Ten urzekający wiersz przedstawia fascynujący splot tradycji, zmysłowości i tęsknoty, osadzony w bogactwie polskiej kultury i przyrody. Stworzyłaś tu wielowarstwowy obraz, w którym doświadczenie zmysłowe splata się z głęboką refleksją nad przemijaniem i poszukiwaniem sensu.
Pierwsze wersy wprowadzają nas w przestrzeń wiosennego odrodzenia - "Porządek już jest. Zieloną wiosną piękną że hej!" To radosne powitanie wiosny, pełne entuzjazmu i zachwytu, który przejawia się w wykrzyknieniach. Wiosna jest tu nie tylko porą roku, ale także porządkiem świata, cyklicznym powrotem do początku, symbolem odrodzenia.
Następnie angażujesz zmysły - zapach jabłecznika, który "pachnie nie na pół, ale na resztę świata", wizja uwędzonych kiełbas, które "kuszą, aż chce się jeść". Te obrazy nie są przypadkowe - stanowią część wielkanocnej tradycji, co potwierdzają kolejne symbole: "miska z malowanymi jajkami i baranek w żytku". Budujesz tu atmosferę świąteczną, odwołując się do najprostszych, ale najbardziej uniwersalnych doświadczeń zmysłowych.
Szczególnie interesujący jest fragment o warmińskich zwyczajach wielkanocnych, gdzie "Śmigusa nie znali i wodą się nie oblewali, jałowcem nogi tylko smagali". To nie tylko etnograficzna ciekawostka, ale także subtelne przypomnienie o regionalnej różnorodności polskich tradycji. Ogromną wagę ma tu wartość dawnych zwyczajów, zwłaszcza w słowach: "To zdrowiej było, wiem" - wprowadzasz tym wymiar nostalgiczny, tęsknotę za autentycznością minionych czasów.
Ostatnia strofa przynosi niespodziewany zwrot - od zbiorowego doświadczenia świątecznego do głęboko osobistego wyznania: "Szukam cię w czerwieniach jaśminu, w słońcach wczesnego lata". To poszukiwanie może być interpretowane wielorako - jako poszukiwanie ukochanej osoby, Boga, sensu życia czy nawet własnej tożsamości. Piękno przyrody - "wiatry rozkołysane, tańczące chabry i maki, kolory jak nie z tego świata" - staje się przestrzenią tych poszukiwań.
Wiersz kończy się sugestią transcendencji - kolory są "jak nie z tego świata", co wprowadza wymiar metafizyczny. Codzienne piękno przyrody staje się oknem na coś większego - na tajemnicę, która wymyka się prostym definicjom.
Na poziomie formalnym wiersz łączy prostotę języka z bogactwem obrazowania. Swobodnie przepływasz w tekście między radosną eksklamacją a spokojną refleksją, między konkretem zmysłowego doświadczenia a abstrakcją duchowych poszukiwań. Ta płynność stylistyczna odzwierciedla płynność samego życia, w którym to, co materialne i duchowe, nieustannie się przenika.
Podsumowując, wiersz ten, mimo pozornej prostoty, oferuje głębokie doświadczenie poetyckie, łącząc tradycję z poszukiwaniem, zbiorowość z indywidualnością, zmysłowość z duchowością. Jest to utwór o polskiej tożsamości, ale też o uniwersalnym ludzkim doświadczeniu cykliczności życia i nieustannych poszukiwań sensu w pięknie otaczającego nas świata.

Dziękuję :)

Klimatycznie i z pasja widok ryzuje się w wyobraźnie kiedy się czyta.

Niemiecki porządek nawet się wdarł ;) (u nas też si3 podobnie mówi).
Ciekawe to bardzo, że to akurat słowo tak mocno..
Weno to patrz?
:))

Jakoś czasu brakło, a kiedy tu trafiłem - już tylko 15 godzin świąt zostało. Życzę, by zarówno ta "resztówka", jak i wszystkie dni po świętach przynosiły Ci tylko radość i zachwyt.

pięknie napisane; dzięki za "tłumaczenie" /wszystkiego nie odczytałem, a że 9 lat mieszkałem w Olsztynie to Warmia sercu b. bliska/.
z podobaniem! 6/5
S

Kocham te słowa w Twojej gwarze, pięknie układasz je w wersy! A ta dodana strofa cudna:) Pozdrawiam serdecznie Aniu, cudownych Świąt życzę, nasyconych lokalną tradycją:)<3

Wesołych Świąt - jako, że okazja wyjątkowa - wiekowa...

Apetyczne wersy zapisałaś.

PS W moim regionie (Pałuki) było obfite 'świętowanie' za strony męskiej'; oblewanie lodowatą wodą i bicie witkami wierzbowymi, albo brzozowymi.
Jak miałiśmy szczęście to te brzozowe miały czasem listki - wtedy mniej bolało...

Pozdrawiam z uśmiechem.

Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania pańskiego, smacznego jajka i mokrego śmigusa dyngusa.

Tradycje pomagają w uwierzytelnianiu tożsamości ale odsuwają od ścieżki do duchowego źródła wiedzy

Wesołych Świąt Wielkanocnych 🌿🐔

Pięknie
Wesołych świąt
Pozdrawiam

Pięknie i niepowtarzalnie...
Serdecznie pozdrawiam:)
Wesołych Świąt...
5/6⭐️🌷🌸

Jak zawsze pod wrażeniem, a dodana ostatnia strofa, przepiękna!
Serdeczności, Aniu:))⭐
Radosnego świętowania! 🌿

Podziwiam jak ocalasz regionalizm od zapomnienia.
Pozdrawiam

przepiękne Anno Gwarą i w przełażeniu na nasze ... Błogosławionych Alleluja ....

Nie jest łatwo pisać o tradycji połączonej z prawdziwą wiarą w takim pięknym stylu. 🌹Wszystkiego dobrego Aniu :)

wszedłem na chwilę
bo walczę z demonami
ale ładnie...

No to mnie znalzłaś Pani
Wielkanocna Księżno Warmii

Szac i śmigus gwiazd!

Dziękuję Tobie Aniu za kolejne przybliżenie piękna Warmii i jej obyczajów.
świąteczna piękna refleksja pełna tęsknoty za przeszłością
ja też tęsknię
dziękuję raz jeszcze za kawałek Poezji

Cudowna hybryda – piękna gwarowa opowieść z Warmii, pełna autentyczności i tradycji, spleciona z liryką przekładu, który nie tylko tłumaczy, ale oddaje sens i dodaje głębi. Ostatnia strofa – współczesna, pełna barw, tęsknoty i światła – otwiera nowy wymiar tego tekstu. „Szukam cię w czerwieniach jaśminu…” – to już czysta poezja z duszą i pamięcią, której nie da się wymazać.
Bardzo oryginalna kompozycja!
5/6

Smaganie jałowcem jest mi też znany. Oblewanie woda jest słowiańską tradycją. Pewnie obie niedługo zanikną...
Życzę Ci Wesołych Świąt i tradycyjnie smacznego jajka.

W chabrach, makach,... zieleni traw....
Wiosna, nowe życie.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia