To jest trochę jak z poruszonym obrazem, gdy reakcja nie nadąza za ruchem kamery. Czuję, że w takim "ciągniętym obrazie" jest więcej prawdy niż w tym technicznie doskonałym. Twój wiersz zachęca do refleksji i wywołuje skojarzenia.

kilka sekund
od zawsze spóźnionych

przestrzeń
gdzie mądrość
nabiera pełni

w dotyku anioła

Wiersz próbujący przekonać, że to czego nie widzimy, bądź nie doceniamy sprawia, że może bardzo wpłynąć na nasze życie. Pod tym względem niewątpliwie uzupełnienie, a może rozwinięcie teorii naukowej odnoszącej się niejako do opóźnienia rejestracji mających miejscezdarzeń, ukazującej jakie mogą być jej poważne konsekwencje. Choć czy to opóźnienie, można traktować na równi z wehikułem czasu? Pozdrawiam

Wiersz na pewno zatrzymuje, i zmusza do refleksji. Ciekawy.
Pozdrawiam serdecznie :)

Oj, dajesz do myślenia, niepokoisz...

Czas, widzę go zbyt dobrze i chcialbym aby inni go dostrzegali co często sprawia problem, jednak nie raz zadrosczemę tym co czasu nie liczą.
Pozdrawiam serdecznie, 6+
Miłego dnia

Ciekawy, dobrze napisany wiersz

bardzo często sekundy decydują o życiu ...bez wątpienia ...

Mózg, organ centralny porównywany jest biologicznego komputera. Różni się mechanizmem od elektronicznego, ale tak samo pozyskuje obserwacje z otaczającej nas przestrzeni. Tak samo przechowuje i przetwarza na różne obrazy. Jednak to mózgowie jest najważniejszą częścią układu nerwowego. I w skład jego wchodzi mozg i pień mózgu.
Te sekundowe spóźnienia są jakby iluzją i jakby odświeżaniem naszego mózgu. Co by było, gdyby nasze mózgi aktualizować jak komputery? Właśnie nie cofać się w przeszłość, tylko trwać w czasie rzeczywistym. Czy bylibyśmy stabilni w miejscu? Pewnie bylibyśmy przez cały czas odchyleni od stanu równowagi, jak nie w stanie halucynacji. My tego nie widzimy, ale z każdą chwilą zmieniamy się w wyniku starzenia, i dlatego nasz mózg trzyma się przeszłości. Bo przeszłość jest dobrym planistą teraźniejszości. Przez to jesteśmy młodsi o 15 sekund. Tutaj też kłania się królowa nauk - zamiast analizować każdą ruchomą przysłonę, wyciągamy tylko średnią tego, co widzieliśmy przez ostatnie sekundy.
Jednym słowem zagmatwany ten mózg człowieka i do końca nieodkryty.
Pozdrawiam

Puenta wiersza przemówiła do mnie najbardziej.

Ja się za to z komentarzem zjawiłam na czas ,mam nadzieję 😉

miłego wieczoru 🙂

Witaj Elu , nie wiedziałam o tym. Świetnie tą sytuację opisałaś w wierszu. Gratuluję tematu ,pozdrawiam Irena

Pomyśleć, że jesteśmy na tak wysokim poziomie ewolucji! Trochę się to kłóci z niedoskonałościami ludzkiego mózgu. Jeśli wziąć na przykład muchę, która reaguje błyskawicznie na zagrożenie, nie wytrzymujemy porównania, podobnie z szarańczą, której podobno cała chmara potrafi w jednym momencie zmienić kierunek lotu. Można by powiedzieć, że im organizm na niższym poziomie tym sprawniejszy. Może to skomplikowana budowa ludzkiego mózgu powoduje, że jest on taki ociężały. Złożone urządzenia mają długi "czas bezwładności". Jak zawsze, zatrzymujesz swoim wierszem.
Pozdrawiam serdecznie.

Naprawdę dopiero teraz to udowodniono? Zaburzenia tego procesu, m.in. deja vu, były tak długo badane, że myślałam, ze dowód dawno jest. Ale cóż, człowiek uczy się całe życie.
A że nie wszystko dostrzegamy? Selekcja mózgu ma swoje plusy i minusy - anioła nie widać :) Świetny wiersz. Pozdrawiam

Życie jest grą, a człowiek graczem.
Istnieją nagrody , brawa i bisy też przewidziane. Ale to wszystko jest na niby- tu nie ma człowieka.
Zgubił się, zatracił w tym co sobie wymyślił.
Czy można wydobyć człowieka- można. Wydobywając z niego wszystko co dobre.
Pięknie Ela.

A mnie się Elu po prostu podoba ten wiersz w czytaniu lekki a zarazem daje do myślenia. Pozdrawiam

Zacznę trochę filozoficznie...co znaczy małe kilku sekundowe spóźnienie w stosunku do wieczności? 😃 Ano globalnie nic, ale jednostkowo może wiele zmienić w życiu każdego z nas...Uważność w życiu jest bardzo potrzebna by przeżyć je pełniej i móc rozwijać się na kolejnych poziomach 😃Na ogół mało na co dzień interesujemy się takimi sprawami. Nasz mózg to bardzo skomplikowana maszyneria i jeszcze sporo czasu upłynie nim poznamy go bardziej, ale czy do końca? Raczej wątpię bo naukowcy i badacze stracili by pracę! 😂 Interesujący wiersz...Pozdrawiam Elu serdecznie 😃⭐

Wiersz skłaniający do refleksji. Wszyscy jesteśmy winni takim spóźnieniom.
Tak wielu z nas żyje w głowach. Martwiąc się, na przód przeżywamy przyszłość; czy też w nieskończoność rozpamiętujemy przeszłość.
Tym sposobem zupełnie przegapiamy teraźniejszość i chwilę, która dzieje się przed naszymi oczami . Spóźniamy się, by ŻYĆ.
I tak wiecznie spóźnieni, na własne życzenie, przeżywamy wszystko z opóźnieniem. Ubolewając nad nad momentami utraconymi, na zawsze, zataczamy błędne koło spóźnialstwa.

A dla mnie to bardzo refleksyjny i metaforyczny wiersz. Odruch spóźnienia o kilka sekund tak wiele może oznaczać. Czasem kilka sekund zmienia życie, czasem je zabiera. Zawsze gdzieś ktoś ma jakieś swoje kilka sekund. P.S. kilka sekund to czas, w którym ważyć się mogą losy uczucia. Piękny wiersz. Ciepłe pozdrowienia