Było tu ostatnio kilka utworów z wątkiem Ikara. Twój utwór podkreśla znaczenie odwagi i ryzyka w życiu, sugerując, że prawdziwe doświadczenie polega na podejmowaniu wyzwań, nawet kosztem upadku. Puenta wskazuje, że każdy z nas nosi w sobie nieodpartą chęć wznoszenia się ponad granice.
(Właśnie się uniosłem, cokolwiek to znaczy).

Pierwszorzędny wiersz, kapitalny zapis. Wolność odkrywania, pełna pasji, jest lekkomyślna, musi być, żeby przekraczać granice bezpiecznej rozwagi. Nie da się zapobiec konsekwencjom takiej wolności, gdy właśnie od niej zależą życiowe lekcje i nowe odkrycia. W tym sensie "lot lekkomyślny" jest odwagą Ikara - mniej do samego ryzykowania, a bardziej do nieskrępowanego odkrywania. "Lot lekkomyślny" to też odwaga do odkrywania i autentycznego odczuwania emocji (IMHO).
Wiersz (wn), czyli bardzo szczególny, kolejna perełka z Twoich wierszy nastoletnich. Pozdrawiam Cię jak zawsze bardzo gorąco i z zachwytem, Wando :-)

Wiersz odmienny od Twoich pozostałych, bo dość surowy (jak na Ciebie) jeśli chodzi o język, co dla mnie jest oczywiście zaletą. Za to z zagęszczoną treścią intelektualnego przekazu, którego starczyłoby na wiele wierszy, bo przecież temat Ikara, to temat na grubą książkę (albo właśnie na taki krótki wiersz). Myśl wiersza poprowadzona w zaskakujący i odkrywczy sposób. Bardzo mi się spodobał. Pozdrawiam.

Ten wiersz jest inny od Twoich poprzednich wierszy, zupełnie jakby był skierowany do kogoś, ale kogoś bardzo młodego.
Wszyscy znamy mit o Dedalu i Ikarze, lecz przywołana w wierszu mitologiczna postać tylko Ikara ma uzmysłowić czytelnikowi, że warto dostrzec wokół siebie młodych gniewnych, żądnych poszukiwań, odważnych w dążeniu do celu mimo wszystko, mimo chwilowych zawirowań, upadków...
Nie przycinajmy młodym skrzydeł, niech uczą się na własnych błędach... niech stopi im się wosk w przeciwnym wypadku nigdzie nie dolecą.
Wiersz czytam jako przesłanie skierowane do współczesnego Ikara.
Kiedyś napisałam dla moich rodziców taką myśl:
W życiu jest tak ułożone,
że jak się już jest Dedalem,
to warto zapragnąć znowu być Ikarem...
Byłam wtedy nastolatką i nie rozumiałam ich nadgorliwej troski o mnie, więc wystosowałam do rodziców takie pisemne przesłanie.
Dzisiaj czytam Twój wiersz i czytam go z perspektywy Dedala.
Zapewniam, że Ikar siedzi nadal we mnie.
I zauważam każdego Ikara, zgodnie z tytułem Twojego wiersza.
Na koniec pozwolę sobie na cytat, który uważam, że jest w kimacie wiersza:
"Niepowodzenia tworzą ludzi albo ich łamią". - Margaret Mitchell

Wspaniały wiersz!
Obsypuję gwiazdami.
Serdecznie Cię pozdrawiam Wando i życzę dobrej nocy!

Wspaniały wiersz. Marzenia zmieniają rzeczywistość, inspirują. Odmieniają egzystencję, nadając jej kształt życia.

Pamiętam jak przejmująco wybrzmiał w moim sercu ten Wiersz w rocznicę katastrofy lotniczej...

Pozdrawiam serdecznie z podziwem.

Nie popełnia błędów ten kto nic nie robi :),pięknie i mądrze.
Pozdrawiam serdecznie :)

tytuł wskazuje na inspirację obrazem Pietera Bruegela: Pejzaż z upadkiem Ikara ale treść wskazuje na sens ryzyka w życiu.
przypomniał mi słowa ( niestety nie pamiętam autora):

jeżeli nie zaryzykujesz - szczęścia nie zdobędziesz
jeżeli zaryzykujesz - zdobędziesz , jeżeli żyć będziesz.

każdy ma w sobie coś z z e wspomnianej w wierszu ciekawości , która może nas różnie poprowadzić a wtedy dożo zależy od otoczenia , w którym dużo jest takich oraczy jak na obrazie Bruegela zainteresowanych tylko swoimi sprawami...
słyszałem kiedyś o przypadku
ktoś zainteresował się sierotą , przyjął , wyszkolił i ów "zauważony ikar" został prezydentem kraju (afrykańskieego)

zauważajmy Ikarów

ja też nim jestem :))))
dam (przez wzgląd na zauważenie związku z obrazem) 5/6 a co.

Tak, Wandziu dokładnie, pozdrawiam ciepło.

Wspaniałe wersy Wando.
Potrzeba wzlatywania jest w nas cały czas, tylko teraz może bardziej się kontrolujemy, by nie polecieć za wysoko , spaść i potłuc się...
Pozdrawiam serdecznie :)

Ten temat mnie prześladuję , niedługo coś opublikuję.
Pozdrawiam,

Każdy z nas bywa czasem lekkomyślny jak ten Ikar,ale możemy robić wszystko żeby zakończenie było o wiele lepsze.Bardzo refleksyjnie pozdrawiam serdecznie;)

No właśnie, upadki się zdarzają, trzeba umieć też się podnieść i wznieść ponownie do lotu. Świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)

To sztuka , w niewielkiej ilości słów , zawrzeć tak wiele treści . Tobie Wando , udaje się to znakomicie :)

Pozdrawiam ciepło :)

W młodości miałam w sobie Ikara, ale z czasem rozum przejął nad nim kontrolę i nie pozwala na ryzyko...Bardzo fajny, refleksyjny wiersz...
Pozdrawiam ciepło Wando :) Miłego wtorku życzę :)

Wspaniały wiersz o sprawdzaniu własnych sił i prób przekraczania samego siebie...

Jak zawsze zachwycona zostawiam 5/6🌹🌹🌹

Otworzyłaś Wando nowe okno swoim wierszem przez, które patrzę na swój.
Z tym wierszem przyjdzie mi dziś zasnąć i śnić o ikarowym locie. Warto.
Znakomite przesłanie. 6/5*

Pozdrawiam wieczorowo.

Kiedyś mój tata przywiózł skądś wielki parasol. Będąc wtedy licealistą, postanowiłem skoczyć z wysokiego murku na wiślanej skarpie w parku kultury na Powiślu. Zebrało się kilkunastu kolegów i koleżanek, bo szykowały się atrakcje i pytanie, że Marek opadnie, jak na spadochronie, czy będzie inaczej. I się stało, przez chwilę spadałem spokojnie, a potem parasol się złożył i ziemia zaczęła się zbliżać coraz szybciej. Jako młody chłopak i wyczynowy sportowiec spadłem jakoś na cztery łapy i w ten sposób zaliczyłem swojego Ikara:). Pozdrawiam serdecznie.

Podobnie jest z  miłością, kto nie kochał ani razu, jakby nie żył. Także, to uczucie jest topieniem wosku ze skrzydeł, podobnie jak  wszystko, co jest przekraczaniem  granic samego siebie.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

Wiersz ten jest niezwykle głęboką refleksją nad życiem, śmiercią i odwagą, nawiązując do mitu o Ikarze, przedstawia prowokacyjną tezę: prawdziwe życie wiąże się z ryzykiem, upadkiem i konfrontacją ze śmiercią. Mało słów, a dużo treści. Pozdrawiam z podobaniem 6/5

Bo najważniejsze to być otwartym, ciekawym świata, kreatywnym. Upadać i podnosić się. Mieć marzenia. Nie rezygnować z nich przy pierwszej porażce. Ryzykować, brać "byka za rogi", a nie siedzieć i gnuśnieć.. Wspaniały przekaz i wspaniały wiersz :)

Świetny... nikt kto nie odbył lotu do brzegów życia, kto nie upadł, by znów polecieć w górę nie żył naprawdę. Czyta się i wraca się do początku, choć wosk topnieje znów w lot z Twoim Ikarem.

Lubię spojrzenia do wewnątrz
i kolejny twój wiersz uśmiecha się do mnie ✨

masz rację ,,ja jestem Ikarem nie mam skrzydeł ... a wysoko lata... to się nazywa szczęście ... pozdrawiam serdecznie ...

Często w życiu ryzykujemy i podejmujemy pochopne decyzje.
Ale nawet jeśli upadamy poobijani, zawsze to jakaś nauka i doświadczenie. A czasem i przyjemność ;)
Pozdrawiam Wando :)