem nie jest również wtorek w Wielkim Tygodniu. Taka drobna essencja. 😊🤗😇

Hej ho! 😊🙋‍♂️

autor

Ambrosio

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Czasem

2024-03-26

Wow... zacznę od pokajania się. Głupia ludzka pycha każe pokazać palcem, gdzie na własną modłę można byłoby coś przerobić. A tu klops. Człowiek czyta całość (tak jak Pan wskazał w przypisie) i następuje zrozumienie - TAK! Wszystko jest na swoim miejscu. Przepięknie pokazuje Pan rozprawę człowieka z Bogiem i dochodzenie do tego czym jest ON i ja.
"Czyż nie po to, bym odzierany zostawał
z własnych wyobrażeń o Bogu?"

Gratuluję odwagi przelewania TAKICH przemyśleń na papier.
Ja czasem bym chciała ale mnie to przerasta, a nie chcąc zepsuć milczę.

Ambrosio

2024-03-26

Cześć! 😊 Zacznę od tego, że czasownik, który zastosowałaś w swojej wypowiedzi – "kajać się", to bardzo piękne słowo. Trochę chyba zapominane już w literaturze, aczkolwiek można czasem na nie natrafić gdzieniegdzie. Oczywiście nie ma potrzeby, byś kajała się przede mną, bo nie taka rzeczywistość pomiędzy nami przecież. Natomiast nie wiedząc dlaczego, jakoś tak spontanicznie myślami pobiegłem do powieści Kena Folleta "Filary ziemi".

Dziękuję, że chciało się Tobie przeczytać całość mojej wierszowanej opowiastki o Bogu i człowieku. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️