Chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnia mnie.

Oto stanąłeś przed Bogiem
opuszczając codzienność.
Przed Ojcem stanąłeś w wieczności,
Tatusiu mój.

O, chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne.
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnęła mnie.

Choć wiarę swą i ufność
pokładam w Panu naszym,
to jednak nie jest łatwo
pożegnać się z Tobą, Tato.

O, chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne.
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnęła mnie.

Wiem, że kiedyś się spotkamy
w raju niebieskim.
Teraz odpocznij w Panu
po swym trudzie ziemskim.

O, chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne.
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnęła mnie.

W krainie żyjących
od dziś mieszkasz, Tato.
a ja już tęsknię za Tobą
skraplając swą miłość w modlitwę.

O, chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne.
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnęła mnie.

Dziś niczym liść na wietrze
uniosłeś się w wieczność.
I odtąd wśród świętych
będziesz z Bogiem mieszkał.

O, chwal duszo moja Pana!
– bo oczy mam łez pełne.
Chwal duszo moja Pana!
– bo bezsilność ogarnęła mnie.