Wando!
Czytałem ten wiersz a jego treść dobrze mi znana.
Bardzo dobrze się czyta.
Pozdrowienia

z przyjemnością przeczytałem ... Zdrowych spokojnych Świąt Wielkanocnych życzę ... pozdrawiam serdecznie ...

szatan zarzucił Bogu, że ludzie nie wielbią go
bezinteresownie;
o to poszło - a padło na Hioba, którego powodzenie i
życiowe sukcesy zdawały się umacniać tezę, że Hiob
czci Boga bo ma za co;
szatan założył bowiem, że cokolwiek ludzie robią,
robią to wyłącznie dla własnej korzyści;
w ten sposób zaprzeczył istnieniu miłości ludzi do
Boga i Boga do ludzi;

dlatego początek wiersza uważam za wspaniałą egzegezę
w wykonaniu doświadczonej przez życie peelki,
zbuntowanej kobiety o światłym i wolnym umyśle;
jednak ta strofa:

"w każdym życiu nadchodzi dzień
gdy cierpienie staje się wolnością
i to jest brama do odczuwania
czystej miłości"

piękna i niemal natchniona - udowadnia logiczną prawdę
implikacji, albowiem z prawdy nigdy nie wynika fałsz;

dalsza część wiersza zmusza do postawienia pytania
odwrotnego od tych, które zwykle stawiamy;
wszystkie bez wyjątku religie i wyznania opowiadają o
tym, co z nami będzie po śmierci, a prawie żadna nie
mówi gdzie byliśmy, zanim przyszliśmy na świat;
Biblia hebrajska wspomina o "ruah", dosłownie "wiatr"
- tłumaczony też jako "dech życia" albo "tchnienie
życia";
mnie jednak najbliżej jest do boskiego "wiatru", który
unosi nas przez czas i sprawia, że życie nie jest
procesem jednorazowym;

ukłony Wando i bardzo serdeczne pozdrowienia :)

Ciekawe rozważania, jak zwykle u Ciebie. Jestem za puentą, a więc, jeśli zdarzyła nam się miłość, to i tak nie ma więcej ponad więc niech Bóg zajmie się swoimi sprawami.
Pozdrawiam serdecznie.

W milczeniu delektuje sie treścia.
Wspanialych, rodzinnych Świát, Wandziu, zycze. 🌷