Pocichutku czytam...nie wszystko mozliwe jest skomentowac... jednak na skróty, w pewnych tematach, ie nalezy podazac, mozna sie zagubic poznając wlasna mape duszy...

Życie jest takie krótkie, że chciałoby się iść serpentynami. To jak zejście w górach ze szlaku niby szybciej, ale tyle piękna może nas ominąć, a przecież ktoś tą drogę wyznaczył i miał w tym cel.
,,istnieć z przyzwyczajenia
broniąc się przed miłością
a stojąc wobec piękna
wybierać ucieczkę"
W tej strofie mieści się najwiekszy błąd jaki może popełnić człowiek, ale w każdej jest ukryty znak ostrzegawczy no trespassing.
Puentująca strofa zastanawia. To chyba niemożliwe, bo przychodzi mi na myśl Chrystus z wiersza Baczyńskiego który wczoraj czytałem, pod takim właśnie tytułem, ale to mój odbiór.
Niezwykle mądry życiowo wiersz Wando.
Spokojnej nocy:)

Pozwolę sobie za Izką.... miłego dnia:}

Wspaniale, liryczne przypomnienie o tym, ze droga do celu jest tako samo wazna jak i cel sam w sobie. Obranie drogi na skroty daje tylko iluzje spelnienia, marnej jakosci produkt. Co nagle to po diable. ;) Dla mnie o tym jest ten wiersz i dziekuje za niego <3

Poezja to czasem skróty myślowe, dające przestrzeń interpretacyjną czytelnikowi. Ale nie o tym w tym wierszu. Cała kwintesencja mieści się tu w doskonałej puencie. Twoja poezja to, jak zawsze, gwarancja piękna, dbałości o szczegóły i elegancji :)

Filozoficzny, wielowymiarowy, z istotnym pytaniem: czy należy iść na skróty. W praktycznych sytuacjach, chyba tak, ale też nie zawsze, bo po drodze możemy dużo stracić. Jeszcze sobie porozmyślam... Pozdrawiam serdecznie

Dobrzy ludzie napisali pod wierszem już wszystko. Ja się tylko ukłonię z szacunkiem. Pozdrawiam.

Natchniony wiersz.

Dla mnie Twój wiersz jest głęboką refleksją na temat poezji.
Czym dla człowieka jest poezja i jak powinno się ją traktować?
Czy poezja to "Boogie Street", czy przeżycie duchowe na głębokości ludzkich serc,
a może jedno i drugie?
Jeżeli jest jednym i drugim, to wymaga od twórcy "przefiltrowania" jej materii i oddzielenia ziarna od plew. Każde pójście na skróty w definiowaniu własnych odczuć ma się nijak do poezji. Ten "skrót" o którym piszesz automatycznie pozbawia poezję głębi.
Poezja jako wzniosłość duszy, ideał... nie może rozbijać się o fale, dryfować przy brzegu ludzkiej duszy. Zadaniem poezji jest osiąść na głębokości ludzkich przeżyć i pozwolić narodzić się refleksji, wzruszeniu... ulotnym doznaniom.
Poezja wymaga czasu, idzie własną drogą... przemierza czas.
Poeta powinien przefiltrować rzeczywistość, rozebrać ją na czynniki pierwsze... zderzyć się z jej siłą, by uwolnić swoje emocje i pozwolić im dojrzeć. Tylko wtedy może swobodnie wypłynąć treść... głębia. To swoiste "resume" zapada wtedy w umysł i serce odbiorcy.
Nawet bogowie pragną dotrzeć do serc zwykłych śmiertelników... zanurzając nasze zmysły w poetyckiej strawie.

Doskonały wiersz!
Wielopłaszczyznowy. Nie sposób omówić głębię Twojego wiersza w jednym komentarzu.
Osypuję Twój wiersz kilkoma garściami gwiazdek, bo jest "kosmiczny"!
Zrobił na mnie ogromne wrażenie.

Serdecznie Cię pozdrawiam

Można skrótem wrócić do domu, próbować rozwiązać błahy problem, w codziennym życiu nawet ma to sens, zwłaszcza, że mózg lubi zapamiętywać wcześniejsze schematy i powtarzać bez wysiłku!  Niestety niczego wartościowego na skróty nie można stworzyć. Osią wiersza jest przeciwstawne się gotowym instrukcjom.
Oderwanie się, to pokonywanie siebie w sposobie myślenia, odrzucenie własnych być może lęków i przyzwyczajeń. To "wyjście po siebie".
Ostatnia strofa wiersza to pewnego rodzaju
wyzwanie dla poetów! Poetyckie credo.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

Ten Wiersz, nie tylko dociera do serca,
ale odkrywa głębię, która zachwyca,
znakomity,

pozdrawiam:)

Są miejsca i tematy, do których nie da się, a nawet nie wolno dojść na skróty, bo wtedy cel drogi utraciłby sens.
Znakomity wiersz w formie poetyckiego traktatu.
A w tle wspaniały film do wspaniałego utworu Cohena, do którego nawiązuje też moja "rozmowa z poetą".
"... you live your life as if it's real"
Co jest skrótem, a co drogą? W Tobie Wando widzę przewodnika który to wie.
Wilki zachwycone, pozdrawiają ciepło i serdecznie:)

Na skróty lepiej nie iść lepiej czasem przejść dłuższą drogę pozdrawiam;)

Jest tyle pięknych rzeczy na świecie, że na skróty chodzić nie należy aby móc wszystko dotknąć i zobaczyć a przede wszystkim poczuć w swojej duszy, co tam leży na sercu.
Miłego dnia 😀

Podpisuję się pod komentarzem Pasjansa.
Od siebie dodam, że często pośpiech zmusza pójście na skróty, by szybciej i łatwiej dojść do celu a tym sposobem doszło wielu niecierpliwych i nie do końca zadowolonych.
Miłego dnia, Wando :)

Pozwól, Wando, że komentarz pozostawię dla siebie.

Trafiłaś w moje najczulsze punkty swoją cudowną poezją.
Chcę ją zostawić w sobie i tylko dla siebie!

Pozdrawiam zauroczona delikatnością połączoną z mocą przekazu. 5/6

Cudnie piszesz Wandziu, tak można, ale to nigdy nie będzie pełne życie, z wielkim podobaniem pozdrawiam ciepło.

Każda strofa jest niczym osobna opowieść - mądrość z poziomu ducha, równocześnie wszystkie tworzą kapitalny poetycki filozoficzny wywód. Puenta obłędna. Wando, to od Ciebie czerpałem już dawno naukę, że można pójść na skróty i szybko zrozumieć wszystko, ale nic nie wiedzieć. A można przejść całą drogę i nic nie rozumieć, wiedząc wszystko. Pierwszorzędny clip do piosenki Cohena, miesza w głowie, wręcz zmusza do zobaczenia więcej oczami duszy .
Znam Twój dzisiejszy smutek. Zamknięcie Beja też nie mieści mi się wciąż w głowie, to niewyobrażalna strata. Pozdrawiam gorąco i dziękuję Ci za brak skrótów, Wando :-)

Przepiękny wiersz... Cieszę się że zajrzałam.
Na skróty można wiele, ale chcąc doświadczać życia głębiej, na skróty się nie da.
Pozdrawiam

Ucieczkę wybiera się też, nie widząc szans dla siebie i chcąc uniknąć zranienia, czy odrzucenia. Z kolei czarownicy, uwodzicielem a też (niektórzy) poeci wybierają drogę na skróty do emocji (duszy, serca...) i potrafią dotrzeć w mig, tam, gdzie inni dochodzą długo, albo nigdy.
To tak widziane męskim okiem. A wiersz, jak u Ciebie, w punkt z otoczką tej magii, o której piszesz:). Pozdrawiam serdecznie.

Poeci czują i widzą więcej, ale to nie jest droga na skróty...
Pozdrawiam Wando :)

Piękny wiersz, ostatnia zwrotka cudna. Nie łatwo dotrzeć do serca...
Pozdrawiam serdecznie :)

bo Poeci piękno widzą inaczej ... pozdrawiam serdecznie ...

Nad Twoimi wierszami nie da się ot tak przejść. Swoimi słowami obejmujesz Wszystko - tajemnice wszechświata i te najmniej widoczne na zewnątrz człowieka. Ostatnia strofa uzmysławia mi osobiście, że chociaż nie poznamy siebie tak, byśmy sobie to uświadomili, ale ważna jest ta droga ku temu.
Niesamowity wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie o życiu i poetach. Chrystus mówił aby powiedzieć tak albo nie. Inaczej jest się nijakim, nie poznamy naprawdę siebie samych.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie! Wiersz fascynująco łączy temat skrótów w życiu i miłości z głębokimi, filozoficznymi refleksjami na temat istnienia, piękna i prawdy. Subtelne frazy zyskują na znaczeniu, gdy w kontekście relacji i emocji pojawia się w nich nieuchwytna tajemnica wszechświata. Końcowe wersy podkreślają wyjątkową rolę poetów w odkrywaniu tajników ludzkiej duszy.