A jeśli, gdy będą mówili, że to nie przystoi,
że nawet nieładnie;
za rękę będą szarpali cię, byś zmienić miał
i to nagle;
i będą opuszczać cię masowo, jak przy grobowej
desce
— pomyśl, że nareszcie ten czas kochania zwykle,
Nareszcie!

Od ciebie zależy przecież Twoja codzienność
i nikt nie może jej zmieniać bez pozwolenia.

Codziennie kochać zwykle jest pięknie, lecz
Kochać codzienność zwykle pięknie jest!

I rób, co robić byś chciał,
I idź, gdzie byś chciał być,
I bierz, co brać możesz,
I bądź, kim być może będziesz tam,
gdzie codzienność twoja – tobą tylko jest!

Codziennie kochać zwykle jest pięknie, lecz
Kochać codzienność zwykle pięknie jest!

Pamiętaj jeszcze i też, że czas jest tam,
jest tam także,
a czas nie ma czasu na czekanie!
Zmieniaj się więc jeśli chcesz, a jeśli nie
– brnij w to dalej.

Życie bowiem krótkie jest, co każdy wie
aż za dobrze.
Dlatego też naucz się kochać zwykle
i kochaj codzienność swą, bo to najlepsze
w życiu jest zadanie, które chcieliby mieć
nawet aniołowie.

Kochać codzienność zwykle pięknie jest!