Dziękuję Ci bardzo za przychylną opinię. Jestem pod wrażeniem tego, że zechciałaś sięgnąć po moje wcześniejsze wiersze.

Dziękuję. Tak, moja poetyka nieco poewoluowała w kierunku większej oszczędności słowa... Pozdrawiam:)

Nie wiem, czy Blake tworząc postać Urizena myślał o masonerii, ale pewien związek cech Urizena (ubóstwienie Rozumu, wrogość w stosunku do Urthony, która jest typem Chrystusa, kontrola nad ludźmi przy pomocy prawa, rozumu i sztywnych zasad moralnych) mocno masonerii odpowiada.

otworzyłem link z obrazem Blake'a
i czytam jak ikonę
porównując z https://pl.aleteia.org/2023/02/20/cudowny-i-niezwykly-w-kielcach-znajduje-sie-slynacy-laskami-obraz-boga-ojca
jest/są tu bardzo charakterystyczny(-e) układy palców u ręki
w sumie ma tylko lewą ...
a prawą się błogosławi
na obrazie z Kielc kciuk lewej dłoni jest bardzo nienaturalnie przedstawiony ( gdybym miał pozować nie potrafiłbym tak ustawić ręki
a u Blake'a. kciuka jakby brak

Blake przez niektórych teoretyków literatury jest istotnie nazywany gnostykiem. Urizen nigdy nie zajmował w mitologii Blake'a pozycji Boga Najwyższego, nie był nawet bogiem w rozumieniu religioznawstwa. To mityczna postać, jedna z czterech Zoa, których istotę trudno wyjaśnić niewtajemniczonym, ale która uzurpuje sobie prawo do rządów nad światem. Urizen jest uzurpatorem, który udaje Boga Najwyższego, aby móc zawłaszczyć sobie jak najwięcej władzy. Taka chęć cechuje właśnie wyalienowany Rozum, który ze swojej istoty dąży do wyeliminowania wszelkich innych władz człowieka, w tym wyobraźni, czy uczuciowości. Urizen jest postacią konieczną, a negatywną, ale tylko w zakresie w jakim dąży do władzy absolutnej.

Tak, Rozum pozostawiony sam sobie zamienia się w tyrana, który bierze w niewolę wszystkie inne władze we człowieku. Dokładnie o tym jest i wiersz i obraz Blake'a. Serdecznie dziękuje i pozdrawiam::

Bardzo podoba mi się Twoja odpowiedź; tu nie mam z czym polemizować czy czegoś "nie znieść" bo mówisz o całokształcie wizji Blake'a w korespondencji z istotą NT, z pozycji znawcy tych zagadnień. Super referujesz i precyzujesz - rezygnując prawie całkowicie z zadufanego kaznodziejstwa. Tak do mnie mów ;)) Zgadzam się w pełni, oczywiście nie chodzi o krytykę rozumu w jego istocie, a sprzeciw wobec używania rozumu tak jak Urizen robi to na obrazie, a Ty oddajesz w ekfrazie - czyli w sposób zaburzony i bezwzględnie dominujący, niszczący możliwości równorzędnych aspektów poznawczych. Wydaje mi się, że to oddałam w komentarzu. Odnosiłam się do wiersza i obrazu, nie do całości mitologii Blake'a, która polega na znacznie szerszej koncepcji wzajemnych relacji czterech Zoa oraz ich relacji ze światem.
Urizen (Rozum) jako taki dominator zagraża Urthonie (Wyobraźni) w jeszcze szerszym kontekście niż wspominasz. Blake o Wyobraźni nauczał, że wszystkie zjawiska wyobrażone są bardziej realne i wartościowe od realnie, ale niedoskonale materialnie, postrzeganych. Opisywał to wręcz jako metamorfozę kopii w oryginał (kopia tu w rozumieniu niepoważanej przez Blake'a imitacji rzeczywistości materialnej, za którą uważał pełne złudzeń postrzeganie). Wyobraźnia ma polegać na tym, by wierzyć nie widząc - i tak widzieć, przy czym wierzyć nie tylko religijnie. Tak to pamiętam. Więc jak napisałam, wizją Urizena (tego właśnie dominującego na obrazie i w ekfrazie) obnażał nie tylko wady starotestamentowego Boga, ale też współczesnego mu (wizjonerowi) świata. Tak pojmowanej Wyobraźni, jako swego rodzaju postawie poznawczej jest blisko na przykład do fenomenologii; stąd zaledwie krok dalej do pytań, które dzisiaj stawia fizyka, zbliżająca się nieuchronnie do odkrycia iluzoryczności materii; a można też podążyć odnogą teorii symulacji i innymi.
Mistycyzm Blake'a i jego wiara w Chrystusa to rdzeń jego życiowego dzieła. Utrhona to też Chrystus Zbawiciel, także Poezja, to Natchnienie, Wizja, to także Architekt Czasu. Ale też Urthona jako Los, czy to oddzielony od swojej emanacji czy rozdzielony z trzema Zoa - jest ciężko pracującym kowalem.
Krótko tylko, ale jednak koniecznie w tej odpowiedzi, powiem, że mam swoje zdanie o "używaniu" Chrystusa do RELATYWIZACJI ZŁA, a wręcz potworności, starotestamentowego Boga - chrześcijanie uwielbiają stosować nazwę Jahwe, a miano Boga Ojca przypisywać już owej lepszej, niejako sprytnie "naprawionej Nowym Testamentem" wizji Stwórcy. Jest we mnie sprzeciw wobec tej wielkiej cywilizacyjnej manipulacji.
Pozdrawiam serdecznie :)

Z góry przepraszam za przydługą odpowiedź i domyślając się, że nie masz na zbyciu cennego czasu, od razu zastrzegam, że nie oczekuję, iż będziesz ten czas poświęcała na kolejny tekst w ramach odpowiedzi, tym bardziej , że jestem usatysfakcjonowany i wdzięczny za Twój dotychczasowy komentarz. Muszę jednak dodać dwa słowa… Blake nie występował całkowicie przeciwko Rozumowi, tylko przeciwko absolutnej władzy Rozumu, który bierze we władanie wszystkie pozostałe władze w człowieku i przez to produkuje zafałszowany obraz Rzeczywistości. Szczególnie cierpi wtedy Urthona, czyli Wyobraźnia, która nie jest w tedy w stanie pełnić swojej roli „dopełnienia” w oglądaniu świata. Rozum tyranizujący, to Rozum odosobniony od pozostałych władz w człowieku, który nie sprawdza się wobec tego, co Nieznane, bo rozum umie ułożyć tylko tyle, ile to jest możliwe do ułożenia z dotychczas posiadanych przez niego kamyków do mozaiki. To właśnie Wyobraźnia pozwala korygować spojrzenie zawężone przez Rozum, lecz z kolei „naturalnym” dążeniem Rozumu jest tyranizowanie Wyobraźni i dążenie do wyłączenia jej możliwości.
Z pewnością Blake zgodziłby się z Tobą, że Bóg-Jahwe ze Starego Testamentu jest typem Urizena. Blake postrzegał Boga Starego Testamentu jako Demiurga-Tyrana, który stworzył świat materialny, w którym doszło do rozbicia przedwiecznej, duchowej jedności Pierwotnej Osoby Ludzkiej, i w którym ustanowił prawo, za którego przekroczenie przypisane są kary. Ale trzeba widzieć, że Bóg-Jahwe- Prawodawca nie jest według Pisma ostatecznym objawieniem Boga. To objawienie cząstkowe, ograniczone historycznie. Ostatecznym objawieniem Boga nie jest Bóg-Jahwe, lecz Bóg-Ojciec, utożsamiony z Chrystusem. Zgodnie z NT to Chrystus objawił Ojca. Z klei Chrystus u Blake’a jest typem Wyobraźni, i mimo że mitologia Blake’a w stosunku do chrześcijaństwa jest w wielu aspektach oczywiście herezją, to jednak wątek Chrystusa, jako Najwyższego Boga nie jest heretycki. Nie wiem jak zniesiesz te mityczne curiosa, ale pod ich przykrywką kryją się zasadnicze dla mnie problemy filozoficzne i religijne. Chrystus u Blake’a nie jest Sędzią ani Prawodawcą, lecz kimś niosącym pełne przebaczenie i uwolnienie od okowów wszelkiej tyrani, zarówno prawnej jak i moralnej, ale też od tyrani Rozumu. Przechodząc na grunt czysto chrześcijański, ktoś kto zna nauczanie Nowego Testamentu, skojarzy podobieństwo, bo według nauczania Pawła Apostoła Chrystus obnażył słabość nadanego przez Jahwe Prawa, i mało tego, całkowicie je zniósł, czego nawet większość chrześcijan nie jest w stanie zauważyć. Stąd wyrażone literalnie w NT zbawienie wyłącznie z wiary, a nie z przestrzegania Prawa, czy wypełniania jakiś praktyk religijnych albo też z powodu osiągnięcia jakiegoś poziomu etycznego. Oczywiście nie mam zamiaru tu prawić Ci kazania, ale chcę tu tylko wskazać, że pewien kierunek wizji Blake’a jest nieco zbliżony do wizji chrześcijańskiej, a kierunek ten, symbolicznie mówiąc, polega na odrzucaniu tyrani Urizena we wszelkich obszarach doświadczenia ludzkiego, więc sprowadzenie tego wyłącznie do sprzeciwu wobec Boga Jahwe stanowiłoby zawężeniem wizji Blake’a. Serdecznie pozdrawiam 😉

Dziękuję, Kornelu, symbolika mnie pokonała, mimo że czytałam z objaśnieniami.
Załączam link do filmu, może Ciebie zainteresuje jest, to animacja jego rysunków :)
https://youtu.be/-ArKnAgv4zE?si=9c24JN2tCTjz_BTI

Twórczością Blake'a interesuję się od wielu lat, ale o przeczytaniu wszystkich jego dzieł, nie ma mowy. Powód jest prosty, jego najważniejsze dzieła, czyli długie poematy metafizyczne, są po prostu nieczytelne, gdyż operują gęstą symboliką jego osobistej mitologii, która jest istotą jego artystycznej wizji. Dziesiątki, a może i setki postaci, z których każda ma konkretne, jedyne w swoim rodzaju znaczenie, są możliwe do odczytania wyłącznie przy użyciu specjalistycznych słowników i leksykonów napisanych przez "blakeologów". Ja sam wychwytuje z tego tłumu zaledwie kilkanaście postaci, którym potrafię przypisać cechy odróżniające je od innych. Motorem napędowym, który popychał mnie do poznawania jego dzieła, było przekonanie, że jest to jeden z najważniejszych artystów i umysłów w historii. Serdecznie pozdrawiam. :)

Dziękuję za komentarz. Właśnie zaburzenie wewnętrznej harmonii i oparcie się wyłącznie na rozumie było przedmiotem sprzeciwu Blake'a. Szerzej napisałem o tym w odpowiedzi dla Wandy. Serdecznie pozdrawiam. :)

To wiersz o tyranii, która przybiera, jak wiadomo, różne formy, czasem całkiem nieoczkiwane. Dziękuję za link. U mnie zadziałał. :)

Może mi sie uda...

http://pokochajkulture.blogspot.com/2017/05/urizen-stwarzajacy-swiat.html