Hej, hej, proszę mi tu ukochanego lata nie opłakiwać zanim się zacznie :)

jak zwykle....pod wrażeniem***

Tajemniczo i mroczno, ale ze światełkiem nadziei..., co prawda nie moje klimaty,ale doceniam jakość.
Pozdrawiam.

wiersz jest piękny ...ja też jeszcze biegnę i wiem ile moje serce mniej-więcej waży ... ile za życia zrobi uderzeń... którą ścieżką podąża ... na imię jej miłość... koloru Twoich czereśni i moich spełnianych marzeń ...

Dualizm sfer intymności-cielesności i duchowości. Ważne pytanie o to skąd pochodzą i jak wpływają poszczególne nurty na bieg życia ludzi oraz przeżywanie poszczególnych doświadczeń. Całun Turyński ważną figurą symbolizującą przenikanie się tych aspektów, bo Chrystusa można w interpretacji utożsamiać z tym, kto miał z nimi nie tylko styczność, ale i bezpośrednią władzę, czego ludzie często nie kontrolują. Całość wiersza przedstawia zagadnienie takim jakie ono jest, tajemniczym, niezgłębionym i trudnym do wyrażenia w słowach (co zawsze warto próbować robić). Pozdrawiam

Tajemnice których wielkość i piękno bywa że aż boli w odniesieniu do kruchości życia. Pierwsza myśl po przeczytaniu Twojego głęboko refleksyjnego wiersza.
Jedno bagatelne zastrzeżenie ( wybacz moją drobiazgowość :). Piszesz w liczbie pojedynczej:
"Za chwilę zjem dojrzałe czereśnie
cierpkość rozpłynie się wśród ust."
Według mnie lepiej byłoby: "rozpłynie się w ustach".

Przyjemnej niedzieli :)

Chrystus spowity całunem jest jak Zwierciadło Męki Chrystusa i Świadectwo Bożej Miłości. Płótno utkane z nici lnianej z domieszką bawełny indyjskiej.
czerwień i tutaj i tam... czerwone ślady istnienia, odradzania się życia, wiary i zwątpienia.
len marzeń tutaj wciąż żywy... tam zatknięty w splot „trzy na jeden”... matematycznie miara skończona, przypisująca skończoną wartość przestrzeni mierzalnej, na której jest określona. Czy to nie jest tajemnicą wieczności?
jeszcze coś mogę tutaj i serce zważyć na szali gwiazd życia... tam pyłki zawilca wieńcowego i marzany barwierskiej i wciąż nasze niedowierzanie?
repertorium spraw indeksem tutaj wykazem spraw codziennych... tam czerń jest odbiciem aktu zgonu Jezusa, napisem „in necem ibis”
muzyka prawdziwa, uczta umysłowa dla duszy tutaj nam serwujesz i wyciągasz... z tamtąd "Najgłębsze światło”...apokaliptycznej prawdy i czas wybiegający w pustynię podczas gdy świat się kończy... a tam historia ludzkości utrwalonej na kanwie lnu, kanwie cierpliwości dla wiary...
obraz w cierni dziewczynki i wzrok ku światłu...

Spokojnej niedzieli

Piękna jest ta kruchość ludzkiego życia, ale co z nią zrobimy, to już nasza wola. Ogromna jest tajemnica wieczności, czy ją uniesiemy, to zależy od wielkości serca. Dopóki lato trwa wszystko w naszych rękach.

Bardzo ciekawy wiersz, a Całun, nie wdając się w jego oryginalność, robi wrażenie, myślę, że także na niewierzących. Pozdrawiam.

Piękny tekst. Ten całun wywiera niezwykłe wrażenie, ale zachwyca melanż konkretu i mistycyzmu w kilku wersach. Czereśnie i wieczność - a pomiędzy gdzieś - życie.
Zachwycona pozdrawiam :)

Nieziemsko smakują te dojrzałe czereśnie…

smacznej niedzieli :)