Ciekawa nowinka naukowa ładnie podana w wierszu. Co do świata zwierząt to nasze myślenie o nich zmienia się wraz z rozwojem nauki. Prawdopodobnie są całkiem inteligentne, bo zbadano nieco ptaków i znają prawo wyporu w praktyce, potrafią liczyć oceniono kiedyś ich IQ na poziomie siedmiolatka. Zwierzęta tylko mówić po naszemu nie potrafią.

Uwielbiam takie obserwacje przyrody i wyciąganie wniosków. Mam to trochę w genach mama była nauczycielką biologii.
Jeśli chcesz posłuchać takich historii jak Twoja i co z nich wynika polecam opowieści genialnego Andrzeja Kruszewicza. O krukach, a właściwie o jednym najwięcej dowiedziałem się z książki ,,Simona", o Simonie Kossak. Miała przyjaciela kruka z którym jest na zdjęciu na okładce książki. Co ten ptak wyczyniał to głowa mała:))
Bardzo mocno polecam jej przeczytanie, a potem udanie się na film, który aktualnie jest w kinach o Simonie. Dla mnie to jeden z największych autorytetów życiowych. I takim życiu jakie wiodła mogę tylko pomarzyć.
Na badania naukowe raczej nie masz szans sytuacja finansowa PAN jest delikatnie mówiąc w nienajlepszej kondycji, ale szkoda psuć tematu wiersza polityką;)
Pozdrawiam serdecznie Elu. Dużo słońca 6/5*

U Ciebie Elu zawsze można się dowiedzieć czegoś nowego ze świata nauki bo na co dzień człowiek nie zagłębia się zbytnio w tę przestrzeń. I dzięki Tobie za to.
A co do treści wiersza to wiadomo że Twoje unikatowe sposoby przedstawiania tematów po raz kolejny ujmują.
Pozdrowionka z podobaniem 🌟👍

Z humorem o Noblu.
Pozdrowienia!

Świetna, z podobaniem , pozdrawiam ciepło.

U Ciebie jak zawsze coś wyjątkowego :) Super!

Jak najbardziej cenię Twoje twórcze myslenie ;)

Jak zawsze uraczyłaś mnie świetnym wierszem, z niebanalnym tematem.

Trzymaj się kochana Przyjaciółko Droga!!!💖💖💖 5/6

Mnie codziennie budzą zrzucając orzechy z dachy na polbruk. Jedna para zrzuca ale ja ten odgłos czeka już kilka innych które liczą na drapane. A mówią że ptasi móżdżek. Stwierdzenie zdecydowanie do remontu. Pozdrawiam Przyjaciółko dziewczynko w jesiennej kreacji z uśmiechem:)))

Twój wiersz jest zabawny i inteligentny, który bawi i skłania do refleksji. Masz skłonności pedagogiczne. Chyba jesteśmy po fachu. Ja też stałe coś w swoich wierszach staram się przekazać. Uczę się tutaj robić to poetycko.
A kruki i wrony towarzyszyły mi w drodze do szkoły. Szczególnie było ich dużo w okolicy kościoła. Teraz zaczęłam się zastanawiać, dlaczego. Może chciały mi wskazać właściwą drogę w życiu? Muszę nad tym podumać. Pozdrawiam Cię Elu serdecznie

Masz wyjątkowy dar zwracania uwagi na rzeczy z pozoru wszystkim znane... odkrywasz w nich przeróżne smaczki i podajesz nam w pięknej, poetyckiej formie.
Ta satyra na długość czasu przyznawania nagrody Nobla jest znakomita.
Przykład zachowania kruków przy zdobywaniu pożywienia i ich preferencje w doborze... bardzo błyskotliwy!
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Kiedyś zaprzyjaźniłem się z krukiem. Sąsiedzi opiekowali się nim, jak złamał skrzydło, ale on jakoś sobie mnie upodobał. Początkowo przychodził do mnie pieszo, Później już przyfruwał.
Przyjaźń nasza trwała jeszcze rok po jego wyleczeniu. Wrócił do lasu, ale regularnie przylatywał. W następnym roku też przylatywał, ale już nie witał się ze mną, tylko krążył nad domem. Znalazł sobie panią krukową, która bała się ludzi i kiedy przylatywał nad nasze osiedle latała nad skrajem lasy i rozpaczliwie go wołała. Przylatywał coraz rzadziej, aż w końcu przestał. Raz jeszcze spotkałem go w lesie. To znaczy on mnie wypatrzył, sfrunął nie wiadomo skąd, usiadł mi na ramieniu, lekko ugryzł mnie w ucho, a potem poleciał gdzieś do siebie.
Jeśli zaś chodzi o Nobla - dziś daję wiersz, w którym wyrażam swoje desinteressement tą nagrodą.

Lubię kiedy uczysz i wiedzę przekazujesz nam z uśmiechem, z przytupem i bez przynudzania 😊 A kruki to mądre ptaki.
Pozdrawiam cieplutko ⭐️

Wiersze uczą :-)

Niesamowity wiersz, nie wiedziałam! Teraz będę obserwować krukowate pod tym kątem. Jestem wzruszona, gdy pomyślę, że kiedyś człowiek wpadał na podobnie genialne pomysły, by zdobyć pożywienie, gdy jeszcze nie było koła :)
Mam w ogrodzie specjalne miejsce, gdzie wynoszę wartościowe odpadki z gotowania. Kruki, gawrony, wrony są tak mądre, że gdy tylko wychodzę z domu i zrobię chociaż krok w kierunku tego dość odległego miejsca - one od razu się nawołują, najpierw jeden daje charakterystyczny sygnał, za chwilę drugi odpowiada, a za chwilę chmara czeka na kilku drzewach, aż tam dojdę i im rzucę. Życie jest cudem.
*nadjeżdżające (zabrakło głoski)
Pozdrawiam serdecznie :)

grunt to eksperymentować
jestem za

Bardzo lubię jeść orzechy, szczególnie włoskie i laskowe, a ponieważ oba gatunki rosną w moim ogrodzie, mogę chrupać je bez ograniczeń przez cały rok w przeciwieństwie do kruków :)))
Pozdrawiam Eluś z uśmiechem

super sprawa ..uczmy się od ptaków... jak mamy przetrwać i nie upadać na kolana ... każde podglądanie uczy nas jak można się podnieć ... pozdrawiam serdecznie ...

Obserwuję je i ja
....
na gałęziach pobliskich
drzew kruki toczą
swoje dysputy
czyżby o nas.
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

A może ludzie powinni więcej orzechów jeść. A wrony często to robią, ostatnio koleżanka z pracy opowiadała, że zrzuciła orzech tuż pod koła jej samochodu...:) Pozdrawiam ciepło Elu:)<3

bardzo interesująca satyra - bawi i uczy zarazem

Świetnie Elu!
Ja tam bardzo lubię kruki, szczególnie kiedy pisałam bardzo mroczne wiersze...
Serdecznie pozdrawiam :)

Dobry wiersz, kochanie! Co do kruków, nie miałem pojęcia że tak robią. Pozdrowień moc!

Nie raz, wystraszy mnie ptaszysko gdy nieopodal zrzuci orzech...rozdeptuję mu, niech sobie ma łatwiej 😁 Lubię Twoje poczucie humoru Elu, ode mnie nagroda specjalna na pociechę, gwiezdny Nobel✨🙂

Lubię obserwować zachowanie
wyjątkowo mądrych kruków.
Ślę moc czułych pozdrowień:)

Nagroda Nobla nie tylko Tobie, ale także krukom. Na światłach żerują tylko na czerwonych światłach, choć niejeden kierowca ma problem z farbami.
Serdecznie pozdrawiam

Widzisz, fajny temat, ale zdaniem moim można zna było jednak troch poświęcić czasu na poetyckie zorganizowanie tekstu, bo tak wyszedł tekst z narracją raczej prozatorską ułożoną w linijki wiersza. Dotyczy to zwłaszcza dwóch pierwszych strof. Piszę to z szacunku dla Ciebie i poezji. Pozdrawiam serdecznie.

:) Kruki w moim rejonie nie zmądrzeją w bieżącym sezonie, wiosenne przymrozki zniszczyły kwiaty i zawiązki orzechów włoskich. Pozdrawiam:)

Odpowiadam natychmiast po przeczytaniu pierwszej strofy: nie domyślam się! Twoja satyra w zabawny sposób podważa wielkie odkrycia naukowe, porównując je do sprytnych sztuczek krukowatych, które rzucają orzechy pod koła samochodów. Odkrycie ptasiej inteligencji staje się tu niemalże zasługujące na Nobla, z nutą ironii i żartobliwym komentarzem na temat badań i splendoru, którego może nigdy się nie doczekasz. Świetna zabawa nauką i codziennymi obserwacjami. Dałbym 6/5 gdybym miał taką możliwość.

Nie lubię jakoś kruków, a u nas pełno kawek. Skórkowane są.
A wiersz z podobaniem Elu.
Nobla życzę jak najbardziej.

Z okna często obserwuję kawki to też krukowate o niesamowitej inteligencji.
Pozdrawiam.

Świetny, można rzec, pedagogiczny utwór :))
Słonecznej niedzieli dla Ciebie :)

Krukowate to rzeczywiście bardzo sprytne ptaki!
Kiedyś dokarmiałam na balkonie. I Jak już nie zostawiałam przekąsek nadal przez jakiś czas przylatywały sprawdzić, czy coś jednak się pojawiło :)
A splendoru życzę!
Nawet jeśli nie Nobla to choć statuetkę Złotego Orzecha lub Kruka ! ;)
Pozdrawiam Elu :)