Michale wiersz z pomysłem i napisany wprawnie jednak moim zdaniem trochę wymieszany wartościowo gdyż do jednego garnka wrzuciłeś wzniosłe prawdy i trochę krotochwilne podejście do swoich słabości ale i tak to jest wiersz który pośród innych tak charakterystycznych dla tego portalu lśni złotym blaskiem. Ocena 5/6
A teraz odpowiedź. Żyjesz sobie w takim dziwnym świecie pełnym intryg i teorii spiskowych z gatunku śmiercionośnych szczepionek i dziwnego przekonania że wszystkie problemy świata załatwi sołtys Kierdziołek, który „cie choroba” zjadł wszystkie rozumy. Najlepiej byś powyprzedawał wszystkie klejnoty rodowe, a potem wydał pieniądze by po Twojej śmierci nie było w rodzinie niesnasek i by nie wiodły na pokuszenie wszystkich tych którzy mieliby się nimi zajmować. Wyobraź sobie tylko co by było gdyby podczas pandemii nie było skąd wsiąść wsparcie na leczenie. Ile by było więcej ofiar. Ale właściwie to Ciebie nie interesuje. Szpitale byś zapewne sprzedał i niech się leczy ten głupek który nie dbał o swoje zdrowie. Dzieci ten niech posiada kogo stać a kogo nie stać to albo do kastracji albo potomstwo do adopcji. Wojsko do likwidacji a jak przyjdzie problem to się zobaczy. Lotnisko mamy w Berlinie. Prąd z agregatu. Policję wójt niech zatrudni. A wszystko pozostałe sprzedać i to czym prędzej. Banki i linie przesyłowe. Lasy i rzeki. Złoża surowców i Orlen. Koleje i pocztę. Szpitale i to czym prędzej niech inni się martwią tymi zdechlakami i przy okazji sobie zarobią. Program szkolny niech ustala dyrektor któremu pieniądze da jakiś Niemiec lub Ruski. A tak poza tym to nie ważne kto kupi, czy to będą euro dolary czy ruble. Przecież kapitał nie na narodu. I nie ważne że za jakąś dekadę językiem urzędowym będzie rosyjski albo niemiecki. Mówisz że przesadzam. Nie ja tylko mówię co będzie gdy Twój pomysł na świat się ziści. Ale z drugiej strony zapewne jesteś napływowym Sopocianinem ale z czasem przykleiły się do Twojego ja idee „Dansingerskie”. Niby wolne miasto ale tęsknie spoglądające w kierunku Berlina. Ja tak piszę i piszę chociaż zapewne jedynie dla siebie. Ty będziesz zawsze taki jaki jesteś i nic na to nie poradzę. Czego Ci mogę życzyć? Pewnie byś nie doczekał spełnienia swoich marzeń ale byś żył jak najdłużej. Pozdrawiam z uśmiechem:))))

Bardzo nie lubię tego obrazu, a o koncepcjach sądu ostatecznego mam swoje zdanie - co nie przeszkodziło mi z przyjemnością przeczytać Twojego wiersza, szczególnie z uwagi na super pointę. Pozdrawiam serdecznie :)

Tak naprawdę - każdy ma swoją szansę bo w niebie są wszyscy święci patroni.
sęk w tym aby na zaszczyt ich zobaczenia trzeba sobie zapracować przez całe
ziemskie życie.

Podobno mam na imię "dobra", no nie wiem, czy wystarczy ;-)
Fajnie, lekko napisane, chyba przejdzie za dowcip :-))

:)) Przy takich kryteriach Grzechu byłby bez szans na Raj:. Pozdrawiam:)

Haha! Świetne, w końcu jest patronem więc wspieranie, to jego zobowiązanie:)
Pozdrawiam serdecznie ⭐

Super!
Wynik "ważenia" jest nam znany lub co najmniej wyczuwany za życia :)
Dlatego jedni zgrzytają zębami, a innym "dusza śpiewa" :)

Michał Michałowi, pomóc się godzi, ale jakoś tak w tyle głowy powiedzenie, że najważniejsze, kto liczy głosy. Pewnie to z zazdrości, bo rola świętego Marka jest w procesie tego sądu mało określona, więc może za poczucie humoru będą punkty:).
Wiersz super, lubię takie. Pozdrawiam.

Słyszałem od Świętego Piotra
Żę za poczucie humoru można parę punktów dostać
I wtedy z uśmiechem na twarzy
Paru grzechów nie zauważy.
Pozdrawiam z uśmiechem.

Ot nawyki polskie wychodzą. Po znajomości do nieba? Obawiam się, że tu tylko znajomości z Najwyższym mogłyby pomóc... A wbrew pozorom to nie takie oczywiste. Pozdrawiam:)

Widziałam ten obraz- jest piękny.
Bóg pokaże nam drogę naszą- i sami rozsądzimy- będziemy widzieć- nasze dobro i zło.
Oni nie muszą wstawać z grobów- ich tam nie ma. To my chodzimy na groby- by wspominać i kochać.
Przez cały czas.
W chwili śmierci jest Sąd- i droga.

A więc ostatecznie zostaniemy zważeni i zastanawiam się, czy zwymiarowana zostanie nasza dusza, ciało, a może razem? Wiersz w humorystyczny sposób przedstawia powagę Sądu Ostatecznego, jednocześnie ukazując przemyślenia nad własną niedoskonałością. Zwracasz się do archanioła z prośbą o odrobinę ulgi, bo przecież wszyscy chcemy wierzyć, że mamy w sobie choć trochę dobra, zasługującego na lepszy los po drugiej stronie.

hmmmm
zawsze to jakiś punkt zaczepienia jest
Michał - znaczy : Któż jak Bóg
ale potocznie to dowód na pokorę: mi chała

w przeciwieństwie do pysznego "niosącego światło" - Lucyfera.