X
Tam gdzie czas nie istniał (drable?)
proza wierszowana
2025-03-05 22:52
Wzeszło. Nie znało dnia ani godziny, ale było to wiosną, którą wszystkie najbardziej kochały. Chyba dlatego, że wyznaczała początek, a jednocześnie w spadających szyszkach wiązała koniec, zapisując leśne wspomnienia w kolejnym słoju. Nigdy nie narzekało, że dorasta w jednym miejscu i nie zobaczy świata. Słuchało i rozmawiało z sąsiednimi drzewami. Lubiło te najbliższe, które pod wpływem siły wiatru i przez rozrastanie dotykały gałęziami. Niebo nie było lustrem, ale czasem niewielka kałuża na dukcie ukazywała fragment zielonej korony. Wtedy sądziło, że jest podobne do innych. Cykl wykluczał czas lecz nie śmierć. Zazębiony łańcuch odsłonił w okręgach pni żywicę wspomnień. Były podobne.
